Το ΔΝΤ σκόπιμα διογκώνει το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρας
Αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και ενεργές πολιτικές για μείωση της ανεργίας, αντί για συνεχή μείωση των συντάξεων ως μέσο για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας, προτείνει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης. Η μείωση της ανεργίας κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες έως το 2027 θα οδηγούσε σε αύξηση των εσόδων του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης κατά 800 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο ενισχύοντας την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητά του.
Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη και του Βασίλη Μπέτση (υποψήφιου διδάκτορα του Παντείου Πανεπιστημίου), εφόσον η ανεργία περιοριζόταν κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες – από το 23,5% που είναι σήμερα μέχρι το 2027 – θα δημιουργούνταν 500.000 θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης, και ως εκ τούτου τα έσοδα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 800 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο.
«Δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται μόνιμα και ισοπεδωτικά μέτρα περικοπών στις συντάξεις για συγκυριακούς λόγους και να μην συνυπολογίζονται οι απώλειες εσόδων, που προκάλεσαν οι μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας σημειώνει ο Σ. Ρομπόλης.
Σχέδιο επανεκκίνησης
Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτής της προοπτικής -επισημαίνει ο Σ. Ρομπόλης- αποτελεί η ακύρωση των πολιτικών της λιτότητας και ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου επανεκκίνησης της οικονομίας και στήριξης του στόχου της μείωσης της ανεργίας (για 15% περίπου το 2027).
Οι νέες περικοπές στις κύριες συντάξεις μέσω του επανακαθορισμού αυτών, με βάση τα νέα-μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης γίνεται με στόχο τη μείωση της κρατικής συμμετοχής στη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού.
Το ΔΝΤ διογκώνει σκόπιμα το ελλείμματα της κοινωνικής ασφάλισης
Στη μελέτη σημειώνεται ότι το ΔΝΤ θεωρεί σκόπιμα λανθασμένα ως έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης τη διαφορά εσόδων, που προκύπτουν μόνο από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, χωρίς την τριμερή χρηματοδότηση και την κρατική επιχορήγηση, καθώς και των δαπανών.
Αντίθετα, το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ είναι η διαφορά εσόδων -που προκύπτει από τις εισφορές εργαζομένων, εργοδοτών αλλά και τη συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης- και των δαπανών.
Το έλλειμμα αυτό, που κάλυψε η κρατική επιχορήγηση στην Ελλάδα το 2016 ήταν 5% του ΑΕΠ – 8,7 δισ. ευρώ (ΑΕΠ 173,4 δισ. ευρώ το 2016) και όχι 11% του ΑΕΠ (19 δισ. ευρώ), όπως ισχυρίζεται το ΔΝΤ.
