Ο Γ. Βαρουφάκης εισέβαλε ελέω Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ όταν πλέον ο τελευταίος είχε βάλει πλώρη για την κυβέρνηση.
Ο πολυπράγμων Γ. Βαρουφάκης, όμως, όχι μόνο εισέβαλε στον ΣΥΡΙΖΑ και εξελέγη βουλευτής, στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, και στη συνέχεια, με την αμέριστη εύνοια του Τσίπρα διορίστηκε στο πιο νευραλγικό υπουργείο, στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά και απέκτησε τόσο αέρα -πολλοί το χαρακτήριζαν θράσος και αλαζονεία- ώστε ήθελε να καθορίσει και την πολιτική σύνθεση της κυβέρνησης, ενάντια σε παλαιά ιδρυτικά στελέχη του ιστορικού ΣΥΡΙΖΑ, οι απόψεις των οποίων δεν του ήταν καθόλου αρεστές.
Παραθέτουμε κατωτέρω όλη την προσπάθεια του Γ. Βαρουφάκη και τα έντονα διαβήματά του στον Τσίπρα, με βάση τα γραφόμενά του στο βιβλίο του “Ανίκητοι – ηττημένοι”, η οποία παίρνει χαρακτηριστικά συνωμοσίας, για να μην πάρει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης οικονομικό υπουργείο στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα το Υπερυπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης – Περιβάλλοντος – Αγροτικής Ανάπτυξης – Βιομηχανίας, με το αποκαλυπτικό σκεπτικό ότι ο Π. Λαφαζάνης τασσόταν τελικά υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη και της θεσμοθέτησης εθνικού νομίσματος, ως προϋπόθεση για να μπορέσει η χώρα να απεμπλακεί από τα μνημόνια και την κηδεμονία, και να αποκτήσει κυριαρχία στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, για μια πορεία παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάταξης της οικονομίας.
Όπως ομολογεί θρασύτατα ο Γ. Βαρουφάκης, η παρουσία του Λαφαζάνη, υποστηρικτή του εθνικού νομίσματος, “σε ένα από τα τρία οικονομικά υπουργεία, που θα έπρεπε να είναι οι πυλώνες της διαπραγματευτικής μας στρατηγικής απέναντι στην τρόικα θα ήταν μεγάλο λάθος”.
Με δυο λόγια, ο Γ. Βαρουφάκης πάσχιζε μανιωδώς για τον αποκλεισμό του Λαφαζάνη από τα οικονομικά υπουργεία, για να μη χαλάσει η εικόνα της κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα και για να ξορκίσει το Grexit από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το οποίο ποτέ δεν ετέθη από κυβερνητικής πλευράς και φυσικά από τον Γ. Βαρουφάκη, ούτε καν ως διαπραγματευτικό χαρτί, παρ’ όλα όσα υποκριτικά διατείνεται σήμερα ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25.
Εντυπωσιακό είναι, επίσης, ότι ο Γ. Βαρουφάκης πρότεινε πεισματικά να αναλάβει το υπουργείο, που προεκρίνετο για τον Λαφαζάνη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ένας πασίγνωστος σε όλους φανατικός “ευρωπαϊστής” και ακόμα φανατικότερος – στο όνομα ενός ψευτο-διεθνισμού χαρακτηριστικού των ελίτ των Βρυξελλών- θιασώτης της Ευρωζώνης και του ευρώ.
Χαρακτηριστική για όλα τούτα ήταν η κατά τον Βαρουφάκη απάντηση του Τσίπρα στα διαβήματά του: “Γιάνη, πρέπει να έχω τον Λαφαζάνη σε οικονομικό υπουργείο για να μην μου επιτίθεται απέξω. Αν του πάρω τη θέση θα με πολεμήσει ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι κάνει. Θα ξεσηκωθεί η Αριστερή Πλατφόρμα”.
Αν, όμως, ο Βαρουφάκης μαζί με τον Τσίπρα δεν κατάφεραν ή δεν έκρινε, τελικά, ο τελευταίος σκόπιμο, να πετάξουν τυπικά τον Λαφαζάνη από το νευραλγικό οικονομικό Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, έκαναν κάτι άλλο, εξίσου μακιαβελικό: Δεν καλούσαν, αντιθεσμικά και παρανόμως, τον Λαφαζάνη στις συνεδριάσεις του ΚΥΣΟΙΠ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής), ώστε να ραδιουργούν, να συνωμοτούν και να μαγειρεύουν “ανενόχλητοι” την καταστροφική διαπραγμάτευσή τους με την “τρόικα”, την οποία ο Λαφαζάνης χαρακτήριζε ως επιζήμιο για τη χώρα “διαπραγματευτικό τουρισμό”.
Όλα αυτά είναι προφανές πως δεν αποτελούν απλώς ιστορία, αλλά έχουν καταπληκτική επικαιρότητα, αφού, με τη “λαϊκή συναίνεση” ο Τσίπρας σήμερα επιμένει να διεκδικεί την εξουσία, ο “υπερμνημονιακός” Κυρ. Μητσοτάκης θεωρείται ο αυριανός πρωθυπουργός και ο Γ. Βαρουφάκης, ο άνθρωπος του συστήματος για όλες τις δουλειές, προαλείφεται να εισέλθει στη Βουλή, ενώ ο Λαφαζάνης είναι ο μοναδικός που φταίει για όλα και πρέπει να εξοστρακιστεί από την πολιτική ζωή.
Δοξάστε τους σε όλες τις παραλλαγές τους και ανανεώστε στο πρόσωπό τους τη μνημονιακή ψήφο σας στις εκλογές της 7ης Ιούλη!
Πλήρες το αποκαλυπτικό απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη “Ανίκητοι – ηττημένοι” (σελ. 242-244) για την επιδίωξη αποπομπής του Λαφαζάνη:
Από μέρες είχα συμβιβαστεί με την ιδέα της συμμαχίας με τον Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όποτε η μοναδική παρέμβασή μου στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου ήταν να επιμείνω τα δύο άλλα οικονομικά υπουργεία ( το Οικονομίας και το νέο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ) να δοθούν στους συναδέλφους (από τον πανεπιστημιακό χώρο) και φίλους Γιώργο Σταθάκη και Ευκλείδη Τσακαλώτο. Ο Αλέξης και ο Παππάς με είχαν καθησυχάσει ότι έτσι θα γινόταν. Ο λόγος που με έκαιγε να γίνει σεβαστή εκείνη η αξίωσή μου ήταν ότι πίστευα πως ιδίως με τον Ευκλείδη θα αποτελούσαμε ένα καλό δίδυμο εκτός Ελλάδας. Ναι μεν το κύριο βάρος της διαπραγμάτευσης στο Eurogroup θα το σήκωνα μόνος, ωστόσο ήθελα πολύ να έχω τον Ευκλείδη στο υπουργικό συμβούλιο, και σε οικονομικό μάλιστα υπουργείο, ωστόσο να ταξιδεύουμε μαζί στο Βερολίνο, στο Παρίσι στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και αλλού και να μοιραζόμαστε το έργο της παρουσίασης, με λογικό και πειστικό τρόπο, των προτάσεών μας- ιδίως εκείνων που αφορούσαν την αναδιάρθρωση του χρέους και τις μεταρρυθμίσεις που στόχευαν την ολιγαρχία.
Προς το απόγευμα ο Σαγιάς, που τελικά δέχτηκε να γίνει γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, μου τηλεφώνησε για να συζητήσουμε διαδικαστικά θέματα. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας μία φράση του έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία: “Ο Αλέξης άφησε τον Ευκλείδη εκτός υπουργικού συμβουλίου“. “Μα αν είναι δυνατόν!” αναφώνησα στα πρόθυρα της οργής. Ο Σαγιάς μου απάντησε ότι ο Αλέξης, χάριν των εσωκομματικών ισορροπιών, θα διόριζε στο υπουργείο που είχαμε συμφωνήσει ότι θα έπαιρνε ο Ευκλείδης, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Με τον Παναγιώτη δεν είχα κανένα πρόβλημα προσωπικό ή αρχής. Θα ήθελα, για παράδειγμα, να τον δω να διορίζεται στο Υπουργείο Εργασίας, όπου υπήρχε ανάγκη να οικοδομηθούν πολιτικές στήριξης του δικαιώματος των μισθωτών στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Όμως, δεδομένου ότι, ως ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας, ο Παναγιώτης διαφωνούσε με τον στόχο μίας συμφωνίας εντός του ευρώ ( προκρίνοντας, αντί γι’αυτόν, την άμεση επιστροφή στη δραχμή ), θεωρούσα μέγα λάθος να του δοθεί ένα από τα τρία οικονομικά υπουργεία, που θα έπρεπε να είναι οι πυλώνες της διαπραγματευτικής μας στρατηγικής απέναντι στην τρόικα. Πως μπορούσαμε τα τρία οικονομικά υπουργεία που θα ήταν η αιχμή του διαπραγματευτικού μας δόρατος να σταθούμε μπροστά στην τρόικα όταν ο ένας από τους τρεις υπουργούς διαφωνούσε ως προς τον διαπραγματευτικό μας στόχο; Πως μπορούσα να αποδεχτώ την ιδέα ότι θα αφήναμε στον πάγκο τον Ευκλείδη, όταν ήδη ένοιωθα τόσο μόνος τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό μέτωπο;
Μόλις ολοκληρώσαμε την κουβέντα μας με τον Σαγιά, τηλεφώνησα στον Αλέξη. Του είπα ότι ο διορισμός Λαφαζάνη στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ήταν λάθος και ότι δεν μπορούσα να αποδεχτώ τον αποκλεισμό του Ευκλείδη από το υπουργικό συμβούλιο. Ο Αλέξης απάντησε ότι είχε προσφέρει στον Ευκλείδη μία θέση στο πλάι μου, στο πόστο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών (στη θέση την οποία τελικά κατέλαβε η Νάντια Βαλαβάνη), αλλά εκείνος την είχε απορρίψει θυμωμένος, λέγοντας ότι δεν διέθετε τις απαιτούμενες γνώσεις για τη συγκεκριμένη δουλειά. “Μου μίλησε άσχημα, Γιάνη. Άστον να ψήνεται για λίγο καιρό στη Βουλή, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για να μάθει“.
“Κατ’ αρχάς, ο Ευκλείδης έχει δίκιο, Αλέξη”, είπα στον νέο πρωθυπουργό. “Η φορολογική πολιτική και η επίβλεψη της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων δεν είναι η ειδικότητά του. Αλλά και να ήταν, ο λόγος που θέλω τον Ευκλείδη στο υπουργικό συμβούλιο και σε οικονομικό υπουργείο είναι είναι επειδή υπάρχει ανάγκη, όπως σου είπα, να τον παίρνω μαζί μου στις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και όπου αλλού χρειαστεί. Κάτι που θα ήταν εφικτό αν τον διόριζες στο Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Αν είναι να έχει την ευθύνη των δημοσίων εσόδων στο δικό μου υπουργείο και δεδομένου ότι, θέλοντας και μη, θα είμαι συνεχώς σε ένα αεροπλάνο, θα έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα, οπότε θα ταξιδεύω μόνος. Μαζί οι δυο μας ως υπουργοί, θα κάναμε πολύ δυνατή ομάδα. Είναι βαριά απώλεια, Αλέξη”, συμπέρανα.
“Τώρα είναι πολύ αργά, Γιάνη”, απάντησε ο Αλέξης. “Πρέπει να έχω τον Λαφαζάνη μέσα στο υπουργικό συμβούλιο και σε οικονομικό υπουργείο, για να μη μου επιτίθεται απέξω. Αν του πάρω τη θέση τώρα, λίγες ώρες πριν ορκιστούμε, θα με πολεμήσει ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι ήδη κάνει. Η Αριστερή Πλατφόρμα θα ξεσηκωθεί”. Είχε ένα δίκιο. Έπρεπε να σκεφτώ άλλον τρόπο να βάλω τον Ευκλείδη στο υπουργικό συμβούλιο. “Υπάρχει εναλλακτική λύση, Αλέξη”, είπα προτού καλά καλά τη διαμορφώσω στο μυαλό μου. Θυμήθηκα ότι στο Υπουργείο Εξωτερικών υπήρχε η θέση του γενικού γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Πρότεινα λοιπόν στον Αλέξη να αναβαθμίσουμε τη θέση αυτή σε θέση αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, υπεύθυνου για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις της χώρας. Έτσι ο Ευκλείδης, ως αναπληρωτής υπουργός με χαρτοφυλάκιο συναφές με τις διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία, την ΕΕ και το ΔΝΤ, θα ερχόταν μαζί μου παντού.