«Η χώρα μας είναι αποφασισμένη να στείλει ένα μήνυμα προς Ανατολάς και Δύση, προς όλους τους φίλους μας και μη, ότι για όποιον παραβιάζει τις αρχές της κυριαρχίας και του σεβασμού απέναντί μας θα λαμβάνονται τα αντίστοιχα μέτρα. Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε. Αυτή είναι μια διπλωματία για κοτέτσι και όχι για εξωτερική πολιτική» δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Εντυπωσιακές, πράγματι, οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικού, που δείχνουν με τον γλαφυρότερο τρόπο το πολιτικό βάθος και τις σκέψεις του πολιτικού ανδρός και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει γεγονότα και καταστάσεις. Με κότες και κοτέτσια.
Ωστόσο, δυσκολεύεται να θυμηθεί κανείς, στη διάρκεια της θητείας του κ. Κοτζιά στον υπουργικό θώκο, παρόμοια επιθετική εξωτερική, με σκληρή γλώσσα και απελάσεις, όπως αυτή που έχει ακολουθήσει απέναντι στη Ρωσία.
Αντίθετα, η ιστορία έχει ήδη καταγράψει εγκληματικές πολιτικές για την ασφάλεια της χώρας, πλήρως αγκιστρωμένες από τα νύχια των γερακιών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, στα οποία τόσο ο ίδιος όσο και όλο το κυβερνητικό επιτελείο στέκονται προσοχή και αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία την εθελοδουλία τους. Στο ίδιο πλαίσιο και οι στρατηγικές επιλογές συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.
Και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι πεδίον δόξης λαμπρό για τις γονυκλισίες του ίδιου και της κυβέρνησης, καθορίζοντας τις διεθνείς σχέσεις της χώρα με βάση και τις επιταγές των Βρυξελλών και της Άνγκελα Μέρκελ.
Όταν είσαι, λοιπόν, γονυπετής στα γεράκια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, όταν με τις πλάτες αυτών προσπαθείς να δείξεις πως κάνεις ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, με ψευτοτσαμπουκάδες όπως για παράδειγμα απέναντι στη Ρωσία, η οποία δεν απειλεί ούτε διεκδικεί τίποτα σε βάρος της χώρας μας και αντίθετα υφίσταται κυρώσεις εναντίον της και επιθετικές πολιτικές από την αμερικανονατοϊκή Ελλάδα, μάλλον δεν κάνεις μόνο την «κότα» αλλά κάνεις και την «πάπια»… Κάνεις την πάπια για όλες τις καταστροφικές και εγκληματικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική που έχεις κάνει και υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον του τόπου.
Και καταλήγεις να μιλάς για κότες και κοτέτσια από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών.
