Ο καπτάν Πάνος Καμ(μ)ένος θυσιάζεται σαν ανυποψίαστο σφαχτάρι στον βωμό των αντιφάσεών του. Αντινομίες θεόρατες και συμπαγείς, σωστές οροσειρές, αίτινες εκριζώνονται εκ θεμελίων, στοχεύοντας αλύπητα η μία την άλλη. Το ’χει η μοίρα των λιποβαρών και λιπόψυχων να πληρώνουν τη λέζα, όταν λογομαχούν οι ελέφαντες. Ο ήρωάς μας, εν προκειμένω, βρίσκεται, λες, τη λάθος στιγμή εντελώς ακάλυπτος, εκτεθειμένος πανταχόθεν, ανάμεσα σε Τιτάνες, που εκσφενδονίζουν ολάκερα νησιά εναντίον αλλήλων, σαν ποντικός καθώς εγκαταλείπει από τον πρυμναίο καταπέλτη βαπόρι που βουλιάζει αύτανδρο. Το βυθίζει αυτοβούλως ο καπετάνιος απ’ την τσαντίλα του για την κατάντια της ναυσιπλοΐας· να εισπράξει τουλάχιστον το μπαγιόκο της ασφάλειας. Μεσοπέλαγα στο Καρπάθιο διαπιστώνει στους επικαιροποιημένους χάρτες της Γκουγκλ ότι η Ρόδος προς την οποία κατευθυνόταν, πλέει πλέον στο Βόρειο Ιόνιο κι όπως αλλάζει ρότα όπισθεν ολοταχώς, αίφνης η Λήμνος και η Κεφαλονιά ξεφυτρώνουν στο Μυρτώο, μπροστά του, ως άλλες Συμπληγάδες.
Χάος. Ασε τις φουσκοθαλασσιές που προκαλούν τα δάκρυα της Μπέττυς Μπαζιάνα, άτινα εκβράζονται ποταμηδόν τέτοιες μέρες, ξεχειλίζοντας τη λεκάνη της ευρυφάεσσας και αφρόεσσας Μεσογείου. Επέτειος του δημοψηφίσματος σήμερα γαρ, 5 Ιουλίου, μην ξεχνιόμαστε. Οι αγνώμονες γιοι της Γαίας και τ’ Ουρανού παγιδεύουν το αθώο θύμα τους σε φαύλο κύκλο συμπτώσεων, ικανό να μετατρέψει σε στάχτη και μπούρμπερη ακόμα και τους φέροντες πυρίμαχες πανοπλίες, πόσω δε μάλλον τον ξεβράκωτο σε μποστάνι κατάφυτο με ήμερους σικυούς και ξυλάγγουρα σύξυλο υπουργό. Ιδού το δράμα του: Ορθογραφεί το επώνυμό του με δύο «μι», ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, όστις το ετυμολογεί από τη σλαβική ρίζα «kammen» = πέτρα. Η ίδια λέξη κοσμεί, ασφαλώς, και τα λεξικά της «μακεδονίτικης», σύμφωνα με την Πηνελόπη Δέλτα. Και βράχος ασήκωτος να ’σαι, εδώ που τα λέμε, ακλόνητος ογκόλιθος, μεταμορφώνεσαι σε φτερό, πούπουλο λεπτεπίλεπτο σαν τσιγαρόχαρτο, άθυρμα των τεσσάρων ανέμων.
Ιδεαστείτε την προσωπική του ήττα, όταν ανακαλύψει –γιατί σίγουρα το αγνοεί– ότι το ιστορικό γένος των Καμμένων, για το οποίο υπερηφανεύεται παιδιόθεν, προέρχεται από τη «μακεδονική γλώσσα», όπως οριστικά και αμετάκλητα βαφτίστηκε κατά την πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών και ενδεχομένως το ευκλεές σόι του έχει κοινή προέλευση με τους «γυφτοσκοπιανούς», καθώς αρέσκονται να αποκαλούν οι ομογάλακτοί του τους βόρειους γείτονες. Οχι δα. Τα κάνεις ή δεν τα κάνεις όλα Κούγκι, κατά την προσφιλή του έκφραση; Ξουραφιάζεις τις φλέβες σου χαρακίρι να εκδημήσεις αξιοπρεπώς και μια ώρα αρχύτερα απ’ τα εγκόσμια ή τις αφήνεις αλώβητες να δηλητηριάζει τα τζιέρια σου το μπασταρδεμένο με τη χολή προαιώνιων εχθρών γαλάζιο σου αίμα; Του συστήνω να αφαιρέσει το ένα «μι» απ’ το επίθετό του, ως επιθετική επίδειξη πυγμής, ούτως ώστε να μην αποδομείται εξ οικείων η εικόνα του ακραιφνούς «μακεδονομάχου» που μεθοδικά καλλιεργεί και του εξασφαλίζει την ηδονική απόλαυση της καρέκλας και κυρίως για να συνάδει το ονοματάκι του με την πολιτική του προοπτική.
*Πηγή: efsyn.gr
