Το καλοκαίρι του 2015 το Ποτάμι μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κράτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ψηφίζοντας το μνημόνιό του, που αρνούνταν να ψηφίσει σχεδόν το ένα τρίτο των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας τους ζήτησε τότε να τον «σώσουν» από τους συντρόφους του και να του προσφέρουν την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Σήμερα ζητά πάλι από την αντιπολίτευση να τον σώσει, αυτήν τη φορά από τον συγκυβερνήτη του, που αρνείται να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών για να μην επωμιστεί το πολιτικό κόστος. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει η ίδια προθυμία από την αντιπολίτευση.
Πέρα από πολιτικό παράδοξο, να ζητά κάθε τόσο από την αντιπολίτευση να τον σώσει είτε από τους συντρόφους του (μνημονιακοί νόμοι) είτε από τους συνεργάτες του (γάμοι ομοφυλόφιλων, ιθαγένειες κ.ά.), και πέρα από το ότι αυτό στην πράξη τον καθιστά ξανά κυβέρνηση μειοψηφίας, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Είθισται να υπάρχει πάντα ένα μίνιμουμ συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών, ακόμα και όταν η κατάσταση είναι «πολεμική». Οι παλαιότεροι πρωθυπουργοί, πολλές φορές στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είχαν κάποιες εμπιστευτικές συζητήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης, ώστε να υπάρχει συνεννόηση σε βασικά ζητήματα, ειδικά σε αυτά της εξωτερικής πολιτικής, για την οποία τους παρείχαν αναλυτική ενημέρωση. Αυτά τα πολιτικά έθιμα ο ΣΥΡΙΖΑ τα διέκοψε.
Το πρώτο ρήγμα στην εμπιστοσύνη των δύο πλευρών επήλθε όταν το καλοκαίρι του 2015 συμφώνησαν να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο, ζητώντας του όμως διαβεβαιώσεις ότι δεν θα πάει αμέσως μετά σε εκλογές, πράγμα που δέχτηκε, αλλά δεν τήρησε.
Έκτοτε, και ειδικά με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θεωρεί αξιόπιστη καμία διαβεβαίωση του πρωθυπουργού. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν ο Αλέξης Τσίπρας αιφνιδίασε τους πολιτικούς αρχηγούς με τη Συμφωνία των Πρεσπών, για την προετοιμασία της οποίας δεν τους είχε καν ενημερώσει. Ακόμα χειρότερα, επιχείρησε να την αξιοποιήσει για να διχάσει και να σπείρει έριδες στην αντιπολίτευση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε έχει αποκλείσει κάθε απόπειρα συνεννόησης με τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ με τη Φώφη Γεννηματά η σχέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα χειρότερη, καθώς, όπως ισχυρίζονται συνεργάτες της, «την έχει εξαπατήσει περισσότερες φορές και δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη ότι αν συνεννοηθούν για κάτι θα γίνει έτσι και θα κρατήσει τον λόγο του».
Έτσι, το βάρος της «διάσωσης» αυτήν τη φορά πέφτει κυρίως στο Ποτάμι. Στο Μαξίμου λένε ότι ο Τσίπρας είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τον Σταύρο Θεοδωράκη πως η εναπομείνασα κοινοβουλευτική του δύναμη θα ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, στο Μαξίμου υπάρχει έντονη ανασφάλεια και για κάποιο λόγο φοβούνται πως ο Θεοδωράκης μπορεί να υπαναχωρήσει. Άγνωστο αν είναι πληροφορία ή απλώς εκτίμηση ή σκέτος φόβος, ισχυρίζονται πάντως ότι η ηγεσία της ΝΔ προσφέρει ανταλλάγματα στους βουλευτές της αντιπολίτευσης που το σκέφτονται ακόμα, προκειμένου να μην ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ακριβώς τα ίδια που λέγονταν και το 2014 για την εκλογή του Σταύρου Δήμα.
Πλην του ίδιου του προέδρου του Ποταμιού, πάντως, και του «προεδρικού» βουλευτή Γιώργου Μαυρωτά, όλοι οι άλλοι, πάνω-κάτω, έχουν πει τι θα κάνουν. Και δεν θα κάνουν όλοι το ίδιο. Ο Σπύρος Δανέλλης, που ήταν παλιά στον Συνασπισμό, στη συνέχεια πήγε στο ΠΑΣΟΚ και μετά πήγε στο Ποτάμι, είναι γνωστό ότι τα έχει βρει με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αντίστοιχα, ο Γ. Αμυράς λέγεται ότι τα έχει βρει με τη Νέα Δημοκρατία και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι συζητά «μεταγραφή».
Στον ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης συζητάει με τον Κ. Μητσοτάκη και αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορεί να του έχει προσφέρει ήδη «υπουργείο στην επόμενη κυβέρνηση», γι’ αυτό και υπάρχει ο πανικός αυτός. Ο Θεοδωράκης τα διαψεύδει όλα αυτά, αλλά το Μαξίμου δεν βρίσκει ικανοποιητικές τις διαψεύσεις του και έφτασε στο σημείο να βγάλει ακόμα και δελτίο Τύπου για να τον ρωτήσει τι θα κάνει.
Πριν από λίγους μήνες τα ίδια ακριβώς έλεγαν και για τη Φώφη Γεννηματά, διαδίδοντας τη φήμη ότι η ΝΔ της πρόσφερε υπουργείο με σκοπό να κάψει την «προσφορά» και να της ασκηθεί πίεση να μην την αποδεχθεί. Επειδή, λοιπόν, φοβούνται ότι η ΝΔ προσφέρει πλούσια ανταλλάγματα σε όποιον δεν ψηφίσει τη Συμφωνία, θεωρούν ότι πολλοί από τους βουλευτές που θεωρούνταν σίγουροι δεν είναι. Δεν είναι γνωστό αν έχει περιέλθει κάποια σχετική πληροφορία εις γνώσιν τους ή απλώς ανησυχούν.
Το «άγχος», πάντως, με το οποίο εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα προξενεί απορίες, καθώς, πέρα από τους 145 δικούς του, υποτίθεται ότι είχαν βρεθεί και με το παραπάνω άλλοι έξι, σύμφωνα με τους δικούς τους ισχυρισμούς.
• Ο άλλος μεγάλος μπελάς της κυβέρνησης, και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, ακούει στο όνομα «Μανώλης Πετσίτης», μαζί με τις αποκαλύψεις που συνόδευσαν το όνομα του αυτή την εβδομάδα. Ο Μανώλης Πετσίτης, όπως θυμούνται νυν και πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, άρχιζε να εμφανίζεται στην Κουμουνδούρου, στη Βουλή αλλά και σε κάποιες συναντήσεις συριζαίων σε ταβέρνες και αλλού ως «οδηγός» του Νίκου Παππά. Τουλάχιστον έτσι τον σύστηνε.
«Όταν τον πρωτοείδα, ρώτησα τον Παππά αν ήταν αστυνομικός με πολιτικά και μου είπε ότι ήταν ένα φτωχό παιδί από την Καισαριανή, παλιός γνωστός του, που τον έχει πάρει ως οδηγό για να τον συνοδεύει στις δουλειές του κόμματος και του δίνει ένα μεροκάματο» αναφέρει πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. «Ο Μανώλης του Παππά», έτσι τον ήξεραν όλοι στο κόμμα. Έτσι τον έμαθαν σύντομα και πολλοί επιχειρηματίες, αυτοί που συνομιλούσαν με τους συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα από το 2012 και μετά.
Ο Μανώλης Πετσίτης ή Μάνος ή «Μανόλο», πειραχτικά για κάποιους φίλους, ήταν ένα φτωχό παιδί, χωρίς παιδεία, που γράφει ακόμα και τώρα ανορθόγραφα, αλλά με αγάπη για τη νύχτα, τα μπουζούκια, τα ποτά και την ταχύτητα. Κάποτε δούλευε ως σερβιτόρος, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι δούλευε και πόρτα σε νυχτερινά μαγαζιά. Ο Πετσίτης δεν έγινε ποτέ συμπαθής στον ΣΥΡΙΖΑ (πλην λίγων εξαιρέσεων π.χ. Φλαμπουράρης, Σκούτας κ.ά.) και είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι τον κοιτούσαν με μισό μάτι και με τις φήμες να οργιάζουν, ειδικά στο στρατόπεδο των «53», των εσωκομματικών αντιπάλων του Νίκου Παππά. Όλα αυτά όμως δεν έβγαιναν πιο έξω. Ήταν ένα απαγορευμένο θέμα.
Πριν από λίγες μέρες το site Newsbomb δημοσίευσε τα έσοδα του Μανώλη Πετσίτη για το 2016 και 2017 και όλοι διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι ο «Μανώλης του Παππά» δεν είναι πια ούτε φτωχόπαιδο ούτε συνεχίζει να μένει στην Καισαριανή. Παρότι δεν έχει καμία εξειδίκευση ή παιδεία, φέρεται να λαμβάνει μισθούς διευθυντικού στελέχους πολυεθνικών από εταιρείες των υπόδικων Λαυρεντιάδη και Κοντομηνά, αλλά και άλλες, όπως η Forthnet και η TAF Sports Marketing.
Τεράστιο θέμα (όχι ότι τα άλλα είναι μικρής σημασίας) είναι αυτό της ELFE του Λαυρεντιάδη, από την οποία φέρεται να έχει πάρει πάνω από 200.000 ευρώ σε δύο χρόνια, την ώρα που αυτή επιδίωκε προνομιακή μεταχείριση από την κυβέρνηση για να συνεχίσει να φεσώνει τη ΔΕΠΑ, και μάλιστα την περίοδο που οι (πραγματικοί) εργαζόμενοι απολύονταν ή έμεναν απλήρωτοι.
Οι συνδικαλιστές της αρμόδιας ομοσπονδίας καταγγέλλουν, πάντως, ότι ουδέποτε εργάστηκε στην εταιρεία του Λαυρεντιάδη ο Πετσίτης, πράγμα που είναι εύκολο να διαπιστώσει η Δικαιοσύνη. Το Μέγαρο Μαξίμου για την ώρα δεν έχει δώσει καμία απάντηση (παρότι ο Πετσίτης μπαινόβγαινε και φωτογραφιζόταν σε αυτό), ενώ ο Νίκος Παππάς περιορίστηκε να πει ότι στη ΝΔ (που του ζήτησε απαντήσεις, όπως και το ΚΙΝ.ΑΛ.) σκανδαλολογούν και «ψειρίζουν τη μαϊμού». Επί της ουσίας, δεν δόθηκε καμία απάντηση ούτε διάψευση για τις αποκαλύψεις υπήρξαν.
Το βέβαιο είναι ότι το εν λόγω σκάνδαλο έχει μεγάλη συνέχεια, εφόσον δεν έχει φωτιστεί πλήρως, και το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα», αν υπήρξε ποτέ, έχει γίνει προ πολλού παρελθόν.
