Ο Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στου Υπουργείο Εργασίας πανηγύρισε για την στατιστική οριακή μείωση της ανεργίας.
Παράλειψε σκόπιμα, όμως, να πει ότι αυτή δεν οφείλεται στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πλήρους και σταθερής απασχόλησης, αλλά στην ιλιγγιώδη αύξηση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας, αφού 6 στις νέες 10 προσλήψεις είναι με τέτοιες μορφές, δηλαδή πρόκειται για ανακύκλωση και όχι αντιμετώπιση της ανεργίας.
Η αλήθεια είναι ότι, εάν δεν υπήρχαν οι εκατοντάδες χιλιάδες -κυρίως νέοι- που μετανάστευσαν ή ετοιμάζονται (οι 3 στους 4 σύμφωνα με σημερινή έρευνα) να μεταναστεύσουν για αναζήτηση εργασίας, οι άλλοι τόσοι που συνταξιοδοτήθηκαν και επίσης οι άλλοι τόσοι που εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης, τότε η ανεργία στη χώρα μας θα είχε σπάσει κάθε ρεκόρ χώρας της υποσαχάριας Αφρικής και θα καταγραφόταν στο 40% έως 50%. Εξάλλου και ο ίδιος ο Ντράγκι πριν λίγες μέρες ομολόγησε ότι η πραγματική ανεργία στη χώρα μας, εάν μετρηθεί σωστά είναι 31% και όχι 21%.
Όσο για το στόχο που έθεσε ο Πρωθυπουργός για μείωση της ανεργίας 2,5% ετησίως, αυτός αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός και ανεφάρμοστη δημαγωγική εξαγγελία.
Με συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας μέχρι το 2060 με στόχο την επίτευξη υπέρογκων και αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι αδύνατον να έχουμε πραγματική μείωση της ανεργίας.
Η ανεργία θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο με δραστική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, με εθνικοποιημένες τράπεζες που θα στήριζαν με την αναγκαία ρευστότητα την πραγματική οικονομία και με αύξηση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων.
Αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν μέσα στο πλαίσιο των εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, αλλά μόνο με μια φιλολαϊκή πολιτική παραγωγικού ανασχηματισμού, που για να εφαρμοστεί προϋποθέτει την έξοδο από την Ευρωζώνη, την έκδοση εθνικού νομίσματος και ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα το συνοδεύει.
Οι εκτιμήσεις του Πρωθυπουργού για σταθεροποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και ακόμα και για αυξήσεις μισθών που έγιναν στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν σχέση με τη ζοφερή πραγματικότητα, που βιώνουν οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι. Επιπλέον τους προκαλούν, γιατί οι συνταξιούχοι μετά από 26 μειώσεις των συντάξεών τους από το 2010 μέχρι σήμερα θα υποστούν και νέες σφαγιαστικές μειώσεις από τώρα μέχρι το 2022 λόγω του 4ου μνημονίου που συνοδεύει τη δεύτερη αξιολόγηση, οι δε εργαζόμενοι εξακολουθούν να βιώνουν την εργασιακή κατεδάφιση, τις καταργημένες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την εργοδοτική αυθαιρεσία και «απληρωσιά» τους, τις συνεχείς μειώσεις των μισθών τους, με αποτέλεσμα στον ιδιωτικό τομέα 1 στους 2 να παίρνει μισθό κάτω από 800 ευρώ το μήνα και 1,5 εκατομμύριο από αυτούς να είναι απλήρωτοι για ένα μήνα μέχρι και χρόνια.
Κι όλα αυτά, ενώ η κυβέρνησή του διατηρεί την μνημονιακή κατεδάφιση της εργατικής νομοθεσίας, την επέκτεινε πρόσφατα με την κατάργηση της Κυριακής – αργίας και της διοικητικής άδειας για ομαδικές απολύσεις, ενώ ετοιμάζεται στα πλαίσια της νέας τρίτης μνημονιακής αξιολόγησης να καταργήσει ουσιαστικά το απεργιακό δικαίωμα και να καρατομήσει τα προνοιακά και κοινωνικά επιδόματα των ΑμεΑ και των ευπαθών και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, δεν παράλειψε να δώσει δια της μεθόδου των χαριστικών επιδοτήσεων και δυο νέα δώρα στις μεγάλες επιχειρήσεις, ακόμα και σε όσους τις λεηλάτησαν, με πρόσχημα τη δήθεν αντιμετώπιση των προβλημάτων των «εγκλωβισμένων» απλήρωτων εργαζομένων και των εργαζομένων με μπλοκάκι.
Την απάντηση στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Υπουργείο Εργασίας και στα όσα είπε θα τη δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι μ’ ένα νέο κύκλο ενωτικών, μαζικών και συντονισμένων αγώνων με νέα αφετηρία τη μεγάλη διαδήλωση στη ΔΕΘ στις 10 Σεπτέμβρη.
-
Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι μέλος της ΠΓ της ΛΑΕ και πρώην αν. Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης