Το κυβερνών κόμμα είναι μια ωραία ατμόσφαιρα: Οι “53” έγιναν 13 και… κάτι και προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απέξω, βάλλοντας κατά διαφόρων υπουργών δηλαδή τελικά κατά του Τσίπρα.
Στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ το πιο δύσκολο πράγμα είναι να συμβιβάζεις τα ασυμβίβαστα. Ή μάλλον να λένε μερικοί το ένα, κάποιοι να λένε το άλλο και μετά να παίζουν όλοι μαζί τις κουμπάρες και να προσπαθούν μας πείσουν ότι είναι απλώς μια ωραία ατμόσφαιρα.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα όμως, από την αρχή. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρος στην τοποθέτησή του: “Μετά τη συμφωνία της Μάλτας καθίσταται ορατό το τέλος της επιτροπείας”, διατύπωση απολύτως σαφής που μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε αλλά δεν επιδέχεται παρεμηνείες.
Εξίσου σαφές πάντως ήταν και το κείμενο των “13”, μεταξύ των οποίων ο πρώην υπουργοί Ν. Φίλης και Θ. Δρίτσας: “Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε σοβαρές ρωγμές στο σύστημα της επιτροπείας”. Και με αυτή την διατύπωση μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε, αλλά είναι επίσης απολύτως σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Με άλλα λόγια, είτε η μία θέση είναι σωστή, είτε η άλλη! Και μόνο ένα δεν μπορεί να συμβαίνει: Να ισχύουν και οι δύο και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την δυνατότητα να συμφωνεί και με τις δύο. Αλλά αυτό προσπάθησαν όλοι μαζί να κάνουν χτες, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας και απολιτικοποιώντας την συζήτηση.
Οι δυο πλευρές, η προεδρική πλειοψηφία και οι ευάριθμοι διαφωνούντες, που δεν είναι 53 αλλά περίπου οι μισοί, είκοσι πέντε, και αυτοί διχασμένοι ανάμεσα στους 11 που καταψήφισαν την εισήγηση και στους 12 που διαφώνησαν ντροπαλά ψηφίζοντας “λευκό”, έχουν προφανώς και άλλα τσανάκια που πρέπει να χωρίσουν.
Όταν, για παράδειγμα, το κείμενο των “13” αναφέρει ότι “πλήττεται η φερεγγυότητά μας” από το “αναπτυξιακό μοντέλο που ενίοτε παίρνει μορφή μεγάλων φαραωνικών έργων”, υπάρχει πρόβλημα, το οποίο δεν αποκρύπτεται, αλλά ούτε καν υποβαθμίζεται, με τις αλχημείες του επικοινωνιακού επιτελείου του κυβερνώντος κόμματος ότι τάχα μου οι “13” στοχοποιούν τον Σπίρτζη.
Διότι τα “φαραωνικά έργα” που “δημιουργούν ερωτηματικά και εύλογες ενστάσεις από ένα ευρύ τμήμα του κόσμου της αριστεράς και της κοινωνικής αμφισβήτησης”, όπως τα γήπεδα στο Γουδή και το σχέδιο “Νέα Αθήνα”, δεν εξαγγέλθηκαν από τον Σπίρτζη, όσο κι αν αυτός έχει βάλει το χέρι του, αλλά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον βρίσκεται -έστω κι αν δεν κατονομάζεται- στο στόχαστρο των 13 συντρόφων του.
Πολύ περισσότερο όταν οι “13” διαπιστώνουν ότι “την προηγούμενη περίοδο έγιναν επιλογές που δεν συνάδουν με την αριστερή μας φυσιογνωμία χωρίς να είναι συλλογικά αποφασισμένες”. Σε μια κυβέρνηση όμως, όλες οι κρίσιμες επιλογές φέρουν πάντοτε την σφραγίδα του πρωθυπουργού. Και αυτό δεν το αγνοούν ούτε οι “13” που παίζουν με τις λέξεις, αλλά ούτε και ο Αλέξης!
Ο στρουθοκαμηλισμός όμως ποτέ δεν “επούλωσε πληγές” και ουδέποτε συγκρότησε “αριστερό σχέδιο”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Εξίσου σαφές πάντως ήταν και το κείμενο των “13”, μεταξύ των οποίων ο πρώην υπουργοί Ν. Φίλης και Θ. Δρίτσας: “Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε σοβαρές ρωγμές στο σύστημα της επιτροπείας”. Και με αυτή την διατύπωση μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε, αλλά είναι επίσης απολύτως σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Με άλλα λόγια, είτε η μία θέση είναι σωστή, είτε η άλλη! Και μόνο ένα δεν μπορεί να συμβαίνει: Να ισχύουν και οι δύο και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την δυνατότητα να συμφωνεί και με τις δύο. Αλλά αυτό προσπάθησαν όλοι μαζί να κάνουν χτες, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας και απολιτικοποιώντας την συζήτηση.
Οι δυο πλευρές, η προεδρική πλειοψηφία και οι ευάριθμοι διαφωνούντες, που δεν είναι 53 αλλά περίπου οι μισοί, είκοσι πέντε, και αυτοί διχασμένοι ανάμεσα στους 11 που καταψήφισαν την εισήγηση και στους 12 που διαφώνησαν ντροπαλά ψηφίζοντας “λευκό”, έχουν προφανώς και άλλα τσανάκια που πρέπει να χωρίσουν.
Όταν, για παράδειγμα, το κείμενο των “13” αναφέρει ότι “πλήττεται η φερεγγυότητά μας” από το “αναπτυξιακό μοντέλο που ενίοτε παίρνει μορφή μεγάλων φαραωνικών έργων”, υπάρχει πρόβλημα, το οποίο δεν αποκρύπτεται, αλλά ούτε καν υποβαθμίζεται, με τις αλχημείες του επικοινωνιακού επιτελείου του κυβερνώντος κόμματος ότι τάχα μου οι “13” στοχοποιούν τον Σπίρτζη.
Διότι τα “φαραωνικά έργα” που “δημιουργούν ερωτηματικά και εύλογες ενστάσεις από ένα ευρύ τμήμα του κόσμου της αριστεράς και της κοινωνικής αμφισβήτησης”, όπως τα γήπεδα στο Γουδή και το σχέδιο “Νέα Αθήνα”, δεν εξαγγέλθηκαν από τον Σπίρτζη, όσο κι αν αυτός έχει βάλει το χέρι του, αλλά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον βρίσκεται -έστω κι αν δεν κατονομάζεται- στο στόχαστρο των 13 συντρόφων του.
Πολύ περισσότερο όταν οι “13” διαπιστώνουν ότι “την προηγούμενη περίοδο έγιναν επιλογές που δεν συνάδουν με την αριστερή μας φυσιογνωμία χωρίς να είναι συλλογικά αποφασισμένες”. Σε μια κυβέρνηση όμως, όλες οι κρίσιμες επιλογές φέρουν πάντοτε την σφραγίδα του πρωθυπουργού. Και αυτό δεν το αγνοούν ούτε οι “13” που παίζουν με τις λέξεις, αλλά ούτε και ο Αλέξης!
Ο στρουθοκαμηλισμός όμως ποτέ δεν “επούλωσε πληγές” και ουδέποτε συγκρότησε “αριστερό σχέδιο”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
