Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, αποκλίνει από το δόγμα άσκησης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή του προκατόχου του, Μπάρακ Ομπάμα.
Προς ικανοποίηση των Ευαγγελιστών (χιλιάδες ψηφοφόροι του που τον στήριξαν στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και οι οποίοι, επίσης, αντιτίθενται στην αποχώρηση των ΗΠΑ από Μέση Ανατολή και Συρία), όπως και του πανίσχυρου ισραηλινού λόμπι, ακολουθεί επιθετική πολιτική τόσο στο Ιράν όσο και στη Συρία (αν και έχει μειώσει σε σημαντικό βαθμό τα αμερικανικά στρατεύματα, ωστόσο, τώρα, ο πόλεμος είναι “οικονομικός”).
Ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος, έφτασε στα πρόθυρα της ένοπλης σύγκρουσης με το Ιράν.
Αρχικά, υπήρξε σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ-Ιράν σχετικά με τη Συμφωνία για το πρόγραμμα πυρηνικής του ενέργειας (Joint Comprehensive Plan of Action), με την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία και την επιβολή κυρώσεων που είχαν σαν συνέπεια τη συντριπτική μείωση του ΑΕΠ και την κατάρρευση των πετρελαϊκών εξαγωγών.
Στη συνέχεια η χώρα αντιμετώπισε και το φάσμα οικονομικών κυρώσεων στην κεντρική τράπεζα της, όπως και στο κρατικό επενδυτικό ταμείο της χώρας, κυρώσεις στον υπουργό ενημέρωσης για τη λογοκρισία στο Διαδίκτυο κ.α.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, ακολούθως, στοχοποίησε τον Κασέμ Σουλεϊμανί, τον «τρομοκράτη υπ’ αριθμόν ένα». Σε μυστική επιχείρηση, αιφνιδιαστικά, εκτέλεσε τον Ιρανό Στρατηγό.
Υποστήριξε ότι στόχος του Στρατηγού ήταν η επίθεση εναντίον Αμερικανών Διπλωματών όπως υψηλόβαθμων στελεχών του αμερικανικού στρατού
Ο Ιρανός Στρατηγός, επί της ουσίας η σημαντικότερη πολιτική μορφή μετά τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, χάρη στην πολύτιμη στρατιωτική εμπειρία και την στρατηγική επιχειρησιακή του ευφυΐα, άλλαξε το ρου του πολέμου εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου, καταφέροντας τεράστια στρατιωτικά πλήγματα στις ορδές των ισλαμιστών τρομοκρατών και αποτρέποντας τον διαμελισμό της Συρίας, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Δύσης που επιδίωκε την πολυπόθητη “αλλαγή καθεστώτος”.
Για την αμερικανική διπλωματία, επί Ντόναλντ Τραμπ, εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια που διαρκεί ο λυσσαλέος πόλεμος εναντίον της Συρίας, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ αποτελούσε στόχο.
Είτε με την αποκαθήλωση του από την εξουσία είτε, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε, με την εξόντωση του. Είχε στοχοποιηθεί προσωπικά από τον Ν.Τράμπ, ο οποίος σχεδίαζε να τον δολοφονήσει.
Σύμφωνα με το βιβλίο με τίτλο “Rage“, αφιερωμένο στον Αμερικανό πρόεδρο το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα από τον δημοσιογράφο Μπομπ Γούντγουορντ, ο Ν. Τραμπ σκεφτόταν να δολοφονήσει τον Μ. Άσσαντ ως αντίποινα για την, υποτιθέμενη, επίθεση με χημικά όπλα από τον Συριακό στρατό εναντίον αμάχων τον Ιούνιο του 2017 (όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, οι επιθέσεις έλαβαν χώρα από τρομοκρατικές ισλαμιστικές παρακρατικές οργανώσεις).
Στο βιβλίο υπάρχει ο εξής αποκαλυπτικός πρόταση του Τραμπ προς τον Γραμματέα του υπουργείου Άμυνας Jim Mattis, ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει, τότε, την εντολή:
“Ας τον … σκοτώσουμε! Πάμε. Ας σκοτώσουμε …. πολλούς από αυτούς“(!).
Σύμφωνα με τo δημοσίευμα της ” Washinghton Post“, στις 5 Σεπτεμβρίου 2018 ο Τραμπ αρνήθηκε αυτή τη στιχομυθία.
Την Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου, στο αγαπημένο ΤΡΑΜΠικό κανάλι Fox News (όπως είναι η Yeni Safak για τον Τούρκο πρόεδρο), στην εκπομπή “Fox και οι φίλοι“, ο Ν. Τραμπ παραχώρησε συνέντευξη όπου μίλησε και για το επίμαχο θέμα:\
#Trump exchange with Foxnews on #Assad #syria pic.twitter.com/5C286Tw3B3
— Rana Abtar – رنا أبتر (@Ranaabtar) September 15, 2020
Ακούγεται να λέει : “Θα έπρεπε να τον είχα βγάλει από τη μέση. Είχα εκείνον να το κανονίσει. Ο Mattis αρνήθηκε να το κάνει .Τελικά ήταν ένας υπερβολικά υπερ-εκτιμημένος στρατηγός“.
Όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο εάν μετάνιωσε που δεν προχώρησε στην εκτέλεση του Άσαντ, απάντησε: “Όχι δεν το μετανιώνω. Είχα την ευκαιρία να τον βγάλω από τη μέση εάν το ήθελα(!). Ο Ματτίς ήταν εναντίον αυτής της ενέργειας“(!).
Έτσι καθαρίζει το τοπίο στη διεθνή αρένα οι ΗΠΑ και η Δύση.
Πάση θυσία επιδιώκουν “αλλαγή καθεστώτος“, είτε υποστηρίζοντας φιλοδυτικούς αντικυβερνητικούς πολιτικούς σχηματισμούς και ενθαρρύνοντας αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, είτε …. “δημοκρατικά” ανατρέπουν ηγεσίες , είτε δολοφονώντας ήρωες των λαών , όπως τον Ιρανό Στρατηγό, είτε προχωρώντας σε σχέδια δολοφονίας λαοπρόβλητων ηγετών, όπως στην περίπτωση του προέδρου της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσσαντ.
Είναι σίγουρο ότι στις όποιες δεύτερες σκέψεις του Αμερικανού Προέδρου, κυριάρχησαν οι αντιδράσεις της Ρωσίας, όπως και όλων των αραβικών κρατών (αντιδραστικών και μη).
Όποιοι ηγέτες αποτελούν εμπόδιο στους αμερικανικούς και δυτικούς σχεδιασμούς, η εξόντωση τους, με όλους τους δυνατούς τρόπους, ακόμα και σαν ύστατη επιλογή με την εκτέλεσή τους, αποτελεί τη μοναδική επιλογή.
Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας , SANA, o υπουργός Εξωτερικών έκανε την εξής δήλωση:
“Η παραδοχή από τον Τραμπ ενός τέτοιου σχεδίου, επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ένα “κράτος εγκληματίας”*.
Δείτε το παρακάτω βίντεο:
Ο Σύριος ΥΠΕΞ, στην ουσία, “επέστρεψε” αυτόν τον χαρακτηρισμό (Rogue State) στις ΗΠΑ.
*Η έκφραση αυτή -σημαίνει κράτος “αλήτης”, “ανέντιμος”, “απατεώνας” και “εγκληματίας”- είναι ορολογία της Δύσης για τις χώρες της Μέσης Ανατολής π.χ, που τις χαρακτηρίζει έλλειψη δημοκρατικών αρχών, ασκούν επιθετικές μονομερείς ενέργειες, έχουν ολοκληρωτικά καθεστώτα με ηγέτες “παρανοϊκούς”, οι οποίοι αψηφούν την στρατιωτική ισχύ και τις ντιρεκτίβες της αμερικανικής υπερδύναμης.
Στον κατάλογο αυτών των κρατών, φιγουράρει πρώτα το Ιράκ (Σ. Χουσεΐν), το Ιράν, η Συρία,η Βόρεια Κορέα, η Κούβα (Φ. Κάστρο) ,η Λιβύη (Καντάφι) κ.α.
**Με πληροφορίες από aljazeera.com , washingtonpost.com