Μετά τον καγκελάριο, ο υπουργός Οικονομικών θεωρείται η πιο ισχυρή προσωπικότητα στη γερμανική πολιτική – Διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα ο Lindner
Ο Christian Lindner, ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων (FDP), που θεωρείται ως το μεγάλο φαβορί για να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών στη Γερμανία, αντιμετώπισε ένα μπαράζ επικρίσεων τις τελευταίες ημέρες από εξέχοντες οικονομολόγους που προειδοποιούν ότι οι σκληρές δημοσιονομικές απόψεις του αντιπροσωπεύουν θανάσιμη απειλή για το ευρώ.
Αλλά όπως επισημαίνει το Politico , μία εξέταση του βιογραφικού του εγείρει ένα ακόμη ανησυχητικό ερώτημα.
Διαθέτει τα προσόντα για ένα τόσο κρίσιμο υπουργείο;
Ο Lindner ηγείται των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), του μικρότερου από τα τρία κόμματα που βρίσκονται επί του παρόντος σε συνομιλίες για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης.
Ακόμη και πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2021, ο Lindner κατέστησε σαφές, πως επιθυμεί το συγκεκριμένο υπουργείο.
Το κόμμα του αρνήθηκε να σχολιάσει τις φιλοδοξίες του για τη θέση.
Ισχυρό αξίωμα
Μετά τον καγκελάριο, ο υπουργός Οικονομικών θεωρείται η πιο ισχυρή προσωπικότητα στη γερμανική πολιτική, επιβλέποντας έναν προϋπολογισμό που αυξήθηκε κατά σχεδόν 500 δισεκατομμύρια ευρώ για το τρέχον έτος και ενώ η χώρα αντιμετώπιζε την κρίση του κορωνοϊού.
Στη διεθνή σκηνή, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήταν παραδοσιακά μια υπολογίσιμη δύναμη, είτε ονομαζόταν Olaf Scholz, Wolfgang Schaeuble ή Peer Steinbrück.
(Καμία γυναίκα δεν κατείχε ποτέ αυτή τη θέση.)
Δεν είναι τυχαίο που οι πρώην υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας ήταν οι πιο σημαντικές προσωπικότητες της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Σχεδόν όλοι τους, συμπεριλαμβανομένου του πρώην καγκελάριου Helmut Schmidt, είχαν σημαντική εκτελεστική εμπειρία, είτε ως υπουργοί, είτε ως πρωθυπουργοί κρατιδίων, είτε ως δήμαρχοι, πριν από την ανάληψη των καθηκόντων τους.
Χωρίς εμπειρία
Και τώρα έρχεται ο Lindner.
Άρχισε σε πολύ νεαρή ηλικία την πολιτική του σταδιοδρομία στο FDP και θεωρείται ένα από τα διακεκριμένα πολιτικά ταλέντα της Γερμανίας.
Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο τι θα του επέτρεπε να γίνει υπουργός Οικονομικών, διερωτάται το Politico.
Ο Lindner, ο οποίος σπούδασε πολιτικές επιστήμες και αυτοπροβάλλεται ως αρωγός των επιχειρηματιών, έχει περάσει σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του ως τοπικός πολιτικός, βουλευτής ή κομματικός λειτουργός.
Δεν υπήρξε ποτέ δήμαρχος, πρωθυπουργός κρατιδίου, υπουργός ή ακόμα και υφυπουργός.
Το μεγαλύτερο επίτευγμά του φαίνεται να είναι το μάρκετινγκ για το κόμμα και τον εαυτό του.
Το 2017, ο Lindner ο οποίος έγινε αρχηγός του FDP αρκετά χρόνια νωρίτερα, αφού το κόμμα απέτυχε να κερδίσει τις απαιτούμενες ψήφους για να εισέλθει στο Kοινοβούλιο, οδήγησε τους φιλελεύθερους από το χείλος της
εξαφάνισης πίσω στην Bundestag.
Απόλυτη εξουσία
Η ανατροπή του έδωσε σχεδόν απόλυτη εξουσία στο κόμμα.
Η κριτική «από τα δεξιά» στην καγκελάριο Merkel έδωσαν στον Lindner την ευκαιρία να είναι μονίμως προσκεκλημένος στους τηλεοπτικούς σταθμούς και σε διάφορα πάνελ.
Εκτός από τον μισθό του βουλευτή, έλαβε περισσότερα από 470.000 ευρώ κατά την τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο για δραστηριότητες όπως ομιλίες σε τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και άλλους ομίλους, σύμφωνα με το abgeordnetenwatch.de, έναν γερμανικό οργανισμό παρακολούθησης της διαφάνειας.
Αν και η επικοινωνία είναι μια χρήσιμη δεξιότητα για έναν υπουργό Οικονομικών, άλλες ιδιότητες είναι αναμφισβήτητα πιο σημαντικές – όπως η τήρηση μίας οικονομικής ισορροπίας.
Σε αυτόν τον τομέα, ο Lindner, ο οποίος έχει υποσχεθεί να ενεργοποιήσει εκ νέου το «φρένο χρέους» της Γερμανίας (δηλαδή έναν κανόνα που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δημοσιονομικά ελλείμματα) και να απαιτήσει αυστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία στην Eυρωζώνη, έχει ανάμεικτα αποτελέσματα.
Η επιχειρηματική αποτυχία
Όπως είπε, η πρώτη του επιχείρηση, μια συμβουλευτική εταιρεία δημοσίων σχέσεων, είχε τεράστια επιτυχία.
Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το δεύτερο εγχείρημά του, τη Moomax, το οποίο συνίδρυσε το 2000.
Μια εταιρεία λογισμικού που επεδίωκε να αξιοποιήσει την τότε ακμάζουσα εποχή του dot.com, έλαβε σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρώ σε χρηματοδότηση από ένα επιχειρηματικό ταμείο που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση.
Ο Lindner διηύθυνε την εταιρεία για περίπου ένα χρόνο πριν παραιτηθεί.
Η Moomax, όπως πολλές νεοφυείς επιχειρήσεις εκείνη την εποχή, διαλύθηκε πριν καν εδραιωθεί.
Όπως κάθε έξυπνος πολιτικός που προσπαθεί να καλύψει τις αποτυχίες, ο Lindner προσπάθησε να χαρακτηρίσει το επεισόδιο ως μια πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία.
Αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο, σε μεγάλο βαθμό γιατί για τον Lindner, παραμένει ένα ευαίσθητο θέμα.
Όταν ένας αντίπαλος πολιτικός τον λοιδορούσε για το Moomax στις αρχές του 2015, ο Lindner, – φανατικός οπαδός των startups- έγινε έξαλλος.
«Δεν πρέπει να στιγματίζει κανείς τους πρωτοπόρους για το υπόλοιπο της ζωής τους λόγω μιας αποτυχίας», απάντησε, μιλώντας από το βήμα του κ κοινοβουλίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας.
Αν και το FDP είναι περισσότερο γνωστό για τις φιλοεπιχειρηματικές του απόψεις, το κόμμα έχει πιο συντηρητικό πλεονέκτημα όσον αφορά τα κρατικά ελλείμματα και την επεκτατική νομισματική πολιτική.
Συντηρητικά κλισέ
«Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είτε η Γερμανία είτε η Ευρώπη είναι ένας πολιτικός στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών που το αντιμετωπίζει ως πλατφόρμα από την οποία μπορεί να ξεδιπλώσει τα συντηρητικά δημοσιονομικά χρώματα του κόμματός του» σημείωσαν οι οικονομολόγοι Joseph E. Stiglitz, βραβευμένος με Νόμπελ, και ο Adam Ο Tooze του Πανεπιστημίου Columbia σε άρθρο τους στη γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit την περασμένη εβδομάδα, προσθέτοντας ότι οι ιδέες του Lindner είναι κάτι περισσότερο από «συντηρητικά κλισέ» από τη δεκαετία του 1990.
«Το είδος του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή είναι, ειλικρινά, ασαφές», συνέχισαν.
«Όποιος ισχυρίζεται με αυτοπεποίθηση πως διαθέτει αλάθητο στην οικονομική πολιτική, θα πρέπει να θεωρείτσαι ύποπτος».
Ο Lindner δεν άφησε την επίθεση αναπάντητη.
«Κάποια κριτική πρέπει να θεωρηθεί ως επιβεβαίωση της θέσης, γιατί οι αριστεροί οικονομολόγοι του χρέους των ΗΠΑ απλώς ελπίζουν στον πληθωρισμό», απάντησε στο Instagram.
Το γερμανικό βαθύ κράτος
Πέρα από τις οικονομικές του θέσεις το πρώτο μέλημα του Lindner εάν αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών (οι πιθανοί εταίροι του συνασπισμού, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, δεν τον έχουν ακόμη υποστηρίξει, τουλάχιστον δημόσια) θα είναι να αποδείξει πως μπορεί να διευθύνει μια «επιχείρηση» με περίπου 2.000 δημόσιους υπαλλήλους και με τη δική της γραφειοκρατία.
Η μεγαλύτερη ελπίδα για τους επικριτές του Lindner μπορεί να είναι η αδράνεια του βαθέος κράτους της Γερμανίας, που πιθανότατα θα εξετάσει με σκεπτικισμό οποιαδήποτε ουσιαστική απόκλιση από την πολιτική της Ευρώπης στην παρούσα κρίση.Ο Lindner μπορεί επίσης να θέλει να είναι προσεκτικός τι επιθυμεί, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί την πρόσφατη ιστορία του FDP.
Αφού ο τότε ηγέτης του κόμματος Guido Westerwelle οδήγησε το FDP σε κυβερνητικό συνασπισμό το 2009, επέμεινε να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών, παρόλο που δεν είχε εμπειρία.
Χαρισματικός πολιτικός όπως ο Lindner, ένιωσε έλξη για το κύρος του αξιώματος
Ωστόσο, ο Westerwelle θεωρήθηκε ευρέως ότι ήταν αποτυχημένος στο υπουργείο και στις επόμενες εκλογές, οι Γερμανοί ψηφοφόροι έστειλαν το FDP στην… εξωκοινοβουλευτική έρημο.