Αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει στη Γαλλία και κόντρα στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται διεθνώς, Νέα Δημοκρατία και Ποτάμι εγκαταλείπουν την πολιτική σκέψη επιλέγοντας λαϊκιστικές ατραπούς.
Φαίνεται ότι ο Μακρόν έστω κι άθελά του θα επηρεάσει κατά τι τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Όχι γιατί “ξεκινά μια νέα εποχή ρεαλισμού και ελπίδας” όπως υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία. Ούτε γιατί οι εκλογές στη Γαλλία ήταν “νίκη όσων υποστηρίζουν ότι πρέπει να μπουν όρια σε συμφέροντα, συντεχνίες και κομματικούς μηχανισμούς”, όπως υποστηρίζει το Ποτάμι.
Αλλά γιατί με τον διαγκωνισμό Πειραιώς – Σεβαστουπόλεως, για το ποιος θα εμφανιστεί μακρονιστότερος του… Μακρόν, πέφτουν και τα τελευταία “σύρματα” μεταξύ των δύο κομμάτων, που ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτά κρυφό καμάρι ότι δεν αργεί η ώρα που θα συμπορευτούν και τυπικά.
Έχουν αρχίσει μάλιστα να συναγωνίζονται το ένα το άλλο και στις υπερβολές, και στις σύμφωνες με τα καλά και συμφέροντα αφηγήσεις, αλλά εσχάτως και στις τραβηγμένες από τα μαλλιά ή και παντελώς ανυπόστατες καταγγελίες όπως λχ εναντίον δημοσιογράφου της ΕΡΤ που τάχα μου “εξίσωσε” Μακρόν και Λεπέν.
Για την ουσία της “καταγγελίας” απάντησε και η ΕΡΤ και ο δημοσιογράφος, καταδεικνύοντας ότι τέτοιο πρόβλημα δεν υπήρξε. Αντίθετα το πρόβλημα που υπάρχει είναι η ευκολία με την οποία κόμματα που υποτίθεται ότι είναι αντιλαϊκίστικα καταφεύγουν στις λαϊκιστικές κραυγές και ψευδολογίες αντί να προσπαθήσουν να μιλήσουν πολιτικά με ουσιαστικό τρόπο.
Γιατί από τα επιτελεία του Ποταμιού και πολύ περισσότερο της Νέας Δημοκρατίας που είναι και αξιωματική αντιπολίτευση, θα ήταν λογικό να περιμένουμε πιο πολιτικές παρεμβάσεις, που δεν θα προσπερνούσαν βασικά στοιχεία της εκλογικής μάχης στη Γαλλία και δεν αδιαφορούσαν τόσο κραυγαλέα για τον προβληματισμό που αναπτύσσεται.
Αντίθετα, τα δύο κόμματα, εγκλωβισμένα στις ακροκεντρώες αντιλήψεις, φαίνεται να μην έχουν πάρει είδηση ούτε τα όσα αναφέρονται στο διεθνή Τύπο και στα οποία εύκολα μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας μας. Δείχνουν άγνοια λχ για την επισήμανση της Le Monde ότι “μεγάλο μέρος των Γάλλων δεν ψήφισε υπέρ ενός υποψηφίου, αλλά εναντίον της ακροδεξιάς” και ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι “ο πρόεδρος του οποίου η νομιμοποίηση από τις κάλπες θα αμφισβητηθεί ταχύτερα”.
Όπως αγνοούν -γιατί δεν μπορούν να αναμετρηθούν μαζί της- την διαπίστωση μιας άλλης συντηρητικής εφημερίδας, της Le Figaro, ότι “η νίκη του Μακρόν δεν είναι πειστική” και πως “οι βουλευτικές εκλογές θα είναι δύσκολες για τον Γάλλο πρόεδρο”. Και τελείως απολίτικα προσπερνούν χωρίς στοιχειωδώς να τους προβληματίσει τη θέση της Liberation ότι η εκλογή Μακρόν ήταν “νίκη υπό πίεση” και ότι η μεγάλη αποχή είναι “ ένδειξη δυσαρέσκειας έναντι του νέου προέδρου”.
Διότι τα επιτελεία της ΝΔ και του Ποταμιού αδυνατούν να τοποθετηθούν πολιτικά σε άρθρα όπως το χτεσινό του Spiegel Online που είχε τίτλο “Εκλεγμένος πρόεδρος, αλλά όχι ακόμη νικητής”, ή σε τοποθετήσεις σαν κι αυτήν της Frankfurter Allgemeine Zeitung που σημείωσε ότι “για πρώτη φορά η Γαλλία θα κυβερνηθεί από έναν πρόεδρο που όμως δεν έχει πίσω του τη βάση ενός κόμματος”.
Γιατί η αναμέτρηση με όλα αυτά, η πολιτική αντιπαράθεση και ο διάλογος, θέτουν εξ ορισμού το αίτημα ενός πολιτικού σχεδίου και μιας εναλλακτικής στρατηγικής. Αλλά η Νέα Δημοκρατία -και πολύ περισσότερο το αποσυναρμολογούμενο Ποτάμι- δεν έχουν εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Οπότε, αντί να μιλήσουν επί της ουσίας, επιλέγουν να καταγγείλουν με ανοιχτά… λαϊκίστικο τρόπο όποιον μεταφέρει τους προβληματισμούς του διεθνούς Τύπου, που δεν θεωρεί τα πάντα τελειωμένα όπως επιθυμεί η ακροκεντρώα αφήγηση.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
*Πηγή: news247.gr
Έχουν αρχίσει μάλιστα να συναγωνίζονται το ένα το άλλο και στις υπερβολές, και στις σύμφωνες με τα καλά και συμφέροντα αφηγήσεις, αλλά εσχάτως και στις τραβηγμένες από τα μαλλιά ή και παντελώς ανυπόστατες καταγγελίες όπως λχ εναντίον δημοσιογράφου της ΕΡΤ που τάχα μου “εξίσωσε” Μακρόν και Λεπέν.
Για την ουσία της “καταγγελίας” απάντησε και η ΕΡΤ και ο δημοσιογράφος, καταδεικνύοντας ότι τέτοιο πρόβλημα δεν υπήρξε. Αντίθετα το πρόβλημα που υπάρχει είναι η ευκολία με την οποία κόμματα που υποτίθεται ότι είναι αντιλαϊκίστικα καταφεύγουν στις λαϊκιστικές κραυγές και ψευδολογίες αντί να προσπαθήσουν να μιλήσουν πολιτικά με ουσιαστικό τρόπο.
Γιατί από τα επιτελεία του Ποταμιού και πολύ περισσότερο της Νέας Δημοκρατίας που είναι και αξιωματική αντιπολίτευση, θα ήταν λογικό να περιμένουμε πιο πολιτικές παρεμβάσεις, που δεν θα προσπερνούσαν βασικά στοιχεία της εκλογικής μάχης στη Γαλλία και δεν αδιαφορούσαν τόσο κραυγαλέα για τον προβληματισμό που αναπτύσσεται.
Αντίθετα, τα δύο κόμματα, εγκλωβισμένα στις ακροκεντρώες αντιλήψεις, φαίνεται να μην έχουν πάρει είδηση ούτε τα όσα αναφέρονται στο διεθνή Τύπο και στα οποία εύκολα μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας μας. Δείχνουν άγνοια λχ για την επισήμανση της Le Monde ότι “μεγάλο μέρος των Γάλλων δεν ψήφισε υπέρ ενός υποψηφίου, αλλά εναντίον της ακροδεξιάς” και ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι “ο πρόεδρος του οποίου η νομιμοποίηση από τις κάλπες θα αμφισβητηθεί ταχύτερα”.
Όπως αγνοούν -γιατί δεν μπορούν να αναμετρηθούν μαζί της- την διαπίστωση μιας άλλης συντηρητικής εφημερίδας, της Le Figaro, ότι “η νίκη του Μακρόν δεν είναι πειστική” και πως “οι βουλευτικές εκλογές θα είναι δύσκολες για τον Γάλλο πρόεδρο”. Και τελείως απολίτικα προσπερνούν χωρίς στοιχειωδώς να τους προβληματίσει τη θέση της Liberation ότι η εκλογή Μακρόν ήταν “νίκη υπό πίεση” και ότι η μεγάλη αποχή είναι “ ένδειξη δυσαρέσκειας έναντι του νέου προέδρου”.
Διότι τα επιτελεία της ΝΔ και του Ποταμιού αδυνατούν να τοποθετηθούν πολιτικά σε άρθρα όπως το χτεσινό του Spiegel Online που είχε τίτλο “Εκλεγμένος πρόεδρος, αλλά όχι ακόμη νικητής”, ή σε τοποθετήσεις σαν κι αυτήν της Frankfurter Allgemeine Zeitung που σημείωσε ότι “για πρώτη φορά η Γαλλία θα κυβερνηθεί από έναν πρόεδρο που όμως δεν έχει πίσω του τη βάση ενός κόμματος”.
Γιατί η αναμέτρηση με όλα αυτά, η πολιτική αντιπαράθεση και ο διάλογος, θέτουν εξ ορισμού το αίτημα ενός πολιτικού σχεδίου και μιας εναλλακτικής στρατηγικής. Αλλά η Νέα Δημοκρατία -και πολύ περισσότερο το αποσυναρμολογούμενο Ποτάμι- δεν έχουν εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Οπότε, αντί να μιλήσουν επί της ουσίας, επιλέγουν να καταγγείλουν με ανοιχτά… λαϊκίστικο τρόπο όποιον μεταφέρει τους προβληματισμούς του διεθνούς Τύπου, που δεν θεωρεί τα πάντα τελειωμένα όπως επιθυμεί η ακροκεντρώα αφήγηση.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
*Πηγή: news247.gr
