Η ανάθεση τελικά της επιμέλειας στην γιαγιά του 6-χρονου γιου της Πόλας Ρούπα στην μητέρα της και γιαγιά του μικρού αποτελεί μια μεγάλη νίκη του ευρύτατου δημοκρατικού και ανθρωπιστικού κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε για το μικρό παιδί.
Ταυτόχρονα, η απόφαση αυτή αποτελεί κόλαφο για τους πιο αντιδραστικούς δικαστικούς κύκλους και κυρίως κόλαφο για την ίδια την κυβέρνηση, η οποία, κατά απαράδεκτο και απάνθρωπο τρόπο, παρίστανε από την πρώτη στιγμή τον Πόντιο Πιλάτο και έκλινε σαφώς προς τον ”ιδρυματισμό” του αγοριού, για να ικανοποιήσει τις φανατικές ορέξεις των πιο μισαλλόδοξων μερίδων της κοινωνίας μας.
Οι μεγάλες, πάντως, ανθρωπιστικές αντιδράσεις και ευαισθησίες της κοινωνίας μας απέναντι στον γιό της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη συνιστούν ένα πολύ μεγάλο σημάδι ελπίδας αλλά και πολιτικής, ανθρώπινης και δημοκρατικής ευαισθησίας, που υπερβαίνουν κατά πολύ την συγκεκριμένη περίπτωση, δίνοντας ένα τόνο αισιοδοξίας για το μέλλον στους χαλεπούς καιρούς μας.
