Όταν στελέχη της φιλελεύθερης, υποτίθεται, αξιωματικής αντιπολίτευσης κλείνουν το μάτι στο ακροδεξιό ακροατήριο, συναντώντας κατά ένα τρόπο τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων της νεοναζιστικής.
Ας το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής: Οι δηλώσεις του Ηλιόπουλου, του Μίχου και των άλλων εκδοροσφαγέων της γνωστής νεοαναζιστικής συμμορίας, είτε για τον Νίκο Μπελογιάννη είτε για οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό ή πολιτικό θέμα, δεν μας αφορούν. Γιατί από δαύτους το μόνο που μας αφορά και δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε να συνεχίζεται είναι η πάντοτε εγκληματική και συχνά δολοφονική δράση τους. Εκ στόματος κόρακος κρα εξελεύσεται.
Οι δηλώσεις των άλλων όμως, που νομίζουν ότι βρήκαν ευκαιρία για να γυρίσουν τη χώρα μας πίσω, στα πιο μαύρα εμφυλιοπολεμικά χρόνια και στις πιο δίσεκτες χρονιές των δεκαετιών του ’50, του ’60 και της περιόδου της χούντας, μας αφορούν.
Γιατί έχει πολιτική σημασία για το σήμερα και το αύριο της χώρας, του πολιτεύματος και της ποιότητας της δημοκρατίας μας, εάν ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Τασούλας χειροκροτείται από τους… συναγωνιστές του όταν αναρωτιέται ακόμα και σήμερα, πενήντα πέντε χρόνια μετά από την εκτέλεση του Μπελογιάννη εάν ήταν “δίκαιη ή άδικη” η επιβολή θανατικής ποινής σε έναν αντίπαλο του τότε καθεστώτος.
Έχει σημασία επίσης, και μεγάλη μάλιστα, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Τζαβάρας καταφεύγει σε αλχημείες περί “αξιακής ουδετερότητας” για να αποστασιοποιηθεί από την απόφαση της Βουλής να συνδράμει τη δημιουργία του Μουσείου Μπελογιάννη.
Και είναι απορίας άξιον πώς φιλελεύθεροι -όπως τουλάχιστον υποτίθεται- πολιτικοί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα θεωρούν “υποχρέωσή” τους να αποστασιοποιηθούν από θέσεις όπως αυτή που διατύπωσε στα εγκαίνεια του Μουσείου ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης: “Εργαζόμαστε για να ενώνουμε και για να απομονώνονται τα διχαστικά κηρύγματα, να μην διαιωνίζονται τα εμφύλια πάθη. Εργαζόμαστε ταυτόχρονα για να είναι διαχρονικά τα διδάγματα ότι μόνο η ζωή με αγώνες και θυσίες έχει σημασία και αφήνει το ιστορικό της αποτύπωμα”.
Και ενώ λόγω του ακραία… ακροδεξιού παρελθόντος του Μ. Βορίδη δεν έχουν σημασία οι δικές του δηλώσεις για τον Νίκο Μπελογιάννη, αποκτούν άλλη σημασία σήμερα καθώς ο “τσεκουράτος” είναι πλέον κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της… φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας.
Γεννάται λοιπόν ένα ερώτημα που οφείλει να το απαντήσει ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης: Στην πορεία προς τις εκλογές θα γίνεται το κόμμα του πιο “φιλελεύθερο” όπως θεωρητικά το οραματίζεται ο ίδιος, ή, παρά τα όσα δηλώνει, θα διολισθαίνει αυτός όλο και… δεξιότερα, προσπαθώντας να μην αποκλίνει από τα στελέχη του κόμματός του;
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος
**Πηγή: news247.gr
Γιατί έχει πολιτική σημασία για το σήμερα και το αύριο της χώρας, του πολιτεύματος και της ποιότητας της δημοκρατίας μας, εάν ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Τασούλας χειροκροτείται από τους… συναγωνιστές του όταν αναρωτιέται ακόμα και σήμερα, πενήντα πέντε χρόνια μετά από την εκτέλεση του Μπελογιάννη εάν ήταν “δίκαιη ή άδικη” η επιβολή θανατικής ποινής σε έναν αντίπαλο του τότε καθεστώτος.
Έχει σημασία επίσης, και μεγάλη μάλιστα, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Τζαβάρας καταφεύγει σε αλχημείες περί “αξιακής ουδετερότητας” για να αποστασιοποιηθεί από την απόφαση της Βουλής να συνδράμει τη δημιουργία του Μουσείου Μπελογιάννη.
Και είναι απορίας άξιον πώς φιλελεύθεροι -όπως τουλάχιστον υποτίθεται- πολιτικοί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα θεωρούν “υποχρέωσή” τους να αποστασιοποιηθούν από θέσεις όπως αυτή που διατύπωσε στα εγκαίνεια του Μουσείου ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης: “Εργαζόμαστε για να ενώνουμε και για να απομονώνονται τα διχαστικά κηρύγματα, να μην διαιωνίζονται τα εμφύλια πάθη. Εργαζόμαστε ταυτόχρονα για να είναι διαχρονικά τα διδάγματα ότι μόνο η ζωή με αγώνες και θυσίες έχει σημασία και αφήνει το ιστορικό της αποτύπωμα”.
Και ενώ λόγω του ακραία… ακροδεξιού παρελθόντος του Μ. Βορίδη δεν έχουν σημασία οι δικές του δηλώσεις για τον Νίκο Μπελογιάννη, αποκτούν άλλη σημασία σήμερα καθώς ο “τσεκουράτος” είναι πλέον κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της… φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας.
Γεννάται λοιπόν ένα ερώτημα που οφείλει να το απαντήσει ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης: Στην πορεία προς τις εκλογές θα γίνεται το κόμμα του πιο “φιλελεύθερο” όπως θεωρητικά το οραματίζεται ο ίδιος, ή, παρά τα όσα δηλώνει, θα διολισθαίνει αυτός όλο και… δεξιότερα, προσπαθώντας να μην αποκλίνει από τα στελέχη του κόμματός του;
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος
**Πηγή: news247.gr
