Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά, ότι τα «success stories» των μνημονιακών κυβερνήσεων πείθουν ολοένα και λιγότερους Έλληνες. Έτσι, παρά τις «τονωτικές» ενέσεις της κυβέρνησης, τα κοινωνικά μερίσματα, τις «λοταρίες»… Παρά τα υποτιθέμενα πρωτογενή πλεονάσματα και την πτώση των spreads των ελληνικών ομολόγων, τον πακτωλό των ξένων επενδύσεων που περιμένουν δήθεν την ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων» για να μας κατακλύσουν…. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν, ότι το 2018 θα είναι η χρονιά εξόδου από τα μνημόνια και ό,τι αυτά σήμαναν για τη χώρα και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εδώ και οκτώ χρόνια.
Όλοι γνωρίζουν, ότι και το 2018 θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά με ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στα εισοδήματα, με υπερφορολόγηση και με ένταση της δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών μέσω των πλειστηριασμών, αφού όλα αυτά είναι ψηφισμένα και προς άμεση εφαρμογή.
Όλοι γνωρίζουν επίσης, ότι από την 1η Ιανουαρίου του 2019 έρχεται η οριστική μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα φιλανθρωπίας, κυριολεκτικά σε φιλοδωρήματα, με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, έστω κι αν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτή η μείωση δεν θα ξεπεράσει το 18%. Διότι ακόμη κι έτσι να είναι (που δεν είναι), η προβλεπόμενη οριζόντια μείωση όλων των συντάξεων κατά 18% είναι καταστροφική. Διότι, θα έλθει να προστεθεί στις μειώσεις που προηγήθηκαν -και που ήδη αγγίζουν το 50-60% μαζί με την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα κτλ. Έτσι, αυτή η μείωση θα σημάνει πολύ απλά την οριστική κατάργηση του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος της Ελλάδας, χωρίς να είναι δυνατή η -έστω μερική- υποκατάστασή του από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες για τους ήδη συνταξιούχους, αλλά και για την πλειοψηφία των εργαζόμενων, οι οποίοι πρέπει να πάψουν να προσδοκούν ότι οι σημερινές ασφαλιστικές τους κρατήσεις θα έχουν κάποιο αντίκρισμα στο μέλλον.
Είναι αδύνατο για κάθε νουνεχή να πιστέψει, ότι με ένα χρέος 325 δις ευρώ, στο 180% του ΑΕΠ, δηλαδή μεγαλύτερο τόσο σε απόλυτους αριθμούς, όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνο του 2010 που μας έβαλαν στα μνημόνια, μπορούν να γίνουν θαύματα και με την εφαρμογή των ίδιων πολιτικών, η χώρα να βρεθεί στα ξαφνικά σε τροχιά ανάκαμψης και επούλωσης των πληγών της. Αφού είναι ακριβώς αυτές οι ίδιες πολιτικές που προκάλεσαν αυτές τις πληγές και τις βαθαίνουν.
Είναι αδύνατο για καθένα που έχει στοιχειώδη επαφή με την αγορά να μην κατανοεί, ότι σε μια νεκρή από τζίρο αγορά μπορούν να γίνουν επενδύσεις και μάλιστα παραγωγικές. Φυσικά «αρπαχτές» που θα βαφτίζονται επενδύσεις γινόντουσαν, γίνονται και ενδεχομένως να ενταθούν, αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Και το γνωρίζουν όλοι.
Για όλους αυτούς τους λόγους -και άλλους πολλούς- επιστρατεύθηκε το «βαρύ πυροβολικό», ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, εκπρόσωπος τύπου της Κομισιόν και στενός συνεργάτης του Γιουνκέρ, να μας ρίξει στάχτη στα μάτια και να μας κοροϊδέψει για ακόμη μια φορά με «αφηγήματα» επιτυχίας.
Έτσι, αυτός ο κύριος -Έλλην εξ εσπερίας- παραχώρησε συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι για να μας πει σχεδόν ενθουσιασμένος ότι «…αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι γυρίζουμε σελίδα και ότι το κεφάλαιο εμπιστοσύνης στις σχέσεις Ελλάδας – Ε.Ε. το έχτισε κυρίως ο ελληνικός λαός με τις ιστορικές θυσίες του τα τελευταία 7-8 χρόνια». Θα συμφωνήσουμε μαζί του για τις ιστορικές θυσίες του ελληνικού λαού. Πράγματι αυτές υπάρχουν και είναι φανερές σε όλους, ακόμα και σε τύπους σαν τον κ. Σχοινά. Αλλά φοβούμαι, ότι αυτές δεν έγιναν για να αποκατασταθεί το «κεφάλαιο εμπιστοσύνης» στις σχέσεις Ελλάδας και ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά για να περισωθούν οι τράπεζες και να καταστεί η χώρα μας αποικία χρέους.
Φυσικά, το ερώτημα εύλογα δημιουργείται: Που είδε ο κ. Σχοινάς ότι γυρίζουμε σελίδα;
Μήπως έπαψαν να υφίστανται οι λόγοι που χρεοκόπησε η χώρα το 2009; Όπως προειπώθηκε το χρέος είναι πολύ μεγαλύτερο και η οικονομία πολύ πιο αδύνατη για να μπορεί να ανταπεξέλθει.
Μήπως θα αποκατασταθεί το κράτος πρόνοιας; Μήπως δεν θα υπάρξουν περαιτέρω εισοδηματικές μειώσεις; Μήπως θα υπάρξουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες, ώστε να μην εκπλειστηριαστεί η εναπομένουσα περιουσία τους; Μήπως προβλέπει μειώσεις στο ΦΠΑ; Κατάργηση του αντισυνταγματικού ΕΝΦΙΑ; Θα υπάρξει αύξηση μισθών και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων; Μήπως το κοινοβούλιο θα αφεθεί ελεύθερο να αποφασίζει; Μήπως θα απομακρυνθούν οι ξένοι εντολείς από τα υπουργεία; Τι άραγε είναι αυτό που θα μας κάνει να τον πιστέψουμε ότι πράγματι γυρίζουμε σελίδα;
Μήπως θα πάψει η Κομισιόν, που εκπροσωπεί, να ζητά μαζί με τους υπόλοιπους «θεσμούς» τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα στους ετήσιους προϋπολογισμούς του κράτους για τα πολλά επόμενα χρόνια;
Δεν γνωρίζω το επάγγελμα ή τις σπουδές του κ. Σχοινά, πέραν του παχυλά αμειβόμενου γραφειοκράτη των Βρυξελλών, αλλά αν διέθετε στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας, θα γνώριζε, ότι τα πλεονάσματα του δημόσιου τομέα είναι πραγματικά ελλείματα του ιδιωτικού και γι’ αυτό καταστρεπτικά για την πραγματική οικονομία και την κοινωνία μιας χώρας.
Φυσικά τίποτα τέτοιο όπως τα παραπάνω, που θα μας έπειθαν ότι αλλάζουμε πραγματικά σελίδα, δεν έχει στο μυαλό του ο κ. Σχοινάς. Γι’ αυτό και δεν απαντά, ούτε αυτός, αλλά ούτε και κανείς άλλος, στο ερώτημα με ποιον ακριβώς τρόπο θα γυρίσουμε σελίδα. Διότι γνωρίζει πολύ καλά, ότι δεν πρόκειται. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον, ότι το τέλος του «προγράμματος» το καλοκαίρι του 2018 μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες και χειρότερες περιπέτειες. Γνωρίζει άριστα, ότι το 2018 ολοκληρώνεται μια μόνο φάση του «προγράμματος», αυτή του 3ου μνημονίου. Κανείς δεν μας λέει τι πρόκειται να ακολουθήσει, για να είμαστε… ενθουσιασμένοι. Διότι όλοι οι γνωρίζοντες ομολογούν, ότι ολοκλήρωση πραγματική θα έχουμε μόνον και μόνον τότε, όταν θα έχουμε αποπληρώσει το 75% του συνόλου των δανείων που πήραμε από τους «θεσμούς», δηλαδή ΠΟΤΕ!!!!
Και γιατί, παρακαλώ, ποτέ; Διότι -πολύ απλά- χωρίς βαθιά διαγραφή συνολικά του παράνομου και ληστρικού χρέους δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της χρεοκρατίας. Μια τέτοια όμως διαγραφή είναι έξω από κάθε λογική της Κομισιόν που εκπροσωπεί ο κ. Σχοινάς. Ακόμα και το «κούρεμα» που επιζητεί το ΔΝΤ είναι έξω από κάθε λογική των ευρωπαϊκών «θεσμών». Ίσως κάποιες επί μέρους διευθετήσεις με μικρή περαιτέρω μείωση επιτοκίων και επιμηκύνσεις, ανώδυνες γι’ αυτούς, αν όχι και κερδοφόρες, μπορεί να γίνουν, για να «χρυσωθεί» το χάπι της περαιτέρω επιστασίας και λεηλασίας της χώρας.
Βεβαίως, θα βγούμε στις αγορές και τα επιτόκια του νέου δανεισμού μας θα είναι «λογικά». Αλλά αυτό δεν προοιωνίζει τίποτα το θετικό. Επειδή, τα νέα δανεικά, από τις «αγορές» πλέον, θα έλθουν για να εξυπηρετήσουν τα παλιά. Εκείνα από τους «θεσμούς». Έτσι για κάθε ευρώ που θα αποπληρώνεται στους «θεσμούς», θα χρωστάμε πλέον 1 ευρώ συν το νέο τόκο, όσο «βολικό» κι αν είναι το επιτόκιο. Δηλαδή, με μαθηματική ακρίβεια θα χρωστάμε κάθε χρονιά περισσότερα από πριν. Κατά συνέπεια δεν θα πάρει πάνω από δυο, ή τρία χρόνια (ίσως πολύ λιγότερο), η νέα και χειρότερη χρεοκοπία. Γι’ αυτό και τα «τροχιοδεικτικά» του κ. Ντράγκι για νέο μνημόνιο αν το επιθυμεί η Ελλάς. Ή τα άλλα περί προληπτικής γραμμής στήριξης…
Για να μη συμβεί αυτό, θα πρέπει να εξασφαλίζουμε απίθανα πρωτογενή πλεονάσματα για σειρά δεκαετιών. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Κανείς οικονομικός εγκέφαλος, είτε της κυβέρνησης, ή της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, είτε της Κομισιόν, μηδέ ο κ. Σχοινάς έχει την απάντηση.
Πολύ περισσότερο, όταν έχει αποδειχθεί και με το παραπάνω, ότι ακριβώς αυτή η διαδικασία ανακύκλωσης του χρέους, ήταν που μας οδήγησε στη χρεοκοπία το 2009-10, αλλά και σήμερα μετά από οκτώ «πέτρινα» κυριολεκτικά χρόνια για τον ελληνικό λαό, το χρέος μας είναι μεγαλύτερο από την αρχή της ιστορίας.
Επίσης, κι αν ακόμα η λογική των πρωτογενών πλεονασμάτων θα μπορούσε να ευσταθεί, ας μας πει ο κ. Σχοινάς, ή κάποιος άλλος που παπαγαλίζει τα ίδια, από που μπορούν να προέλθουν αυτά τα πλεονάσματα, αν όχι από τον συνεχή στραγγαλισμό της πραγματικής οικονομίας; Από που θα προκύψουν αυτά τα πλεονάσματα; Πόσο άλλο μπορούν να αντέξουν τα νοικοκυριά, αλλά και οι επιχειρήσεις, όταν είναι γνωστό σε όλους πλέον, ότι το έλλειμμα στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς για την εξυπηρέτηση των βασικών -και μόνον- αναγκών τους ξεπερνά μεσοσταθμικά το 20%; και δεν απέχουμε πολύ από το σημείο ενός ολοκληρωτικού «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»;
Τα γνωρίζει όλα αυτά ο κ. Σχοινάς; Βεβαίως τα γνωρίζει. Ή όφειλε, εκ της θέσεώς του, να τα γνωρίζει. Ανέλαβε όμως υπηρεσία. Να χαϊδέψει αυτιά, να κάνει «μασαζάκι», καθώς λέγεται, στον ελληνικό λαό, για να κερδίσουν χρόνο. Χρόνο πολύτιμο τόσο για το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, που αμφισβητείται ολοένα και πιο πολύ, όσο και για την Κομισιόν που ψάχνει να βρει τρόπους για να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Και είναι πολλά τα λεφτά…. Πολύ καλό βέβαια αυτό για τον κ. Σχοινά, αλλά πολύ κακό για τα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων που αδυνατούν να βρεθούν στη θέση του -και υφίστανται την ταλαιπωρία τόσα χρόνια, από τύπους σαν τον κ. Σχοινά!
Συνέχισε όμως ο φέρελπις αυτός κύριος στρεβλώνοντας την αλήθεια: «Αυτό είναι το κεφάλαιο τώρα που τοκίζουμε, αυτή είναι η ιστορική κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική ιστορία. Αυτό το κεφάλαιο εμπιστοσύνης πρέπει να το κατοχυρώσουμε, πρέπει να το προστατέψουμε και είναι και η βάση πάνω στην οποία πρέπει να στηρίζουμε τις μεταμνημονιακές μας στοχεύσεις. Για να γίνει αυτό χρειάζεται συνεννόηση, ενότητα, πλατιά στήριξη αυτού του αμετάκλητου προσανατολισμού της Ευρώπης προς την Ελλάδα αλλά και αμετάκλητη στροφή της ευρωπαϊκής και ελληνικής κοινής γνώμης προς μια κοινή κατεύθυνση, προς μια κοινή διαδικασία, ένα κοινό μέλλον που θα μας ενώνει», με στόμφο ανέφερε.
Φυσικά και δεν διαφωνούμε μαζί του στη διαπίστωση, ότι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία. Όντως δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο μια ολόκληρη χώρα και ένας ιστορικός λαός σαν τον ελληνικό να παραδίδονται, αμαχητί σχεδόν, στις βουλιμικές διαθέσεις του μεγάλου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, με απώλειες σε ανθρώπινο κεφάλαιο μεγαλύτερες πολεμικής περιόδου. Με ιστορικών διαστάσεων ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Με χωρίς προηγούμενο ταχεία εξαθλίωση ενός ολόκληρου πληθυσμού. Με 11.000 καταγραμμένες αυτοκτονίες, χιλιάδες άλλες μη καταγραμμένες. Με 150.000 θανάτους πιο πολλούς από τις γεννήσεις την ίδια περίοδο. Με 500.000 νέους παραγωγικούς ανθρώπους να μεταναστεύουν. Με 4 τουλάχιστον εκατομμύρια ανθρώπους παραδομένους στην πλήρη ανέχεια. Με άλλους τόσους να βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Και μόνο με ένα ελάχιστο ποσοστό να κερδοσκοπεί σε βάρος των υπολοίπων. Με μια οικονομία που «σώζεται» μέσα από την πλήρη διάλυση της παραγωγικής της βάσης. Με ένα κράτος απόλυτα παραδομένο στους ξένους επίτροπους και τους «θεσμούς» να επιβάλουν ό,τι αυτοί νομίζουν προς το δικό τους αποκλειστικά συμφέρον. Με ένα κοινό νόμισμα, το ευρώ, που αποδεικνύεται χιλιάδες φορές πιο αποτελεσματικό από τα στούκας και τα πάντσερ του προηγούμενου ράιχ!
Αυτό είναι το «κεφάλαιο» που τώρα τοκίζεται κατά τον κ. Σχοινά και αυτούς που εκπροσωπεί. Και αυτό το «κεφάλαιο» προσπαθεί και ο κ. Σχοινάς να περισώσει για να εξακολουθήσει να εισπράττεται ο τόκος. Δηλαδή, όλο αυτό το κερδοφόρο «κεφάλαιο» που δημιουργήθηκε μέσω της καταδίκης του ελληνικού λαού. Όμως δεν είναι κεφάλαιο εμπιστοσύνης, αλλά λάφυρο ληστείας. Μιας χωρίς προηγούμενο πολιτικής αλητείας από την πλευρά τους. Με τέτοιου είδους φληναφήματα λειτουργούν προσπαθώντας να μας επιβάλουν στον απόλυτο βαθμό τη λογική του «σφάξε με αγά μου, να αγιάσω».
Ποια συνεννόηση θα μπορούσε να υπάρξει με το βιαστή; Ποια ενότητα; Ποιος είναι ο αμετάκλητος αυτός προσανατολισμός της Ευρώπης προς την Ελλάδα; Ποια είναι η στροφή και η κατεύθυνση που μας καλεί; Ποια η κοινή διαδικασία και ποιο το μέλλον, που θα μας ενώνει; Τόσο πολύ πιστεύουν ο κ. Σχοινάς κι αυτοί που εκπροσωπεί, ότι ο ελληνικός λαός πάσχει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Ενδεχομένως, να είναι έτσι. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτή είναι ζοφερή για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εάν δεν αντιδράσει ακόμη και τώρα.
Είπε κι άλλα ωραία «μαργαριτάρια» ο κ. Μ. Σχοινάς στην εν λόγω συνέντευξή του. Όπως «…αυτές οι συζητήσεις θα αρχίσουν και θα ενταθούν και θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια προοπτική αυτοπεποίθησης και θα την επιτρέψουν να πατήσει γερά στα πόδια της και θα καταστήσει σαφές σε όλους, φίλους, εταίρους, εχθρούς και αγορές ότι τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά επιτεύγματα δεν θα αναστραφούν και θα καταστήσουν αναμφισβήτητα ένα γεγονός ότι σε αυτή την περίοδο μετά τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα δεν θα είναι μόνη της, θα μπορεί να βασίζεται στην ενεργό στήριξη και αρωγή της Ευρώπης».
Δηλαδή, μιλάει για μια δανεική αυτοπεποίθηση και συνεπώς πλαστή, που θα επιτευχθεί μέσα από συζητήσεις που ήδη έχουν αρχίσει και θα ενταθούν, έτσι ώστε η κατάσταση να μην αλλάξει και να συνεχίσει απρόσκοπτα το «άρμεγμα» στις πλάτες όλων μας, διότι αυτό σημαίνει «ότι τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά επιτεύγματα δεν θα αναστραφούν» και ότι «μετά τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα δεν θα είναι μόνη της και θα μπορεί να βασίζεται στην ενεργό στήριξη και αρωγή της Ευρώπης». Όπως ακριβώς εδώ και οκτώ χρόνια ζούμε αυτήν τη στήριξη και αρωγή! Διότι εμείς αδυνατούμε, να διακρίνουμε άλλα «μεταρρυθμιστικά» επιτεύγματα πέραν της εξαθλίωσης, της εμπέδωσης του καθεστώτος κατοχής και της διακύβευσης ακόμη και της ίδιας της εδαφικής μας ακεραιότητας, αφού η οικονομική μας αδυναμία μετασχηματίζεται αυτόματα και σε γεωπολιτική -συνεπώς αμυντική- αδυναμία και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά από την αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας και όχι μόνο. Και δεν ακούσαμε ποτέ κανέναν κύριο εξ εσπερίας να δηλώνει κατηγορηματικά, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυάται με κάθε κόστος τα σύνορά μας. Μάλλον την νήσσαν ποιούν όλοι τους στα «δύσκολα», έχοντας την Ελλάδα ως ανταλλάξιμο και μάλιστα φτηνό είδος!!
Εάν έχουμε λάθος και είμαστε μύωπες, γιατί δεν έκανε τον κόπο ο κ. Σχοινάς να μας απαριθμήσει μερικά από αυτά τα «επιτεύγματα», που δεν θα πρέπει να αναστραφούν;
Τον ευχαριστούμε τον κ. Σχοινά για τα «καλά» του λόγια. Όμως οφείλουμε να του επισημάνουμε, ότι οτιδήποτε και να λέει αυτός και οι όμοιοί του, ό,τι και να κάνουν, δεν τους απαλλάσσει από την -αργά, ή γρήγορα- λογοδοσία. Διότι αυτό που συνέβη σε βάρος της χώρας μας και του λαού της ήταν και παραμένει μια ληστρική επιδρομή με κύριο εκφραστή την ευρωένωση και τους ανθρώπους που πιστά την υπηρετούν. Αυτό δεν αλλάζει κι ο χρόνος τελειώνει.
Ο χρόνος τελειώνει και γι’ εμάς, αλλά και γι’ αυτούς!!!
*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αρχιτέκτονας – μηχανικός
