Στον Αρκτικό Ωκεανό κάποιοι πάγοι διατηρούνται όλο τον χρόνο επί πολλά χρόνια. Αλλά αυτόν τον χειμώνα η περιοχή έπιασε ένα χαμηλό ρεκόρ για τους πάγους που είναι μεγαλύτερης ηλικίας των πέντε ετών. Αυτό, σε συνδυασμό με το ρεκόρ ελάχιστων θαλάσσιων πάγων, υποστηρίζουν προβλέψεις σύμφωνα με τις οποίες τα καλοκαίρια δεν θα υπάρχουν πάγοι στον Αρκτικό Κύκλο.
Καθώς το πιο σκουρόχρωμο νερό που απορροφά τη ζέστη αντικαθιστά τον πάγο που αντανακλά την ηλιακή ενέργεια, επιταχύνεται η υπερθέρμανση του περιβάλλοντος. O παλιότερος πάγος είναι συχνά παχύτερος από τον νεότερο και έτσι είναι πιο ανθεκτικός στη ζέστη. Αλλά καθώς ο παλιός πάγος εξαφανίζεται, ο νεότερος παραμένει πίσω και είναι πιο ευάλωτος στην αύξηση της θερμοκρασίας.
«Ο πάγος του πρώτου έτους αυξάνεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και φτάνει στο ανώτατο σημείο του, περίπου, τον Μάρτιο», εξηγεί ο Μαρκ Τσούντι, ερευνητής στο Κέντρο Αστροδυναμικής Ερευνας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. «Καθώς το καλοκαίρι αρχίζει, ο πάγος αρχίζει και πάλι να τήκεται». Κάποιοι από τους νέους πάγους λιώνουν κάθε καλοκαίρι, αλλά κάποιοι παραμένουν και γίνονται παχύτεροι με το πέρασμα του επόμενου χειμώνα δημιουργώντας τον πάγο της δεύτερης χρονιάς. Το επόμενο καλοκαίρι κάποιοι από αυτούς του πάγους των δύο ετών επιβιώνουν και στη συνέχεια γίνονται παχύτεροι και πιο ανθεκτικοί, δημιουργώντας αυτό που είναι γνωστό ως πάγος πολυετίας. Κάποιοι πάγοι αντέχουν για περισσότερο από δέκα χρόνια. Σήμερα, οι πάγοι της Αρκτικής Θάλασσας είναι κυρίως ενός έτους. Ενώ οι παλιότεροι πάγοι πάντα έλιωναν όταν τα ρεύματα τους ωθούσαν νότια στα θερμότερα ύδατα, σήμερα οι πολυετείς πάγοι λιώνουν στον Αρκτικό Ωκεανό αφήνοντας ανοικτά νερά στο πέρασμά τους.
Αυτό είναι ιδιαίτερα κακό για ζώα όπως είναι ο μονόκερος της θάλασσας, που χρησιμοποιεί τους θαλάσσιους πάγους προκειμένου να γλιτώσει από τους θηρευτές του όπως είναι οι φάλαινες-δολοφόνοι. Καθώς οι θαλάσσιοι πάγοι εξαφανίζονται, οι φάλαινες-δολοφόνοι δαπανούν περισσότερη ώρα στα οικοσυστήματα των μονόκερων της θάλασσας, τρώγοντάς τους και απομακρύνοντάς τους από τις πλούσιες σε τροφή περιοχές.
«Χωρίς επιστροφή»
«Πιστεύω ότι μέχρι το 2030 θα δούμε έναν αρκτικό κύκλο ελεύθερο από πάγους», λέει ο Μαρκ Σερέζε, επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Πάγου και Χιονιού. «Κάποιοι άνθρωποι τόνισαν ότι κάτι τέτοιο είναι υπερβολικά επιθετικό, αλλά αυτό που βλέπουμε μπορεί να έρθει στα μισά της δεκαετίας του 2040. Σίγουρα, όμως, θα χάσουμε την κάλυψη από πάγους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ειλικρινώς, δεν πιστεύω ότι υπάρχει επιστροφή από εδώ που είμαστε».