Μετά το Eurogroup της Δευτέρας 20/2/2017 ανακοινώθηκε ότι η Ελλάδα είναι κοντά στη συμφωνία με τους δανειστές και ότι οι τελευταίοι προγραμματίζουν να έρθουν μετά στην Αθήνα μετά την Καθαρή Δευτέρα. Σημεία των καιρών τα κυβερνητικά πανηγύρια για τον ερχομό τους. Από το θα διώξουμε την τρόικα η κυβέρνηση πέρασε σε χαρές και πανηγύρια επειδή μας κάνουν τη χάρη να έρθουν στην Αθήνα. Από το θα σκίσουμε τα μνημόνια πέρασε στο να φέρνει ένα ακόμη μνημόνιο χωρίς τη χρηματοδοτική στήριξη που είχαν τα τρία προηγούμενα.
Πέρα όμως από τα σχόλια που έχουν την κωμικοτραγική τους πλευρά πρέπει να δούμε και την ουσία του προσύμφωνου.
Κατ’ αρχήν πριν από δεκαπέντε με είκοσι μέρες η κυβέρνηση έλεγε ότι θα ληφθούν κάποια μέτρα τα οποία όμως θα ενεργοποιηθούν το 2019 μόνο αν δεν πιάσουμε τους στόχους που έχουν συμφωνήσει πράγμα που χαρακτήριζε ως εξαιρετικά απίθανο. Για να μην ξεχνιόμαστε μιλάνε για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα (έσοδα μείον έξοδα πριν την πληρωμή τόκων) και για πολλά χρόνια.
Αντί γι’ αυτό σήμερα έχουμε το ότι θα ψηφιστούν τα μέτρα, θα ισχύσουν το 2019 – μπορεί και νωρίτερα – και αφού πιάσουμε τους στόχους θα γυρίσουν πίσω με αντίμετρα αυτά που «αναγκάζονται» να μας κόψουν. Έχουμε δηλαδή από τη μια μεριά μια χειρότερη κατάσταση από πριν και από την άλλη το δούλεμα συνεχίζεται.
Μιλάνε για μείωση του αφορολόγητου. Η μείωση του αφορολόγητου είναι το κατ’ εξοχήν μέτρο που χτυπάει πρώτους απ’ όλους τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Είναι το μέτρο που αυξάνει το φόρο κυρίως και κατά βάση στα χαμηλά εισοδήματα. Σήμερα το αφορολόγητο είναι 8.636 € το χρόνο. Για κάθε εκατό € μείωση του αφορολόγητου τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα θα πληρώνουν επιπλέον 22 € φόρο, για διακόσια 44 €, για χίλια 220 € και πάει λέγοντας.
Το δεύτερο για το οποίο μιλάνε είναι η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των παλαιών συνταξιούχων. Αυτό θα επιφέρει μειώσεις από 1 έως και πάνω από 30%. Με βάση το νόμο Κατρούγκαλου οι συνταξιούχοι που κατέθεσαν την αίτηση για σύνταξη μετά το νόμο παίρνουν μικρότερη σύνταξη απ’ αυτήν που έπαιρναν οι παλαιότεροι. Η σύνταξη των παλαιότερων θα υπολογιστεί εκ νέου με το νέο σύστημα και η διαφορά μεταξύ της σύνταξης που έπαιρναν και του νέου υπολογισμού ονομάστηκε προσωπική διαφορά. Για την προσωπική διαφορά η κυβέρνηση ένα χρόνο τώρα διαρρήγνυε τα ιμάτιά της ότι δεν θα πειραχτεί. Σήμερα με περισσό θράσος μας λέει ότι θα κοπεί από το 2019 – μπορεί και νωρίτερα – και ότι μετά την περικοπή το ίδιο ποσό θα το γυρίσει πίσω με τα αντίμετρα. Αξίζει να πούμε ότι ο επανυπολογισμός των συντάξεων παρ’ ότι έχουν περάσει εννέα μήνες από την ψήφιση δεν έχει γίνει και έτσι κανείς συνταξιούχος δεν γνωρίζει σήμερα ποιο θα είναι το ποσό που θα του κόψουν. Δυσλειτουργικό χάος από τη μια αλλά και βολικό από την άλλη αφού κανείς δεν θα ξέρει τι μείωση θα έχει στη σύνταξη.
Η τρίτη παρέμβαση αφορά στις εργασιακές σχέσεις. Οδεύουμε ολοταχώς προς αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, προς κατάργηση της έγκρισης των ομαδικών απολύσεων από τον Υπουργό εργασίας, προς νέους ακόμη πιο ελαστικούς όρους εργασίας, προς περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, προς περιορισμό της άσκησης του απεργιακού δικαιώματος.
Την ίδια ώρα συνεχίζοντας το δούλεμα μας λένε να μην ανησυχούμε, μας λένε ότι δεν δέχονται ούτε ένα € λιτότητα και πως διαπραγματεύονται το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Από την άλλη υπάρχουν και τα χειρότερα που ακούνε στο ότι το ΔΝΤ δεν φαίνεται να συμφωνεί. Το τι άλλο μας περιμένει θα το δούμε το επόμενο διάστημα από τώρα μέχρι και την εκταμίευση της δόσης του Ιουλίου.
Όσο για τα αντίμετρα κάποιος είπε ότι μέχρι το 2019 ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Θα είναι άλλωστε το πρώτο ή το τελευταίο παραμύθι;
Επανειλημμένα έχουμε πει ότι το βαρέλι είναι χωρίς πάτο. Το μαρτύριο που ζούμε εδώ και επτά χρόνια δεν πρόκειται να σταματήσει και συνεχώς θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο και στο τέλος θα έρθει η χρεωκοπία και η άτακτη και όχι συγκροτημένη έξοδος από την ευρωζώνη.
Κατά τη γνώμη μας απαιτείται αντίσταση και αντίδραση τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Σε κοινωνικό επίπεδο απαιτείται όλοι οι κοινωνικοί φορείς η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕΒΕ, οι φορείς των αγροτών, των συνταξιούχων και της νεολαίας να ξεσηκωθούν και να συντονίσουν τη δράση τους σε μια Πανελλαδική κινητοποίηση στην οποία θα συμμετέχουν όλοι στην κατεύθυνση της αντίστασης και αντίδρασης στα μέτρα που δεν έχουν τελειωμό. Μια τέτοια κινητοποίηση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει εξελίξεις.
Σε πολιτικό επίπεδο απαιτείται αφ’ ενός η βοήθεια και η στήριξη τέτοιων κινητοποιήσεων και αφ’ ετέρου η δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου αντίστασης και προβολής μιας εναλλακτικής πρότασης απέναντι στη λογική της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της απέναντι στη λογική του πάση θυσία στο ευρώ.
