Κόλαφος πράγματι για την Τουρκία ήταν η ξεκάθαρη Παλαιστινιακή θέση, έτσι όπως εκφράστηκε από τον ΥΠΕΞ της Παλαιστίνης, Ριάντ Μάλκι, πως δεν υπάρχει καμμία σκέψη για να συνομολογήσει το Παλαιστινιακό κράτος ΑΟΖ με την Τουρκία, με ένα τουρκοπαλαιστινιακό μνημόνιο ανάλογο με το κατάπτυστο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Και ο κόλαφος ήταν διπλός, διότι αφ’ ενός η ξεκάθαρη αυτή θέση των Παλαιστίνιων εκφράσθηκε μέσα στο στόμα του λύκου, στο Συνέδριο για την Ανατολική Μεσόγειο που διεξήγετο στην Αττάλεια και γιατί συνοδεύθηκε με την εξίσου προφανή και ξεκάθαρη τοποθέτηση πως δεν υπάρχουν κοινά θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Παλαιστίνης.
Μπορεί η Τουρκία του Ερντογάν να βοηθάει τον Παλαιστινιακό αγώνα. Μπορεί οι Παλαιστίνιοι να αισθάνονται γύρω τους την αδιαφορία και την εγκατάλειψη από παλαιούς φίλους και να νοιώθουν στο πετσί τους ακόμα και την εσωτερική προδοσία. Μπορεί να έχουν απέναντι τους θεούς και δαίμονες και πανίσχυρους αντιπάλους. Θαυμάζει, όμως, κανένας την ίδια ώρα το κουράγιο και τη δύναμη αυτού του λαού, του λαού της Παλαιστίνης, να κρατάει ψηλά, παρά τις κακουχίες και τα βάσανα του, κάποιες στοιχειώδεις αρχές και αξίες, μακριά από εφήμερες σκοπιμότητες και μακκιαβελικά παιχνίδια.
Κι’ αυτή η στάση του Παλαιστινιακού λαού είναι παράδειγμα για όλους και κυρίως όλους τους λαούς και τα έθνη που αγωνίζονται για την ελευθερία τους
Και κυρίως αυτή η στάση του Παλαιστινιακού λαού αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όλους εκείνους στην πατρίδα μας που έσπευσαν να δείξουν ανοχή ή και να υποστηρίξουν την Ισραηλινή βαρβαρότητα ενάντια στη Γάζα και στον “φυλακισμένο“ λαό της και αυτή η ανοχή και στήριξη προς τα γεράκια του Ισραήλ είναι μακάβριο ότι έφτασε να δικαιολογηθεί στο όνομα τάχα της “συμμαχίας” Ελλάδας-Ισραήλ ενάντια στην Τουρκία.
Μια “συμμαχία”, όμως, με το Ισραήλ που έχει ως αντιστάθμισμα την κάλυψη της κατοχής, της φυλάκισης, των διώξεων και του αίματος ενός άλλου καταπιεσμένου λαού και συχνά έχει ως αντίτιμο τη σιωπή για τα βασανιστήρια του, δεν μπορεί παρά να είναι διάτρητη, εφήμερη και σε μια στιγμή ίσως γυρίσει μπούμερανγκ.
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα ώστε στο όνομα οποιασδήποτε “συμμαχίας” να σιωπά απέναντι σε γενοκτονικές κατοχικές πρακτικές από τις οποίες έχει υποφέρει στην ιστορία της και συνεχίζει να υφίσταται.
Π.Λ
