Το πρώτο και μεγάλο σκάνδαλο με την πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία είναι η κυβερνητική απόφαση και η έγκρισή της από την επιτροπή εξοπλισμών της Βουλής, να υπάρξει συναλλαγή με μία χώρα, που έχει πολλαπλά προβληματική έως καταδικαστέα στάση στην ευρύτερη περιοχή της: Επικρίνεται για τη γενοκτονία στην Υεμένη, κατηγορείται για στήριξη στον ISIS και απειλεί με πόλεμο το Ιράν.
Ουδείς από την κυβέρνηση και από τη Βουλή, πλην ΚΚΕ (και ΛΑΕ από τα εκτός Βουλής κόμματα), είδε όλα αυτά τα θέματα, τον τελευταίο χρόνο; Κανενός δεν ίδρωσε το αυτί, ώστε να θέσει προβληματισμό και ενστάσεις; Πώς μπορεί και για ποιο σοβαρό λόγο να εμπλακεί η Ελλάδα σε μία κατάσταση, που και η διεθνής κοινότητα έχει βάλει στο μάτι και εκδηλώνει αντιδράσεις; Ο ισχυρισμός ότι η χώρα θα κέρδιζε 66 εκατομμυρίων ευρώ, προφανώς και είναι τουλάχιστον αστείος, αν όχι και κοροϊδία.
Την ανθρωπιστική διάσταση και το ηθικά μεμπτό της συμφωνίας το ανακάλυψαν εσχάτως οι κυβερνητικοί βουλευτές και μόνον όταν η υπόθεση εξελισσόταν σε πολιτικό βαρίδι για την κυβέρνηση.
Όμως, εάν το περασμένο καλοκαίρι δεν προέκυπτε πρόβλημα από τις αντιδράσεις της ιεραρχίας, για τον μεσάζοντα Παπαδόπουλο και τους χειρισμούς του υπουργείου Άμυνας, τα όπλα θα είχαν ήδη πουληθεί στη Σαουδική Αραβία και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Θα έκαναν όλοι τη δουλειά τους (την όποια δουλειά δηλαδή είχε ο καθένας στο μυαλό του) και τα βλήματα αυτή την ώρα θα έκαναν βόλτα πάνω από τα κεφάλια αμάχων.
Είναι προφανές ότι το «ιδεολογικό ζήτημα» προτάχθηκε μόνο και μόνο για να υπάρξει λύση σε ένα εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα και όχι γιατί υπάρχει όντως στη λογική της κυβέρνησης. Η οποία κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και αφού στο μεταξύ η συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει, ακυρώνει την πώληση και τυπικά. Είναι ένας εύσχημος ελιγμός για να μην μπλέξουν τα πράγματα περισσότερο.
Ακόμη κι έτσι όμως η κυβέρνηση καταφέρνει να ελιχθεί και να περιορίσει κάπως την πολιτική ζημιά.
Αλλά ούτε η ΝΔ έχει ξεκάθαρη θέση επί του ζητήματος – πέρα από τις καταγγελίες της για τον μεσάζοντα. Ενέκρινε εξ αρχής την κυβερνητική επιλογή για δουλειές με τη Σαουδική Αραβία, αδιαφόρησε στη συνέχεια για τα όσα γίνονταν με την Υεμένη, αλλά ακόμα και τώρα εξακολουθεί να λέει γιατί δεν έχει υλοποιηθεί η πώληση. Τώρα είναι αναγκασμένη να συρθεί πίσω από την κυβέρνηση, εγκρίνονταν την ακύρωση της όποιας συμφωνίας, χωρίς να καταφέρνει να κάνει διακριτή τη θέση της επί της συγκεκριμένης διάστασης της υπόθεσης (της επιλογής να πουληθούν όπλα στη Σαουδική Αραβία).
Ασφαλώς το όλο θέμα έφερε μία ζοφερή πραγματικότητα στην επιφάνεια. Ότι ο κυνισμός περισσεύει και πως τα κυρίαρχα κόμματα, ακόμη και ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ, έχουν διολισθήσει σε λογικές, που μπροστά σε διαφόρων ειδών συμφέροντα (κρατικά και άλλα), δεν υπολογίζουν καμία ηθική ή ιδεολογική πτυχή.
*Πηγή: protothema.gr
