Περίεργα πράγματα συμβαίνουν σε αυτήν τη χώρα.
Το γνωστό στους παροικούντες Ελληνικό Ινστιτούτο Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), “Σημιτικό” κατασκεύασμα, το οποίο ατύπως χαράζει την παταγωδώς αποτυχημένη και διάτρητη εξωτερική πολιτική της χώρας, ειδικότερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ανέλαβε πλέον και επισήμως να διαχειριστεί την πολιτική της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία στη σημερινή κρίσιμη φάση.
Δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ, μέσω των κορυφαίων στελεχών του, εφευρίσκοντας για τους τύπους προσχήματα, είχε, μαζί με Έλληνες αξιωματούχους, πολύωρη και αποκαλυπτική συνάντηση με τον πολύπειρο και ευρυμαθέστατο στα Ελληνοτουρκικά ζητήματα πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα Μπουράκ Οζούγκεργκιν.
Μητσοτάκης-ΕΛΙΑΜΕΠ: Πάμε Χάγη
Αμέσως μετά και καθόλου τυχαία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκάλεσε μυστική σύσκεψη, η οποία αργότερα διέρρευσε, με τα στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ τα οποία έλαβαν μέρος στην “αποκαλυπτική” συνάντηση με τον Τούρκο πρέσβη και με τη συμμετοχή στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, πρέσβεων και καθηγητών. Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τον συντονισμό του υφυπουργού Άκη Σκέρτσου και προσομοίαζε με κάτι παραπάνω από κυβερνητικό όργανο χάραξης πολιτικής και λήψης αποφάσεων, συμμετείχαν ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας, ο υπουργός επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Γρηγόρης Δημητριάδης και ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και πρώην πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος.
Από την πλευρά του ΕΛΙΑΜΕΠ συμμετείχαν ο νέος γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, οι πρώην πρέσβεις Γιώργος Κακλίκης και Παύλος Αποστολίδης, Γιώργος Ζέππος, Βασίλης Κασκαρέλης και οι καθηγητές του ΕΛΙΑΜΕΠ Χρήστος Ροζάκης, Ιωάννης Γρηγοριάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Λουκάς Τσούκαλης (πρόεδρος Δ.Σ ΕΛΙΑΜΕΠ), Παναγιώτης Τσάκωνας, Δημήτρης Καιρίδης κ.α.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από μια τέτοια ευρεία σύσκεψη δεν συμμετείχε ούτε για δείγμα κανένας άλλος καθηγητής ή εμπειρογνώμονας που να έχει διαφορετική πέραν της “ευρωατλαντικής” δήθεν “ρεαλιστικής” θεώρησης στα ελληνοτουρκικά ζητήματα.
Αυτή η ευρεία μυστική σύσκεψη, στην οποίαν παρεμπιπτόντως όλοι όσοι συμμετείχαν είχαν υποστηρίξει, για παράδειγμα, το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, το οποίο ματαίωσε τότε ο πρόεδρος της Κύπρου Τάσος Παπαδόπουλος με την ιστορική ομιλία του, δείχνει πεντακάθαρα τις απαράδεκτες επιλογές που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέναντι στην Τουρκία και οι οποίες είναι ήδη σε γενικές γραμμές αποφασισμένες.
Η κυβέρνηση βαίνει ολοταχώς στη Χάγη, στην οποία θα παρατεθούν εκ των πραγμάτων όλες οι ελληνοτουρκικές “διαφορές“, στην ουσία μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας, πακέτο. Όλα δείχνουν ότι για πρώτη φορά η χώρα, μπορεί να στείλει στα διεθνή δικαστήρια θεμελιώδη κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως την αμφισβήτηση νησιών της και του αναφαίρετου δικαιώματός της να διαθέτει στρατό και να εξοπλίζει τα νησιά της, όταν μάλιστα αυτά απειλούνται. Τη γραμμή αυτή, όλα στη Χάγη και συζήτηση για συνυποσχετικό παραπομπής, την οποία προσφάτως υιοθέτησε και η Τουρκία, υποστηρίζουν δημοσίως: Β. Βενιζέλος, Ντ. Μπακογιάννη, Παν. Ιωακειμίδης κλπ κλπ και ο νοών νοείτω.
Μια η διαφορά, δυο οι προϋποθέσεις
Αλλά και αν υπερισχύσει η γραμμή της μιας και μόνης υπαρκτής διαφοράς με την Τουρκία που είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και πάλι, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις Μητσοτάκη-Δένδια, αυτή η γραμμή θα εφαρμοσθεί με παγιδευτικό τρόπο.
Διότι για να προχωρήσει αποτελεσματικά και δίκαια η παραπομπή της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στη Χάγη, θα πρέπει η Τουρκία να αποδεχθεί εκ των προτέρων και πριν οι δύο χώρες μπουν σε διάλογο για την διαμόρφωση του απαραίτητου συνυποσχετικού παραπομπής, δύο απαραίτητες προϋποθέσεις που είναι:
ΠΡΩΤΟΝ, η αποδοχή και από τα δύο μέρη ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας θα διαμορφωθεί αυστηρά με βάση τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η ρητή και κατηγορηματική παραίτηση της Τουρκίας από τις διεκδικήσεις της για “γκρίζες” ζώνες στο Αιγαίο, αφού μια τέτοια διεκδίκηση όχι μόνο τινάζει στον αέρα τις δυνατότητες ελληνοτουρκικής προσέγγισης αλλά και γιατί είναι αδύνατη η οριοθέτηση από την Χάγη υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο όταν η μια πλευρά, η τουρκική, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε νησίδες και νησιά που έχουν χωρικά ύδατα και τα κατοικήσιμα υφαλοκρηπίδα και επομένως η Χάγη θα πρέπει να αποφανθεί επ’ αυτού του ζητήματος πριν την οριοθέτηση ή να απορρίψει την προσφυγή.
Δέχεται, λοιπόν, η ελληνική πλευρά να πάει σε οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας στην Χάγη με αμφισβήτηση της κυριαρχίας της επί των νησιών μας για την οποία να αποφανθεί το δικαστήριο και ενδεχομένως μερικώς σε βάρος μας για οποιουσδήποτε λόγους σκοπιμότητας ή δήθεν “αναλογικότητας“; Παίζει καμία χώρα στα χαρτιά την εδαφική της ακεραιότητα;
Τέλος, υποστηρίζουμε την αποδοχή της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και την παραίτηση της Τουρκίας από τις “γκρίζες“ζώνες, πριν τον διάλογο για την διαμόρφωση συνυποσχετικού παραπομπής στη Χάγη, διότι αν η Ελλάδα μπει σε διάλογο για συνυποσχετικό χωρίς η Τουρκία να έχει εκ των προτέρων αποδεχθεί αυτές τις προϋποθέσεις, τότε η Ελλάδα θα είναι πολύ δύσκολο να αποχωρήσει στην περίπτωση που η Τουρκία στέκει αδιάλλακτη, χωρίς η διεθνής κοινότητα να την πιέζει για υποχωρήσεις, ώστε να δοθεί υποτίθεται η ευκαιρία στη Χάγη να βγάλει τις τελικές αντικειμενικές αποφάσεις.
Ν.Ζ