Νίκη του Κινήματος Αλληλεγγύης στον πάτερα του Φοίβου Χαρίση, αλλά και στον ίδιο, αποτελεί η έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου των φυλακών Κορυδαλλού και η έγκριση τελικά της άδειάς του.
Όπως τόνισε το πρωί του Σαββάτου, 10 Ιούνη, ο ίδιος ο Γιώργος Χαρίσης, ζωντανά από το στούντιο της ERTopen, καλεσμένος στην εκπομπή του Γιώργου Μουργή, αποτελεί σημαντικό ζήτημα η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση μεγάλης μερίδας αλληλέγγυων μέσω της έμπρακτης στήριξης στο πρόσωπο του Φοίβου για τη γενικότερη υποστήριξη των δικαιωμάτων των κρατουμένων.
Η διεκδίκηση ταυτόχρονα με το σεβασμό και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων αποτελεί υπόθεση του οργανωμένου αλληλέγγυου πολιτικού κινήματος και της Αριστεράς, την ώρα που απειλούνται συλλογικές κατακτήσεις, ελευθερίες και δικαιώματα όπως κατοχυρώθηκαν από μαζικούς και συλλογικούς αγώνες.
Μέσα από τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες η δικαστική εξουσία έχει υποχρέωση να ασκεί το έργο της διαφυλάσσοντας κανόνες, νόμους, τον ίδιο τον νομικό πολιτισμό, δηλαδή, χωρίς ίχνος ανελευθερίας ή αποδόμησης στα αυτονόητα.
Αν ο ρόλος αυτός δεν υφίσταται, καλούμαστε να τον επινοήσουμε με τρόπο που θα ανακινεί το αξιακό πρότυπο κατοχύρωσης δικαίου και ισονομίας..
Οι εισαγγελικές – δικαστικές υπερβάσεις ταυτόχρονα με αυτές των ανακριτικών και διωκτικών αρχών, προκαλούν την οργή στον νομικό κόσμο δυναμιτίζοντας το λαϊκό περί δίκαιου αίσθημα.
Ακυρώνουν κάθε έννοια ισονομίας αποτελώντας επίδειξη ισχύος στην προσπάθεια να επιβάλλουν τον φόβο, την αντεκδίκηση, την ιδιώτευση και κατά περίσταση προάγει έναν ιδιότυπο χαφιεδισμό.
Η εμμονή από δικαστικούς κύκλους επιβεβαιώνει έμπρακτα τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους προσβάλλοντας τους νόμους, κατασκευάζοντας νέο ιδιώνυμα αδίκηματα. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή του νόμου και των διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας.
Η ίδια εξουσία που ερμηνεύει ή αποφασίζει, άλλοτε αντιφατικά, άλλοτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά εξαντλώντας την αυστηρότητα της κατά το δοκούν, με σκοπό τον δήθεν παραδειγματισμό, καταλήγει σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας με πρόθεση να επιβληθεί κυρίαρχα ο φόβος ή να κοπεί επιδεικτικά ο ομφάλιος λώρος των κρατουμένων με την κοινωνία, το φιλικό και τέλος το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Σταθήκαμε αλληλέγγυοι στον αγώνα του πατέρα Γιώργου Χαρίση κι ενώνουμε τη δική μας φωνή στο αίτημα του για ίση μεταχείριση και πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα του γιου του Φοίβου, όπως και όλων των κρατούμενων που διεκδικούν αυτή την ώρα την χρήση του δικαιώματός τους για άδεια από τη φυλακές.
Ταυτόχρονα συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην εμμονή δικαστικών κύκλων καθώς και την πολίτικη ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους, κατασκευάζοντας νέα ιδιώνυμα αδικήματα, ανάλογα με την «ταυτότητα» των κατηγορούμενων. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή νόμων και διατάξεων ειδικά όταν πρόκειται για συγκεκριμένους κρατούμενους,
Σε συγκεκριμένα μάλιστα πρόσωπα δικαστικοί λειτουργοί βρήκαν να θυμίσουν προσφιλείς μεθόδους εξόντωσης που στήθηκαν από ολοκληρωτικά καθεστώτα σε όσους θεωρούσαν πολιτικά αντίπαλούς τους. Η κατασκευή ενόχων βασισμένη σε ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία αποτελεί, δε, τελευταία πάγια τακτική.
Συνεπικουρούμενοι από το αστικό μιντιακό σύστημα των καναλαρχών εργολάβων της διαπλοκής οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, έχοντας καταχραστεί – κλέψει δημόσιο ή τραπεζικό χρήμα σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους τραπεζίτες και υπό τη προστασία του πολιτικού αστικού συστήματος, μαζί με ολόκληρη την εγκληματική ναζιστική οργάνωση των χρυσαυγιτών φονιάδων.
Η περίπτωση του Φοίβου Χαρίση στην περιλάλητη υπόθεση της Σαλαμίνας για την οποία κατηγορήθηκε και αναγνωρίστηκε ότι δήθεν συμμετείχε – την ώρα που βρίσκονταν ήδη φυλακισμένος- η περίπτωση ενοχοποίησης του Τάσου Θεόφιλου, η ποινικοποίηση της συγγενικής σχέσης για την Ηριάνα Β.Λ., όπως και η καθόλα αυθαίρετη στέρηση του δικαιώματός να λάβει άδεια εξόδου από τη φυλακή ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μαζί με τόσες άλλες περιπτώσεις, αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου στην αλα καρτ απονομή δικαιοσύνης μέσα από δύο μετρά και δύο σταθμά.
Η συνεχής απαξίωσή της ανθρωπινής υπόστασης αποτελεί συνεχές και διαρκές έγκλημα κατά των κρατούμενων από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ.
Ειδικά, δε, για τις κρατούμενες μωρομάνες στις γυναικείες φύλακες του Ελεώνα Θηβών ή για τους κρατούμενους και τις κρατούμενες στο Κολαστήριο των Φυλάκων Κορυδαλλού, στο Ψυχιατρικό κατάστημα του και όλες τις ευπαθείς ομάδες που ουσιαστικά βασανίζονται εδώ και πολλά χρόνια, μετατρέποντας τους σε εξαθλιωμένους τρόφιμους εγκλωβισμένους και αποκομμένους από το κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα της ιατρικής περίθαλψης, χωρίς ουσιαστική νοσηλευτική και ιατρική μέριμνα να σαπίζουν στο, καλοβαμμένο κατά τα άλλα, Κολαστήριο – αποθήκη ψυχών περιμένοντας το φρικτό τέλος τους.
Το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής δεν εκχωρείται ούτε παραβιάζεται, όπως πράξατε με τη χώρα ξεπουλώντας όνειρα, ελπίδες και αξιοπρέπεια. Η ταπεινωτική και εξευτελιστική μεταχείριση της ζωής των κρατούμενων ή η επιλεκτική μεταχείριση συγκεκριμένων, όχι μόνο δεν συνάδει με τον νομικό πολιτισμό μας αλλά επιβάλλεται να σταματήσει σήμερα.
Το Κίνημα Αλληλεγγύης για τα Δικαιώματα των κρατούμενων βρίσκεται ενεργό και θα παρέμβει εκ νέου όποτε και όταν χρειαστεί για να σταματήσει καταφορές αδικίες σε βάρος των φυλακισμένων συνανθρώπων μας. Όπως έπραξε και στη περίπτωση του Φοίβου Χαρίση.
Όπως τόνισε το πρωί του Σαββάτου, 10 Ιούνη, ο ίδιος ο Γιώργος Χαρίσης, ζωντανά από το στούντιο της ERTopen, καλεσμένος στην εκπομπή του Γιώργου Μουργή, αποτελεί σημαντικό ζήτημα η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση μεγάλης μερίδας αλληλέγγυων μέσω της έμπρακτης στήριξης στο πρόσωπο του Φοίβου για τη γενικότερη υποστήριξη των δικαιωμάτων των κρατουμένων.
Η διεκδίκηση ταυτόχρονα με το σεβασμό και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων αποτελεί υπόθεση του οργανωμένου αλληλέγγυου πολιτικού κινήματος και της Αριστεράς, την ώρα που απειλούνται συλλογικές κατακτήσεις, ελευθερίες και δικαιώματα όπως κατοχυρώθηκαν από μαζικούς και συλλογικούς αγώνες.
Μέσα από τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες η δικαστική εξουσία έχει υποχρέωση να ασκεί το έργο της διαφυλάσσοντας κανόνες, νόμους, τον ίδιο τον νομικό πολιτισμό, δηλαδή, χωρίς ίχνος ανελευθερίας ή αποδόμησης στα αυτονόητα.
Αν ο ρόλος αυτός δεν υφίσταται, καλούμαστε να τον επινοήσουμε με τρόπο που θα ανακινεί το αξιακό πρότυπο κατοχύρωσης δικαίου και ισονομίας..
Οι εισαγγελικές – δικαστικές υπερβάσεις ταυτόχρονα με αυτές των ανακριτικών και διωκτικών αρχών, προκαλούν την οργή στον νομικό κόσμο δυναμιτίζοντας το λαϊκό περί δίκαιου αίσθημα.
Ακυρώνουν κάθε έννοια ισονομίας αποτελώντας επίδειξη ισχύος στην προσπάθεια να επιβάλλουν τον φόβο, την αντεκδίκηση, την ιδιώτευση και κατά περίσταση προάγει έναν ιδιότυπο χαφιεδισμό.
Η εμμονή από δικαστικούς κύκλους επιβεβαιώνει έμπρακτα τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους προσβάλλοντας τους νόμους, κατασκευάζοντας νέο ιδιώνυμα αδίκηματα. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή του νόμου και των διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας.
Η ίδια εξουσία που ερμηνεύει ή αποφασίζει, άλλοτε αντιφατικά, άλλοτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά εξαντλώντας την αυστηρότητα της κατά το δοκούν, με σκοπό τον δήθεν παραδειγματισμό, καταλήγει σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας με πρόθεση να επιβληθεί κυρίαρχα ο φόβος ή να κοπεί επιδεικτικά ο ομφάλιος λώρος των κρατουμένων με την κοινωνία, το φιλικό και τέλος το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Σταθήκαμε αλληλέγγυοι στον αγώνα του πατέρα Γιώργου Χαρίση κι ενώνουμε τη δική μας φωνή στο αίτημα του για ίση μεταχείριση και πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα του γιου του Φοίβου, όπως και όλων των κρατούμενων που διεκδικούν αυτή την ώρα την χρήση του δικαιώματός τους για άδεια από τη φυλακές.
Ταυτόχρονα συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην εμμονή δικαστικών κύκλων καθώς και την πολίτικη ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για τον τρόπο που επιθυμούν να ασκούν τα καθήκοντά τους, κατασκευάζοντας νέα ιδιώνυμα αδικήματα, ανάλογα με την «ταυτότητα» των κατηγορούμενων. Αποβλέποντας να αποδείξουν την κατασταλτική, υπερεξουσιαστική επιβολή αποφάσεων, έξω από την εφαρμογή νόμων και διατάξεων ειδικά όταν πρόκειται για συγκεκριμένους κρατούμενους,
Σε συγκεκριμένα μάλιστα πρόσωπα δικαστικοί λειτουργοί βρήκαν να θυμίσουν προσφιλείς μεθόδους εξόντωσης που στήθηκαν από ολοκληρωτικά καθεστώτα σε όσους θεωρούσαν πολιτικά αντίπαλούς τους. Η κατασκευή ενόχων βασισμένη σε ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία αποτελεί, δε, τελευταία πάγια τακτική.
Συνεπικουρούμενοι από το αστικό μιντιακό σύστημα των καναλαρχών εργολάβων της διαπλοκής οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, έχοντας καταχραστεί – κλέψει δημόσιο ή τραπεζικό χρήμα σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους τραπεζίτες και υπό τη προστασία του πολιτικού αστικού συστήματος, μαζί με ολόκληρη την εγκληματική ναζιστική οργάνωση των χρυσαυγιτών φονιάδων.
Η περίπτωση του Φοίβου Χαρίση στην περιλάλητη υπόθεση της Σαλαμίνας για την οποία κατηγορήθηκε και αναγνωρίστηκε ότι δήθεν συμμετείχε – την ώρα που βρίσκονταν ήδη φυλακισμένος- η περίπτωση ενοχοποίησης του Τάσου Θεόφιλου, η ποινικοποίηση της συγγενικής σχέσης για την Ηριάνα Β.Λ., όπως και η καθόλα αυθαίρετη στέρηση του δικαιώματός να λάβει άδεια εξόδου από τη φυλακή ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μαζί με τόσες άλλες περιπτώσεις, αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου στην αλα καρτ απονομή δικαιοσύνης μέσα από δύο μετρά και δύο σταθμά.
Η συνεχής απαξίωσή της ανθρωπινής υπόστασης αποτελεί συνεχές και διαρκές έγκλημα κατά των κρατούμενων από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ.
Ειδικά, δε, για τις κρατούμενες μωρομάνες στις γυναικείες φύλακες του Ελεώνα Θηβών ή για τους κρατούμενους και τις κρατούμενες στο Κολαστήριο των Φυλάκων Κορυδαλλού, στο Ψυχιατρικό κατάστημα του και όλες τις ευπαθείς ομάδες που ουσιαστικά βασανίζονται εδώ και πολλά χρόνια, μετατρέποντας τους σε εξαθλιωμένους τρόφιμους εγκλωβισμένους και αποκομμένους από το κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα της ιατρικής περίθαλψης, χωρίς ουσιαστική νοσηλευτική και ιατρική μέριμνα να σαπίζουν στο, καλοβαμμένο κατά τα άλλα, Κολαστήριο – αποθήκη ψυχών περιμένοντας το φρικτό τέλος τους.
Το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής δεν εκχωρείται ούτε παραβιάζεται, όπως πράξατε με τη χώρα ξεπουλώντας όνειρα, ελπίδες και αξιοπρέπεια. Η ταπεινωτική και εξευτελιστική μεταχείριση της ζωής των κρατούμενων ή η επιλεκτική μεταχείριση συγκεκριμένων, όχι μόνο δεν συνάδει με τον νομικό πολιτισμό μας αλλά επιβάλλεται να σταματήσει σήμερα.
Το Κίνημα Αλληλεγγύης για τα Δικαιώματα των κρατούμενων βρίσκεται ενεργό και θα παρέμβει εκ νέου όποτε και όταν χρειαστεί για να σταματήσει καταφορές αδικίες σε βάρος των φυλακισμένων συνανθρώπων μας. Όπως έπραξε και στη περίπτωση του Φοίβου Χαρίση.
*Πηγή: efsyn.gr
