Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία λέει ότι δεν θα παραμείνει απαθής και θα απαντήσει σε οποιαδήποτε απειλή εναντίον των στρατιωτών της. Πράγματι, οι ρώσοι αξιωματικοί αναπτύσσονται επί τόπου σε κάθε μονάδα του συριακού στρατού και στις έδρες διοίκησης και ελέγχου στη Συρία, συντονίζοντας και συμμετέχοντας στις επιθέσεις εναντίον των τζιχαντιστών από τον Σεπτέμβριο του 2015. Ως εκ τούτου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε άμεσο χτύπημα κατά του Συριακού Στρατού θα προκαλέσει ρωσικές απώλειες.
Μια τέτοια πολεμική πράξη μπορεί να προκαλέσει μια ρωσική απάντηση από τον Πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος σίγουρα δεν θα θέλει να φανεί αδύναμος μπροστά στους Ρώσους πολιτικούς, τον ρωσικό στρατό και μπροστά στον λαό του. Η Ρωσία μόλις επέστρεψε στη διεθνή σκηνή όχι μόνο ως χώρα που διαθέτει πυρηνικά όπλα αλλά και ως χώρα που προσπαθεί να δημιουργήσει μια παγκόσμια ισορροπία και να θέσει τέρμα στη μονομερή κυριαρχία των ΗΠΑ που απολάμβανε η Ουάσινγκτον από την εποχή της Περεστρόικας το 1991.
Αλλά πώς θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να επωφεληθούν από τη στρατιωτική δράση στη Συρία;
Τα βασικά μέσα ενημέρωσης, το think tank που χρηματοδοτείται γενναιόδωρα από την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τον Μπαχρέιν, η ομάδα γύρω από τον Τραμπ και οι μυστικές υπηρεσίες, ζητούν από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να πάει σε πόλεμο στη Συρία για να αλλάξει το καθεστώς του Προέδρου Bashar al-Assad και να το αντικαταστήσει με “μαχητές της ελευθερίας” (σ.μτφ. τζιχαντιστές) με τους οποίους ο ίδιος ο Τραμπ είναι εξοικειωμένος και τους επικρίνει σφοδρά.
Τα μέσα ενημέρωσης και οι δυτικές υπηρεσίες βασίζονται σε βίντεο από ακτιβιστές φίλα προσκείμενους στους τζιχαντιστές, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι πολίτες σκοτώθηκαν από χημική επίθεση στην πόλη της Ντούμα. Το βίντεο έγινε viral στα σόσιαλ μήντια.
Ο κόσμος επιλέγει να πιστεύει τα κύρια μέσα ενημέρωσης που αναπαράγουν την είδηση χωρίς απόδειξη ή αναφορά σε οποιαδήποτε επαληθευμένη πηγή ή ανεξάρτητη έρευνα από κάποια αξιόπιστη και διεθνή επιτροπή. Τα ψέματα των ισχυρών μέσων μαζικής ενημέρωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία είναι πάρα πολλά για να μετρηθούν, ενισχύονται από μια δημοσιογραφία που κινείται από την ατζέντα της “αλλαγής του καθεστώτος”, και όχι από την ακριβή αναφορά γεγονότων που μπορούν να επαληθευτούν.
Ήταν εντελώς δυνατό για τη διεθνή κοινότητα να στείλει μια διεθνή ομάδα έρευνας, αφού οι τζιχαντιστές του “Jaish al-Islam” μιλάνε εδώ και πολύ καιρό με τους Ρώσους, οι οποίοι και συντονίζουν την έξοδό τους στα βόρεια της Συρίας. Παρ’ όλα αυτά, η επιλογή της ανεξάρτητης έρευνας φαίνεται ότι θα παραμείνει αχρησιμοποίητη. Η δίψα των Ηνωμένων Πολιτειών να κάνουν πόλεμο και να χύσουν αίμα, δεν θα είναι εφικτή, εάν η εκδοχή του “συμβάντος” όπως την παρουσιάζουν οι τζιχαντιστές θεωρηθεί αναληθής.
Το πιο πιθανό είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται απλά να κόψουν το κεφάλι του Άσαντ, αλλά τα χέρια του Πούτιν, αποκόβοντάς τον από τη νέα κυριαρχία του στη Συρία. Επιπλέον, αυτό που κυρίως θέλουν οι ΗΠΑ να τερματίσουν είναι η δυνατότητα που προσφέρει πλέον η Ρωσία στις χώρες της Μέσης Ανατολής να απορρίψουν την κυριαρχία των ΗΠΑ πάνω τους (δυνατότητα που μπορεί να επαναληφθεί και σε άλλες πιο μακρινές ηπείρους).
Το άλλο πρόβλημα που δυσκολεύονται να χωνέψουν οι ΗΠΑ είναι το γεγονός ότι τόσο ο Άσαντ όσο και ο Πούτιν κέρδισαν τον πόλεμο με τη βοήθεια του Ιράν και ότι οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να αλλάξουν το καθεστώς και δεν προστάτευσαν τους κούρδους συμμάχους τους στο Αφρίν. Δεν μπόρεσαν επίσης να σταματήσουν το μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, από τις εντυπωσιακές συμμαχίες με τη Ρωσία και το Ιράν.
Επιπλέον, οι τζιχαντιστές (Αλ Κάιντα και Ισλαμικό Κράτος – ISIS) απέτυχαν στο στόχο τους να αντικαταστήσουν ένα κοσμικό καθεστώς της Συρίας με ένα αιματηρό ριζοσπαστικό ισλαμικό καθεστώς. Αυτοί οι τζιχαντιστές ήταν έτοιμοι να εξαλείψουν την παρουσία όλων των μειονοτήτων (Χριστιανοί, Σιίτες, Αλεβίτες και άλλοι) και να καλύψουν τη Μέση Ανατολή με μαύρα πανό. Η μετατροπή της Μέσης Ανατολής σε αρένα φανατικών και η δημιουργία κρατών όπως η Λιβύη, δεν έγινε δυνατή στη Συρία, χάρη στη στρατηγική που υιοθέτησαν η Ρωσία και το Ιράν.
Ο Άσαντ ως νικητής, θα ήταν ανόητος να εξαπολύσει χημικές επιθέσεις και να στρέψει ολόκληρο τον κόσμο εναντίον του, όταν ήταν στα πρόθυρα της οριστικής του νίκης στην Γκούτα. Η πόλη της Ντούμα δεν ήταν μόνο περιτριγυρισμένη από τον Συριακό Αραβικό Στρατό, αλλά χιλιάδες τζιχαντιστές, είχαν ήδη φύγει.
Οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν την περασμένη εβδομάδα μόνο και μόνο επειδή οι τζιχαντιστές χρονοτριβούσαν και ζητούσαν συνεχώς διαπραγματεύσεις μέχρι να παρέμβει η Δύση υπέρ τους. Στους Ρώσους συνομιλητές τους παρουσίασαν πολλές δικαιολογίες ζητώντας:
- 1000 από αυτούς να παραμείνουν στην πόλη και να αναλάβουν το ρόλο της αστυνομίας.
- Τα 900 εκατομμύρια δολάρια να μεταφερθούν εκτός Γκούτα από όσους τζιχαντιστές μεταφέρονται στα βόρεια της Συρίας.
- Να μην επιτραπεί στις υπηρεσίες πληροφοριών της Συρίας να μπουν στην Ντούμα.
Όλα αυτά τα αιτήματα απορρίφθηκαν από τη ρωσική και τη συριακή κυβέρνηση, που τελικά καταλάβαν ότι οι τζιχαντιστές περίμεναν κάτι, μια ελπίδα: μια χημική επίθεση! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία και η Δαμασκός αποφάσισαν ο στρατός να αυξήσει την πίεσή του. Σήμερα, περισσότεροι από 165.000 τζιχαντιστές και πολίτες εγκατέλειψαν την ανατολική Γκούτα και οι υπόλοιποι 20 έως 30 χιλιάδες αναμένεται να φύγουν τις επόμενες ημέρες.
Έτσι, η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Δαμασκό θα εκκαθαριστεί εντελώς και δεν θα υπάρξει ένοπλη δύναμη στο έδαφος – όπως είπε ο Αμερικανός στρατηγός Joseph Votel – η οποία μπορεί να επιφέρει αλλαγές στη Συρία ή να ανατρέψει το καθεστώς. Συνεπώς, δεν θα υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να επωφεληθεί από τις συνέπειες μιας πιθανής επίθεσης των ΗΠΑ στη Συρία τις επόμενες ημέρες.
Επιπλέον, ένας πιθανός πόλεμος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή θα κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στον Τραμπ, ο οποίος σκαλίζει τις τσέπες της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων για να πάρει κάθε δολάριο για τον παραμικρό λόγο.
Δεν είναι ζήτημα κόστους ή ζήτημα ανθρωπιστικών αρχών, διότι η Σαουδική Αραβία, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, έχει σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες Υεμενίτες εδώ και τρία χρόνια χωρίς να αναβοσβήσει ούτε ένα βλέφαρο, κάτω από το βλέμμα όλου του κόσμου.
Δεν είναι επίσης ζήτημα αντίδρασης στη «χημική επίθεση», καθώς η Ρωσία προειδοποίησε τον κόσμο για αυτή τη σκηνοθετημένη δικαιολογία που έστηναν οι τζιχαντιστές επί εβδομάδες προτού μεταδοθεί ανά την υφήλιο. Όταν πρόκειται για ανθρώπινα θύματα, οι ΗΠΑ, υπεύθυνες για εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ως αποτέλεσμα του εμπάργκο στο Ιράκ (και ακόμη περισσότεροι σε πολλές άλλες “περιπέτειες” των ΗΠΑ ανά τον κόσμο), έχουν σαφώς σχεδόν μηδενική ευαισθησία, θεωρώντας αυτές τις απώλειες ως παράπλευρες ζημιές.
Τι μπορεί να κάνουν εκατοντάδες πύραυλοι Τόμαχοκ ενάντια στο άδειο Προεδρικό Μέγαρο; Θα δημιουργήσουν κάποια διαφορά στο έδαφος; Θα βομβαρδίσουν τα αεροδρόμια και τις στρατιωτικές βάσεις του Συριακού Στρατού για να νικήσουν τον Άσαντ; Όχι, θα αυξήσουν μόνο τον αριθμό των σκοτωμένων. Τα θύματα του πολέμου στη Συρία είναι κοντά σε 400.000, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Αν ο αριθμός γίνει 401 ή 405 ή 410 χιλιάδες τι θα επιτευχθεί; Δεν υπάρχει εδώ καμία άλλη απάντηση πέρα από αυτή: να χαστουκίσουμε τον Πούτιν και να τον κάνουμε να φανεί αδύναμος, ένας αρχηγός κράτους ανίκανος να υπερασπιστεί τους φίλους και τους συμμάχους του.
Έτσι, ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια ισορροπία στην υπάρχουσα εξίσωση για να στριμώξει τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ δεν έχουν φίλους, μόνο «κοινά συμφέροντα», ενώ η «άνοδος της Ρωσίας» στηρίζεται σε εντυπωσιακές συμμαχίες, αλλά ακόμη αισθάνεται ότι είναι ανίκανη να αντιδράσει σε μια αμερικανική απόφαση να χτυπήσει άμεσα κάποιον σύμμαχο της Μόσχας.
Ναι, υπάρχουν όλες οι παραπάνω δυνατότητες. Αλλά αυτές οι δυνατότητες είναι πολύ επικίνδυνες:
Τι γίνεται αν η Συρία αποφασίσει να αντιδράσει βομβαρδίζοντας το Ισραήλ με δεκάδες πυραύλους; Η Δαμασκός έχει ήδη μια δικαιολογία για να αντιδράσει εναντίον της ισραηλινής παραβίασης του εναέριου χώρου της, όταν την εβδομάδα αυτή το Ισραήλ βομβάρδισε μια στρατιωτική αεροπορική βάση στο Τ4 στην αγροτική περιοχή Homs, σκοτώνοντας 8 Σύριους και 7 Ιρανούς αξιωματικούς. Το Ιράν, κατόπιν αιτήματος της Συριακής Κυβέρνησης, υποστηρίζει τον Συριακό Στρατό στον αγώνα του κατά των τζιχαντιστών.
Τι θα συμβεί αν οι ΗΠΑ καταστρέψουν τη Συριακή Πολεμική Αεροπορία; Δεν θα είναι κάποια τεράστια εξέλιξη, καθώς η Ρωσία κυριαρχεί ήδη στον ουρανό πάνω από τη Συρία και οδηγεί τον αγώνα ενάντια στους τζιχαντιστές. Θα ήταν επιπλέον μια ευκαιρία για τη Συριακή Πολεμική Αεροπορία να πάρει πιο σύγχρονα αεριωθούμενα αεροπλάνα.
Τι γίνεται αν η Ρωσία αποφασίσει να αντιδράσει και να ανταποδώσει τα χτυπήματα; Τι γίνεται αν η Ρωσία υλοποιήσει την απειλή της και σταθεί ενάντια στις ΗΠΑ; Είναι ο αμερικανικός λαός έτοιμος να πεθάνει για μια χώρα (Συρία) που ελάχιστοι καταφέρνουν να βρουν στον παγκόσμιο χάρτη; Είναι οι Αμερικανοί έτοιμοι να δεχτούν τα παιδιά τους σε πλαστικές σακούλες μόνο και μόνο επειδή η επιρροή της Μόσχας στη Συρία αυξάνεται προς ενόχληση της Ουάσινγκτον;
Αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, στο οποίο ο Τραμπ μπαίνει με το κεφάλι του κρυμμένο στην άμμο, χωρίς να ζυγίζει όλες τις πιθανές συνέπειες. Οι δύο υπερδυνάμεις περπατούν στο χείλος της αβύσσου. Θα εμπλακούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία, ή θα σταματήσει ο Τραμπ, θα βγει από το παιχνίδι με την ουρά στα σκέλια, θα δεχτεί την ήττα του και θα προσπαθήσει να βρει μια άλλη λιγότερο επικίνδυνη αρένα από τη Συρία για να αντιμετωπίσει τη Ρωσία; Θα μπορούσε ο Τραμπ να συγκροτήσει έναν ευρύτερο συνασπισμό, για να βεβαιωθεί ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ενάντια σε αρκετά κράτη και, ως εκ τούτου, να αποφύγει έναν ευρύτερο πόλεμο; Οι επόμενες μέρες θα δώσουν την απάντηση.
*Πηγή: ejmagnier.com
**Μετάφραση: antapocrisis.gr
