Καθώς τα Εξάρχεια έχουν έρθει για μια ακόμη φορά στην επικαιρότητα και τον πρώτο λόγο για το τι συμβαίνει στην ιστορική και πολύπαθη αυτή κεντρική συνοικία της Αθήνας φαίνεται να τον έχουν τα τηλεοπτικά κανάλια της παραπληροφόρησης και της διαπλοκής, και η αστυνομική καταστολή και τρομοκρατία, έχει ιδιαίτερη σημασία να ακούσουμε τι λένε οι ίδιοι οι κάτοικοί τους. Και συγκεκριμένα η Πρωτοβουλία Κατοίκων Εξαρχείων που εδώ και δώδεκα χρόνια, από το 2007, διεξάγει συνεχείς αγώνες ενάντια στην υποβάθμιση της συνοικίας:
«Αν ήταν οι μπάμιες κρουασάν» (στίχος παιδικού τραγουδιού του Δ. Μητσοτάκη)
Εδώ και αρκετά χρόνια η γειτονιά των Εξαρχείων αποτελεί τον συνήθη ύποπτο για την παραβατικότητα ολόκληρης της χώρας. Οι κάτοικοι, οι θαμώνες, η ιστορία της γειτονιάς ποινικοποιούνται μέσω ψευδών ειδήσεων, χολιγουντιανών υπερβολών, σκηνοθετημένων γεγονότων. Ο μύθος περί άβατου προσπαθεί να σταθεί σε μία γειτονιά της οποίας οι κεντρικοί δρόμοι είναι κατειλημμένοι από δυνάμεις καταστολής. Η αφήγηση περί εγκληματικότητας και παραβατικότητας αφορά μία γειτονιά που είχε μέχρι πρότινος από τα χαμηλότερα ποσοστά σε κλοπές, μηδενικά στοιχεία σε βιασμούς και που σίγουρα δεν ανταγωνιζόταν γειτονιές των βορείων ή νοτίων προαστίων. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν να αλλάζουν τα τελευταία χρόνια, σίγουρα υπεύθυνοι δεν είναι οι κάτοικοι και οι συλλογικότητες. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο εξοργιστικό η επίσημη πολιτεία (Κυβέρνηση/Δήμος) να υποστηρίζει διαρκώς ότι το ποινικό έγκλημα είναι κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Ταυτόχρονα, στη γειτονιά μας κυριαρχούν τα σκουπίδια, οι λακούβες, τα διαλυμένα πεζοδρόμια, η έλλειψη βιώσιμων ελεύθερων χώρων. Ο δήμος έχει εγκαταλείψει τα σχολεία και τις κοινωνικές δομές, οι υπηρεσίες είναι άφαντες. Οι ναρκομαφίες συνεχίζουν ανενόχλητες το εμπόριο, την ίδια στιγμή που άνθρωποι κυνηγημένοι, πρόσφυγες εκδιώχτηκαν από την απειροελάχστη ασφάλεια που μπορούσε να τους προσφέρει μία υποτυπώδης στέγη. Και τη θέση τους στις εισόδους των σπιτιών πήραν τα ΜΑΤ. Νυχθημερόν δυνάμεις καταστολής καταλαμβάνουν δρόμους, πεζοδρόμια και σκαλιά πολυκατοικιών, αδιαφορώντας για την εικόνα φόβου που δημιουργούν, αδιαφορώντας ακόμα και για το θόρυβο που προκαλούν, με συμπεριφορές σεξιστικές και ομοφοβικές που καταγγέλθηκαν δημόσια, με φρασεολογία και στάση κατακτητών.
Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να ξεμπερδεύει με μαφίες και ναρκωτικά δε θα έριχνε στάχτη στα μάτια των τηλεθεατών – γιατί οι κάτοικοι το ζούμε – με επικίνδυνες κινήσεις εντυπωσιασμού και συλλήψεις είτε αθώων ανθρώπων είτε των φτωχοδιαβόλων. Ή μήπως στο κέντρο της Αθήνας δε γνωρίζουν αυτά που και ο τελευταίος κάτοικος της περιοχής ξέρει;
Αν το κράτος ήθελε να μιλήσει για βιώσιμη γειτονιά θα φρόντιζε την αληθινή αναβάθμιση της καθημερινότητας των κατοίκων της. Θα φρόντιζε τους ελεύθερους χώρους της, τους δρόμους της, θα φρόντιζε για την ύπαρξη κοινωνικών υπηρεσιών…
Αν η κυβέρνηση νοιαζόταν να μην υπάρχουν πρόσφυγες που ζουν σε κακές συνθήκες, εκτός του ότι θα είχε άλλη μεταναστευτική πολιτική, δε θα έδιωχνε ανθρώπους μέσα από κτίρια που χρόνια ήταν εγκαταλειμμένα και οι ίδιοι τους έδωσαν ζωή, φρόντισαν για αυτά, έγραψαν τα παιδιά τους στα σχολεία της γειτονιάς και διαφύλαξαν έτσι ότι αυτά δε θα κλείσουν.
Αν η κυβέρνηση δεν ήθελε επεισόδια δε θα στοχοποιούσε κάθε κινητοποίηση, μεταφέροντας την ένταση στα Εξάρχεια, δε θα έδινε αέρα στα ακροδεξιά στοιχεία των ΜΑΤ να προκαλούν με την παρουσία, τις φράσεις και τις χειρονομίες τους, να επιτίθενται με δολοφονικό τρόπο σε κόσμο που βρίσκεται στις πλατείες, στους δρόμους, στα στέκια, να πνίγουν τη γειτονιά με δακρυγόνα.
Ως πρωτοβουλία κατοίκων Εξαρχείων θεωρούμε υποχρέωσή μας να μη σωπάσουμε μπροστά σε αυτήν την εξαθλίωση και την προσπάθεια εκτοπισμού μας. Τη στιγμή που μοιάζει να έχει ποινικοποιηθεί η κατοίκησή μας στη γειτονιά προς όφελος των κτηματομεσιτικών συμφερόντων που καραδοκούν να αγοράσουν κοψοχρονιάς το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ! Γυρίζουμε την πλάτη στις εικόνες τρόμου που τα Μ.Μ.Ε. παρουσιάζουν και την κατασταλτική δράση του κράτους. Η ομορφιά δεν ανθίζει μέσα στον φόβο, η ζωή δεν ανασαίνει μέσα στα δακρυγόνα, η πραγματικότητα δεν φτιάχνεται με ψέματα. Τα Εξάρχεια έχουν ομορφιά, έχουν ζωή και μια πραγματικότητα που φωνάζει την αλήθεια. Ζούμε εδώ, δρούμε εδώ και δεν είναι έγκλημα!
Να φύγουν οι δυνάμεις καταστολής από τη γειτονιά! Τα Εξάρχεια δεν είναι κατεχόμενα!
Λεφτά για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων και όχι για την τουριστικοποίηση της γειτονιάς!
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις στέγης και τους πρόσφυγες!
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων στην ελεύθερη πολιτική δράση.