Κουτόφραγκοι! Μπορεί να μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα, να κραδαίνουν το χρέος ως δαμόκλειο σπάθη επί των κεφαλών μας, να μας φορούν στενόχωρα κοστούμια με μνημόνια και δυσβάσταχτα μέτρα κι όμως, τους τη βγαίνουμε πονηρά στη στροφή, τους πιάνουμε στον ύπνο και τρώνε τη σκόνη μας στην τελική ευθεία. Παρακολουθώ επισταμένως τις ανταποκρίσεις του ξενιτεμένου μας στις φάμπρικες της Γερμανίας Μπάμπη Αγρολάμπου για τις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις με διακύβευμα τον σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού στη σύμμαχο χώρα. Χριστιανοδημοκράτες, Χριστιανοκοινωνιστές και Σοσιαλδημοκράτες κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο μέχρι να βγάλει κάλους ο πισινός τους.
Οι τρεις καμπαλέρος απλώνουν ως είθισται τα προγράμματά τους στο τραπέζι, τα ξεμπερδεύουν ώσπου να βρουν κοινές συνισταμένες, θέτουν όρους και κόκκινες γραμμές, εμφανίζονται κάποτε οι άκρες του νήματος, ξετυλίγουν τα κουβάρια και πασχίζουν να τα ενώσουν σε ένα καρούλι. Εβδομάδες και μήνες κεντούν σχολαστικά το σεμέν με το βελονάκι. Συμφωνούν εν τέλει σε βασικές παραμέτρους, στρογγυλεύουν τις αιχμές των διαφωνιών τους και, όταν τις ταιριάξουν, συνυπογράφουν την ταυτογνωμία τους σε μακροσκελές, δεσμευτικό κείμενο.
Λεπτοδουλειά, αλλά απαραίτητη ώστε να γνωρίζει ο καθείς τις υποχρεώσεις του και το πόπολο τι να περιμένει απ’ το υπό εκκόλαψιν γκοβέρνο. Ετσι λειτουργεί το σύστημα στην Εσπερία. Dum spiro spero. Σουλτς, Μέρκελ και Ζεεχόφερ ομονόησαν μεν, έκαναν μία οπή στην επιφάνεια του ύδατος δε. Τον πρώτο τον έφαγε η μαρμάγκα. Τουτέστιν τον κατάπιε αμάσητο η βάση του κόμματός του. Χάθηκαν τα υπουργεία, πάει η προεδρία και τον ψάχνει δακρυσμένη η καρντασίνα του στον Ρήνο, όπως η Γοργόνα τον Μεγαλέξανδρο. Η Κάνγκελα αμφισβητείται πανταχόθεν. Μέχρι που αναγκάστηκε να βγάλει φάτσα φόρα τον κλώνο της μπας και σκιαχτούν έτι περαιτέρω οι Βησιγότθοι και καβαντζάρει καμιά θητεία ακόμα.
Περί του τρίτου της παρέας ουδείς νοιάζεται. Πιάστηκαν σε φάκα δίχως τυρί οι ερίφηδες. Αφού δεν ήξεραν, έπρεπε να ρωτήσουν. Υπάρχουν κι αλλού κυβερνήσεις συνεργασίας. Στην Ψωραλέξαινα επί παραδείγματι. Η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά με μοιραίες δόσεις Ακροδεξιάς δείχνει τον δρόμο. Οχι μία, αλλά δυο εκλογικές αναμετρήσεις έλαβαν χώρα παρ’ ημίν το εθνοσωτήριον 2015 χωρίς κανένας από τους μονομάχους να αποκτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.
Ο θρυλικός ΘΑλέξης κι ο κατακαημένος Καμμένος δεν ήταν κορόιδα να επιδοθούν σε μακροχρόνιες διαβουλεύσεις συναμετάξυ τους. Ούτως ή άλλως οι θέσεις τους απείχαν παρασάγγας. Η μέρα με τη νύχτα. Ο συγκερασμός τους θα αποτελούσε ηράκλειο άθλο. Η φιλοδοξία της αναρρίχησης στους θώκους αποδείχτηκε ιδεώδης συγκολλητική ουσία, ανώτερη από ιδεοληψίες και δανεικά ιδανικά. Σωστή Λόγκο στιγμής. Σιγά μην υπέγραφαν κείμενα. Αγκαλιάστηκαν στο μπαλκόνι, ως άλλοι Κορλεόνε κι αυτό ήταν όλο. Εκαναν του κόσμου τις κωλοτούμπες και τρία χρόνια αργότερα παραμένουν ακλόνητοι στο Μαξίμου. Δεν τους κουνάει ούτε ο Μάξιμος Σαράφης. Οι Ούννοι, βλέπεις, είναι μπουνταλάδες. Δεν σκαμπάζουν από κόλπα.
*Πηγή: efsyn.gr
