Κάθισα να γράψω για την επίθεση του Ελληνικού κράτους προς την οικογένειά μου, παρά το γεγονός ότι πιστεύω πως πρέπει κανείς να είναι φτηνά και αρρωστημένα ερωτευμένος με τον εαυτό του για να γράφει την ιστορία του. Όμως νοιώθω μέσα μου μια αγανάκτηση, ένα θυμό, μια φούρκα που θέλω να τη βγάλω έξω από τη μια μεριά, αλλά και πιστεύω πως την ίδια επίθεση έχουν αντιμετωπίσει και άλλοι συμπολίτες. Βλέπετε δεν υπάρχει και κάποιος Ζολά για να γράψει τα κατηγορώ του, μια και οι σύγχρονοι Έλληνες λογοτέχνες γράφουν μόνο για να τους παινέψουν, να πουν μπράβο οι αναγνώστες τους. Επιτέλους έγραψα και τον πρόλογο.
Η σύζυγός μου είναι συνταξιούχος του Δημοσίου και στο λογαριασμό της Alpha Bank που μπαίνει η σύνταξή της – σκάρτα 800 € – έχει δηλώσει ακατάσχετο όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος. Όμως στη σύνταξη του Απριλίου τα μισά χρήματα τα είχε δεσμεύσει η τράπεζα και τελικά τα απέδωσε στο Δημόσιο. Αυτό όμως ήταν μια καραμπινάτη παρανομία και η Εισαγγελία Καλαμάτας ξεκίνησε αυτεπάγγελτα τη διαδικασία έρευνας για ποινικές ευθύνες της τράπεζας.
Και από εδώ και πέρα αρχίζουν τα τρελά και ακατανόητα: Το υπουργείο Οικονομικών που επικεφαλής του είναι αυτός ο τυπάκος που δεν ξέρει καλά ελληνικά της είπε ότι η τράπεζα έχει το δικαίωμα να προβεί στην κατάσχεση παρά το ακατάσχετο. Η καθημερινότητα του κου Φλαμπουράρη της είπε ότι δεν έχεις πρόβλημα αφού έχεις ακατάσχετο και στείλαμε το αίτημά σας στο υπουργείο Οικονομικών.
Η ουσία όμως είναι ότι από ένα συνταξιούχο – και από πολλούς άλλους φαντάζομαι – έκλεψαν τη σύνταξη.
Τώρα απ’ ό,τι φαίνεται οι τράπεζες δεν επιτρέπουν στην ελληνική κυβέρνηση να νομοθετεί.
Ή όταν η αυθαιρεσία και η αυταρχικότητα του κράτους φτάνουν σε ένα όριο, που δεν μπορούν να το ξεπεράσουν, γιατί αυτό σημαίνει κατάργηση του συντάγματος, τότε αναλαμβάνει δράση το παρακράτος. Ναι και η εφορία της Καλαμάτας και το υποκατάστημα της Alpha Bank λειτούργησαν στη συγκεκριμένη περίπτωση σαν παρακρατικός μηχανισμός.
Κύριοι της κυβέρνησης, κύριε αριστερούτσικε πρωθυπουργέ, υπάρχει η σφεντόνα που το ρόλο της παίζουν οι τράπεζες, το χέρι το δικό σας όμως τεντώνει το λάστιχο και για πετραδάκι βάζετε τον άνθρωπο και τον πετάτε στην κόλαση, ελπίζοντας ότι έτσι χάνει τον έλεγχο της σκέψης του, νοιώθει να γίνεται χίλια κομμάτια και δεν μπορεί να αντιδράσει παρά με απάθεια παρακολουθεί αυτή την περίεργη αυτοδιάλυση.
Εξάλλου πιστεύετε ότι αφού πρόκειται για απλούς ανθρώπους – μεροκαματιάρηδες μια ζωή – δεν φημίζονται για την ευφυΐα τους, ούτε έχουν τις κατάλληλες γνώσεις, όπως και δυνατότητες κύρια οικονομικές, επομένως μπορούν εύκολα να πέσουν θύματα μιας πιθανής δικαστικής πλάνης.
Κύριοι της κυβέρνησης, κύριε πρωθυπουργέ θυμίζετε τους Λόρδους της Αγγλίας που μετά τον Κρόμγουελ τα ήθελαν όλα δικά τους, έτσι κι εσείς που μαζί με τους τελευταίους προκατόχους σας φτιάξατε ένα κράτος κακιά μητριά απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους. Ως ξεροκέφαλοι Τόρηδες όμως ξεχνάτε τον στίχο του Βάρναλη: «αν ξυπνήσει μονομιάς…».
Ξεχνάτε ότι η σφεντόνα είναι από αρχαιοτάτων χρόνων όπλο των αδυνάτων και όταν αποφασίσουν να το χρησιμοποιήσουν – μεταφορικά βέβαια – δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε.
Ξεχνάτε τον Αριστοτέλη που έλεγε ότι οι άνθρωποι πρέπει να προτιμούν το αδύνατον που είναι πιθανόν, παρά το πιθανόν που είναι αμφισβητήσιμο.
Κύριε πρωθυπουργέ, εσείς προσωπικά έχετε την ευθύνη γι’ αυτή την αυθαιρεσία και πρέπει, έστω για λόγους δημοκρατικοφάνειας να δώσετε λύση.
Κύριε πρωθυπουργέ, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν δεν δώσετε εντολή άμεσα για την αποκατάσταση της αδικίας – παρανομίας, τότε θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ τα χαρακτηριστικά των χημικών στοιχείων «άχρωμο και άοσμο, ή τον όρο των μαθηματικών «το απόλυτο μηδέν».
Σαν υστερόγραφο: Ζούμε σε μια χώρα που έχει πολύ πλούσια γλώσσα που περιέχει όμορφες λέξεις, όπως η λέξη παλληκάρι που αντίστοιχη δεν υπάρχει σε καμιά γλώσσα του κόσμου. Τέτοιο παλληκάρι ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο Σουκατζίδης, ο Μπελογιάννης και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι.
Τέτοια παλληκάρια είναι όλοι οι συνταξιούχοι που σήμερα τους κλέβετε τη σύνταξη.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Γιώργος Κουμουτσάκης – Μεθώνη Μεσσηνίας
