Ο σεβασμός των νεκρών δεν επιτρέπει αυτή την ώρα να θυμίσουμε τις ανθελληνικές πράξεις του βασιλικού οίκου της Βρετανίας
Με όλο το σεβασμό στο νεκρό, προκαλούν κακή εντύπωση οι πολύ θετικές αντιδράσεις, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, για το θάνατο του Πρίγκηπα Φίλιππου, συζύγου της Βασίλισσας Ελισάβετ.
Ειπώθηκαν τόσα πολλά και έχουν γραφεί ακόμα περισσότερα για τον εν λόγω Πρίγκηπα. Και ειδικά για τη «σχέση» του με την Ελλάδα, η οποία -αν διαβάζω ορθά όσα γράφονται- δεν σήμαινε τίποτα για τον ίδιο. Κάπου διάβασα ότι δεν την επισκέφθηκε ποτέ. Κάπου αλλού ότι πήγε μόνο μία φορά στη χώρα, στην οποία γεννήθηκε,και στην Κέρκυρα.
Αλλά αυτά για κάποιους μπορεί να μην έχουν σημασία. Για τους πολλούς είναι σημαντικό ότι ήταν ο σύζυγος της κ. Ελισάβετ, αλλά δεν κούνησε το δακτυλάκι του για να βοηθήσει τη Γενέτειρα.
Ούτε, ως Έλλην σύζυγος προσπάθησε να την επηρεάσει την κ. Ελισάβετ όταν της ζητήθηκε να χαρίσει τη ζωή στον μεγάλο μας ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, επειδή στην πραγματικότητα ήταν ένα παιδί. Είχε καλή δικαιολογία η Βασίλισσα για να το κάνει. Αλλά αρνήθηκε…
Ήταν ετών 17 ο νεαρός Ευαγόρας όταν τον οδήγησαν μπροστά στην αγχόνη και τον απαγχόνισαν. Τον σκότωσαν με τον φρικτό αυτό τρόπο οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες που κατείχαν την Κύπρο.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις -χωρίς να έχω αποδείξεις- ζητήθηκε η βοήθεια όλων τότε, για να σωθεί ο νεαρός Ευαγόρας. Δεν κούνησε κανένας το δακτυλάκι του. Ούτε ο γεννηθείς στην Ελλάδα βασιλικός σύζυγος.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι ύμνοι. Ο Πρίγκηπας Φίλιππος αποδείχθηκε πιο Εγγλέζος από τους Εγγλέζους.