Την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου έγινε η πρεμιέρα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ενώ παράλληλα συνεχίζονται και στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας.
Το υπουργείο οικονομικών υποστηρίζει ότι είναι δέσμευση από τη δεύτερη αξιολόγηση και την μετακύλησε στην τρίτη αξιολόγηση μετά από πιέσεις, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) και των τραπεζιτών μας αποφασίστηκε να κινηθούν δυναμικά για την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων. Για αυτό το λόγο οι τραπεζίτες ξεχώρισαν πάνω από 100.000 ακίνητα που βρίσκονταν στη διαδικασία των Ειρηνοδικείων να πλειστηριαστούν εισπράττοντας 2,5 δισ. ευρώ μέχρι τα μέσα του 2018.
Το υπουργείο οικονομικών προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχει μια συμφωνία «κυριών» μεταξύ κυβέρνησης – τραπεζιτών, που λέει ότι δεν θα συμπεριληφθεί σε αυτούς τους πλειστηριασμούς καμιά κατοικία αξίας κάτω από 300 χιλιάδες ευρώ μέχρι τέλους 2017.
Μια συμφωνία που όμως είναι στον αέρα, γιατί δεν υπάρχει καμιά υπογραφή που να δεσμεύει τα δυο μέρη. Αλήθεια ποιος πολίτης έχει εμπιστοσύνη στους τραπεζίτες ότι θα τηρήσουν την προφορική υπόσχεση τους, όταν κατά το παρελθόν δεν εφάρμοζαν τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου για τα πανωτόκια; Αλλά και ποιος πολίτης θα εμπιστευτεί τα λόγια του υπουργού Οικονομικών που πολλές φορές έχει εκτεθεί για τις ανακριβείς κατά καιρούς υποσχέσεις του όπως: δεν θα υπάρξουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ή ότι αν μειωθεί το αφορολόγητο θα παρατηθεί από το αξίωμα του κ.ά.
Στους πλειστηριασμούς θα βγαίνουν αυτά που η εμπορική τους αξία ξεπερνά αυτό το ποσό των 300 χιλιάδων ευρώ και η πώληση δεν θα γίνεται με βάση τις αντικειμενικές αξίες (που έχουν να αναθεωρηθούν από το 2012). Το ερώτημα για τον καθένα είναι απλό: ποιος θα είναι αυτός που θα καθορίζει την εμπορική τιμή, με ποια κριτήρια, και ποια στοιχεία; Εκ των πραγμάτων ο όρος εμπορική αξία είναι λανθασμένος, διότι όπως έχουν αναλύσει έγκυροι οικονομολόγοι η τιμή αγοράς ενός προϊόντος διαμορφώνεται ανάλογα τη ζήτηση.
Το υπουργείο Οικονομικών και ο κ. Τσακαλώτος δεν θα παγώσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα τους πλειστηριασμούς, να ζητήσει συνεργασία από την Ανεξάρτητη Αρχή Εσόδων, της Ένωσης Τραπεζών που στους υπολογιστές τους έχουν όλα τα οικονομικά στοιχεία των φημολογούμενων πολιτών να τα διασταυρώσουν και να προχωρήσουν στο διαχωρισμό των δανειοληπτών, στους στρατηγικούς κακοπληρωτές, σε αυτούς που δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα λόγω περικοπών να πληρώσουν, και με ένα νόμο να διαχωριστούν έτσι ώστε να ανακουφιστούν οι συνεπείς δανειολήπτες που επλήγησαν από την κρίση.
Ο υπουργός Οικονομικών γιατί δεν μιλάει καθόλου, για την ανάλγητη συμπεριφορά των τραπεζιτών που οδήγησαν σε ναυάγιο το τραπεζικό σύστημα όταν έδιναν σε δήθεν μεγαλοεπιχειρηματίες δάνεια χωρίς δεσμεύσεις με «αέρα». Δεν μας είπε ο υπουργός αν θα ακολουθήσουν την τακτική της Ιρλανδίας (εννέα τραπεζίτες φυλακίστηκαν) και να οδηγήσουν τους υπεύθυνους τραπεζίτες στη δικαιοσύνη.
Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Έλληνας πολίτης για να σωθούν οι τράπεζες από το 2008 μέχρι το 2015 έχει χρεωθεί 226.500 δισ. ευρώ (2008 28 δισ., 2010 110 δισ., 2011 48 δισ., 2012 -2013 25.500 δισ. 2015 25 δισ.). Κάτι που το επιβεβαίωσε πρόσφατα και ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάισελμπλουμ.
