Ο υπουργός Εξωτερικών απολύεται από τον Τραμπ με twett. Επικεφαλής της διπλωματίας τοποθετείται ο διευθυντής της CIA. Και στη θέση του πάει η επικεφαλής Κέντρου βασανιστηρίων. Και όλα αυτά, άσχετα εάν έχουν πολλούς δράκους, δεν είναι παραμύθια.
Σε μια κανονική χώρα ο υπουργός Εξωτερικών δεν απολύεται μέσω twitter αλλά ο πρωθυπουργός ή ο πρόεδρος που έχει την ευθύνη της κυβέρνησης διαθέτει μερικά λεπτά για να επικοινωνήσει με αυτόν που ετοιμάζεται να ξαποστείλει, στέλνοντας με όσα λεχθούν ή όσα αποσιωπηθούν μηνύματα προς την κυβέρνηση και τους πολίτες.
Απολύοντας τον Τίλερσον με “τιτίβισμα” ο Τραμπ έστειλε βέβαια ένα πολύ μεγαλύτερο μήνυμα: ένα “αποφασίζω και διατάσσω” κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της νέας εποχής και μια επισήμανση ότι ακόμα και ο ειδικός για τα πετρέλαια που ο ίδιος είχε τοποθετήσει στο υπουργείο Εξωτερικών είναι τελικά πολύ… κανονικός για τα γούστα του.
Σε μια κανονική χώρα, όταν αποπέμπεται από το υπουργείο Εξωτερικών αυτός που μέχρι πριν από λίγο θεωρείτο καταλληλότερος για πολύπλοκες διαπραγματεύσεις και σημαντικές συμφωνίες, δεν στοποθετείται στη θέση του αυτός που προΐσταται της υπηρεσίας πληροφοριών, στην οποία ως γνωστόν συμπεριλαμβάνονται και οι “ειδικές επιχειρήσεις”.
Γιατί αυτός είναι ο Πομπέο και τέτοια είναι η “ειδικότητά” του. Και δεν είναι συμπτωματικό ότι έχει γίνει γνωστός για τις προσπάθειές του να επεκταθούν οι δυνατότητες παρακολούθησης που έχει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (NSA) και να μην θεωρούνται βασανιστήρια ο εικονικός πνιγμός και άλλες παρόμοιες μέθοδοι “συζήτησης” που χρησιμοποιεί η CIA.
Σε μια κανονική χώρα επίσης όταν μένει κενή η θέση του επικεφαλής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν σπεύδεις να την καλύψεις με κάποια που βασικό προσόν της είναι ότι διοίκησε με επιτυχία ένα “σημαντικό κέντρο βασανιστηρίων της CIA στην Ταϊλάνδη”.
Είναι η περίπτωση της Τζίνα Χάσκελ η οποία υπό κανονικές συνθήκες σε μια κανονική χώρα αντί να πάρει προαγωγή θα είχε απολυθεί. Διότι, όπως την κατηγόρησε όχι κάποιος υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά ο διευθυντής του Κέντρου Αντιμετώπισης Τρομοκρατίας, δεν είχε πειθαρχικές συνέπειες γιατί πρόλαβε και “κατέστρεψε δεκάδες ταινίες που κατέγραφαν βασανιστήρια στα οποία είχε υποβάλλει τους κρατούμενους”.
Προφανώς βέβαια οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν είναι μια κανονική χώρα. Και όταν μια βασική υπερδύναμη υποβαθμίζει ή καταργεί κάθε κανόνα αυτό επηρεάζει και τον υπόλοιπο κόσμο και την εποχή μας. Για αυτό και το μεγάλο μήνυμα είναι ότι δεν υπάρχει χώρος για διαπραγματεύσεις και συμφωνίες αλλά μόνο για μονομερείς αποφάσεις και βασανιστήρια, με ή χωρίς εισαγωγικά.
Με άλλα λόγια δικαιώνονται κανονικότατα οι εκτιμήσεις του Νόαμ Τσόμσκι για τον μη κανονικό (σύμφωνα με τις κλασικές αναλύσεις) φασισμό που δίνει σήμερα τον τόνο στις ΗΠΑ. Και αυτό συνεπάγεται ότι τα τύμπανα μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης ακούγονται ήδη εκκωφαντικά.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Σε μια κανονική χώρα, όταν αποπέμπεται από το υπουργείο Εξωτερικών αυτός που μέχρι πριν από λίγο θεωρείτο καταλληλότερος για πολύπλοκες διαπραγματεύσεις και σημαντικές συμφωνίες, δεν στοποθετείται στη θέση του αυτός που προΐσταται της υπηρεσίας πληροφοριών, στην οποία ως γνωστόν συμπεριλαμβάνονται και οι “ειδικές επιχειρήσεις”.
Γιατί αυτός είναι ο Πομπέο και τέτοια είναι η “ειδικότητά” του. Και δεν είναι συμπτωματικό ότι έχει γίνει γνωστός για τις προσπάθειές του να επεκταθούν οι δυνατότητες παρακολούθησης που έχει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (NSA) και να μην θεωρούνται βασανιστήρια ο εικονικός πνιγμός και άλλες παρόμοιες μέθοδοι “συζήτησης” που χρησιμοποιεί η CIA.
Σε μια κανονική χώρα επίσης όταν μένει κενή η θέση του επικεφαλής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν σπεύδεις να την καλύψεις με κάποια που βασικό προσόν της είναι ότι διοίκησε με επιτυχία ένα “σημαντικό κέντρο βασανιστηρίων της CIA στην Ταϊλάνδη”.
Είναι η περίπτωση της Τζίνα Χάσκελ η οποία υπό κανονικές συνθήκες σε μια κανονική χώρα αντί να πάρει προαγωγή θα είχε απολυθεί. Διότι, όπως την κατηγόρησε όχι κάποιος υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά ο διευθυντής του Κέντρου Αντιμετώπισης Τρομοκρατίας, δεν είχε πειθαρχικές συνέπειες γιατί πρόλαβε και “κατέστρεψε δεκάδες ταινίες που κατέγραφαν βασανιστήρια στα οποία είχε υποβάλλει τους κρατούμενους”.
Προφανώς βέβαια οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν είναι μια κανονική χώρα. Και όταν μια βασική υπερδύναμη υποβαθμίζει ή καταργεί κάθε κανόνα αυτό επηρεάζει και τον υπόλοιπο κόσμο και την εποχή μας. Για αυτό και το μεγάλο μήνυμα είναι ότι δεν υπάρχει χώρος για διαπραγματεύσεις και συμφωνίες αλλά μόνο για μονομερείς αποφάσεις και βασανιστήρια, με ή χωρίς εισαγωγικά.
Με άλλα λόγια δικαιώνονται κανονικότατα οι εκτιμήσεις του Νόαμ Τσόμσκι για τον μη κανονικό (σύμφωνα με τις κλασικές αναλύσεις) φασισμό που δίνει σήμερα τον τόνο στις ΗΠΑ. Και αυτό συνεπάγεται ότι τα τύμπανα μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης ακούγονται ήδη εκκωφαντικά.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
