Κανονικά μια φωτισμένη ηγεσία της Εκκλησίας θα έπρεπε αυτή να έδινε το μεγάλο παράδειγμα και να βρισκόταν στην πρωτοπορία του αγώνα κατά του κοροναϊού, για να προφυλάξει το ποίμνιο της και ολόκληρη τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία.
Είναι τραγικό ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας κατάφερε στην πιο μαρτυρική στιγμή της μεταπολιτευτικής, τουλάχιστον, ιστορία της χώρας μας να πάρει για άλλη μια φορά βραβείο οπισθοδρόμησης, κωλυσιεργίας, μεσοβέζικων αποφάσεων και απόσπασης από την κοινωνία και τις ανάγκες της, ενάντια και στις ίδιες τις χριστιανικές αρχές και παρά τις γενναίες φωνές σημαντικού μέρους του κατώτερου κλήρου και ορισμένων λαμπρών Μητροπολιτών.
Είναι θετικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε στην απαγόρευση των θρησκευτικών λειτουργιών, αν και ήταν προφανέστατο ότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και πως οποιοσδήποτε πρωθυπουργός και αν ήταν σήμερα στη χώρα, το ίδιο θα έπραττε, αφού όλα τα θρησκευτικά δόγματα ανά τον κόσμο, ακόμα και του ακραίου Ισλάμ, είχαν πάρει ανάλογες αποφάσεις.
Το ερώτημα είναι θα βγουν επιτέλους κάποια συμπεράσματα για τις σχέσεις Εκκλησίας και κράτους σε αυτόν τον τόπο ή θα συνεχιστεί η νοσηρή πεπατημένη με όλες τις αρνητικές παρενέργειες για την χώρα και τον ελληνικό λαό.
Επιτέλους χρειάζεται μια λύση στο δράμα και την κακή “εξαίρεση” που βιώνει αυτή η χώρα.
Α.Ρ.