Μολονότι, η Μόσχα εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τις “Λαϊκές Δημοκρατίες” είναι σαφές ότι αντικειμενικά συσφίγγει περαιτέρω τις σχέσεις της μαζί τους. Αν και οι στρατηγικές της επιδιώξεις πρωτίστως αναφέρονται στην ουδετερότητα της Ουκρανίας και άρα εξυπηρετούνται από την διατήρηση των ανατολικών επαρχιών εντός ουκρανικής δικαιοδοσίας, το αδιέξοδο που επικρατεί επί τριετία προφανώς ενθαρρύνει την άσκηση μεγαλύτερων πιέσεων στους συνομιλητές της Ρωσίας – άλλωστε το επικοινωνιακό κόστος έχει προκαταβληθεί στο πολλαπλάσιο.
Οι εξελίξεις όμως έμελλε να τρέξουν ακόμη γρηγορότερα, καθώς με την έλευση του νέου μηνός οι δύο “Λαϊκές Δημοκρατίες” υλοποίησαν την απειλή τους να θέσουν “υπό προσωρινή επιτροπεία” περίπου 40 επιχειρήσεις ουκρανικής ιδιοκτησίας. Πρόκειται για μιαν οιονεί εθνικοποίηση, η οποία βαθαίνει περαιτέρω το οικονομικό-πολιτικό ρήγμα μεταξύ των δύο πλευρών, και απαντά στην πρωτοβουλία ακροδεξιών παραστρατιωτικών από την απέναντι μεριά να διακόψουν την εξαγωγή ανθρακίτη από τις αποσχισθείσες επαρχίες προς την λοιπή χώρα.
Ο ανθρακίτης του Ντονμπάς κάλυπτε περίπου το 70% των ενεργειακών αναγκών της όλης Ουκρανίας. Μολονότι δε οι ουκρανικές αρχές έχουν πάψει να εκπληρώνουν προς τους κατοίκους των “Λαϊκών Δημοκρατιών” υποχρεώσεις τους όπως η καταβολή συντάξεων, άλλες οικονομικές σχέσεις συνέχισαν να αναπτύσσονται εκατέρωθεν της γραμμής αντιπαράταξης. Μάλιστα οι ουκρανικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις στο Ντονμπάς συνέχισαν να εκπληρώνουν λ.χ. τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.
Όσοι εγκαινίασαν το εμπάργκο στον ανθρακίτη του Ντονμπάς κατάφεραν έτσι διπλό αυτοτραυματισμό στην ουκρανική οικονομία: τόσο με την διατάραξη της παραγωγής και τις επαπειλούμενες ενεργειακές ελλείψεις όσο και με την απώλεια των επιχειρήσεων που έδρευαν στα ανατολικά. Για τον ολιγάρχη Rinat Akhmetov ο οποίος συνέχιζε τις δραστηριότητές του στο Ντονμπάς οι ζημιές θα υπολογίζονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια – ορισμένοι υποψιάζονται επιχειρηματικό πόλεμο μεταξύ αυτού και του μεγιστάνα προέδρου Poroshenko που άφησε να εξελιχθεί η παρούσα κρίση.
Στην πραγματικότητα, όμως, είναι αμφίβολο αν ο Poroshenko είναι σε θέση να καταστείλει τους ένοπλους ακροδεξιούς που κινούνται ανεξέλεγκτα στη χώρα και επιβάλλουν μια ξέφρενα αντιρωσική ατζέντα. Τις προηγούμενες ημέρες έθεσαν υπό τον έλεγχό τους σταθμό υδροδότησης, με την πρόθεση να διακόψουν την παροχή προς τα ανατολικά – μέχρι που αντιλήφθηκαν ότι θα επηρεάζονταν και περιοχές υπό κυβερνητικό έλεγχο.
Σημειώνεται ότι εχθρικές ενέργειες τέτοιου τύπου, όπως άλλωστε και οι καθαυτό πολεμικές επιχειρήσεις που τον περασμένο μήνα γνώρισαν αναζωπύρωση στην Αντβίγιεφκα, στρέφονται εναντίον περιοχών και πληθυσμών τις οποίες υποτίθεται ότι η Ρωσία θέλει να αποσπάσει από τον ουκρανικό κορμό – ενώ εξωθούνται με παρόμοιους τρόπους στην αγκαλιά της.
Η επιδείνωση αυτή της ουκρανικής κρίσης αποτελεί έναν “λογαριασμό” που προσγειώνεται απευθείας στο γραφείο της Angela Merkel – σαν να ήταν η Ε.Ε. των τόσων προβλημάτων σε θέση να χειριστεί και μια ενδεχόμενη πολιτικο-οικονομική κατάρρευση της Ουκρανίας. Εξ ού και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Sigmar Gabriel πραγματοποιεί επείγουσα επίσκεψη στο Κίεβο.
Όσο η επανεκκίνηση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων παραμένει εκκρεμής, λόγω των εσωτερικών αντιπαραθέσεων στη Ουάσιγκτον, αποφασιστικές πρωτοβουλίες δεν μπορούν να αναμένονται. Όμως η “πεπατημένη” ότι για κάθε δυσάρεστη τροπή της ουκρανικής κρίσης η ρωσική πλευρά θα κατηγορηθεί αυτομάτως για μη υλοποίηση της Συμφωνίας του Μινσκ και το Κίεβο θα μείνει στο απυρόβλητο, δεν μπορεί να φέρει διόρθωση πορείας.