ή πως πουλώντας στο εξωτερικό νερό του Καματερού* έρχεται η ανάπτυξη (κατά ΣΕΒ)
Δεν γνωρίζω αν οι κύριοι που βρίσκονται στο Δ.Σ. του ΣΕΒ, όπου ανάμεσά τους βλέπεις εργολάβους, διευθύνοντες τραπεζών και άλλους, εκπροσωπούν (και) το όποιο παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας, ή απλώς έχουν στο μυαλό τους να λεηλατήσουν την ΔΕΗ, και άλλη δημόσια περιουσία, που βγαίνει στο σφυρί λόγω μνημονίων, να επιβιώσουν πάνω στο πτώμα των εργατικών δικαιωμάτων, και τους χαμηλούς μισθούς, ή (και) να πάρουν «δουλειές», εξυπηρετήσεις και άλλα έργα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Ένα, είναι σίγουρο, ή πολιτική για την παραμονή της χώρας στην Ζώνη του Ευρώ, εξυπηρετεί τα ιδιοτελή και ειδικά τους συμφέροντα που ουδεμία σχέση έχουν με το γενικό συμφέρον του λαού. Για αυτό εμφανίζουν μια «μελέτη»1 που είναι υπόδειγμα, όχι λογικής «βιομηχάνων», αλλά μάλλον ανάλογη της λογικής επιχείρησης, «τύπου νερού του Καματερού».
Πρώτον: Λέει ο ΣΕΒ: H έξοδος από το ευρώ παρομοιάζεται με τις ιδέα ότι κάποιος πλούσιος θα μας πληρώσει το χρέος:
Ο Νομπελίστας οικονομολόγος J. STIGLITZ, o οποίος έχει διατελέσει αντιπρόεδρος και επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας και που σίγουρα γνωρίζει καλύτερα οικονομικά, από τους όποιους υπαλλήλους του ΣΕΒ, μάλλον δεν μπορεί να παρομοιασθεί με τέτοιες ιδέες. Αντίθετα οι «οικονομολόγοι» του ΣΕΒ με αυτά που γράφουν, θα μπορούσαν να αναπτύξουν όχι μόνο τέτοιες ιδέες, αλλά και ότι πουλώντας στο εξωτερικό το νερό του Καματερού θα έρθει η ανάπτυξη. O J. STIGLITZ π.χ. λέει: «Για την Ελλάδα που βρίσκεται σε οικονομική κρίση χωρίς τελειωμό, οι ζημιές του σήμερα δεν είναι παρά μια ιδέα των ζημιών που επιφυλάσσει το μέλλον. Στο πλαίσιο ενός ορθολογικού υπολογισμού, αυτά τα γνωστά και μόνιμα κόστη πρέπει να αντιπαραβληθούν με τους κινδύνους ενός διαζυγίου. Τουλάχιστον στην περίπτωση του διαζυγίου ακόμη και αν το ξεκίνημα της νέας ζωής είναι ταραχώδης υπάρχει το θετικό ενδεχόμενο να τερματιστεί η οικονομική κρίση και να ξεκινήσει η ανάπτυξη.»2
Δεύτερον: Λέει ο ΣΕΒ: Η Ελλάδα μέσω της ευρωζώνης κερδίζει την θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας:
Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα μέσω της συμμετοχής της στο ευρώ γίνεται Αλβανία. Το 1999 το κατακεφαλήν ΑΕΠ σε χιλ. δολάρια $ Μονάδων Αγοραστικής Δύναμης, που είναι ο καλύτερος τρόπος σύγκρισης οικονομιών είχε ως εξής: Ελλάδα 25,5, Ρουμανία 10, Βουλγαρία 8,5, Αλβανία 5. Το 2015 έχουμε: Ελλάδα 24,5 Ρουμανία 20, Αλβανία 10.
Οι άλλες βαλκανικές χώρες διπλασίασαν το κατά κεφαλήν εισόδημά τους εκφρασμένο σε Μ.Α.Δ., ενώ η Ελλάδα το μείωσε.
Σύμφωνα μάλιστα με άλλα επίσημα ευρωπαϊκά στοιχεία, ήδη το 2013 η Ελλάδα βρισκόταν (κατά σειρά) πίσω σε Μ.Α.Δ., από Τσεχία, Σλοβενία, Σλοβακία, Πορτογαλία, Εσθονία, Λιθουανία. Οι «φτωχοί» Λετονοί είχαν 17000 Μ.Α.Δ. σε ευρώ, ενώ οι πλούσιοι Έλληνες 19400, οι Πολωνοί 17.800, ενώ οι Ούγγροι 17.600.
Αυτά λοιπόν είναι τα «κέρδη» του ευρώ, η Ελλάδα σύντομα θα είναι η πιο φτωχή χώρα της Ε.Ε..
Φυσικά το ευρώ λειτούργησε καταστρεπτικά και για μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία. Το 1999 οι Ιταλοί είχαν το ίδιο βιοτικό επίπεδο με τους Γερμανούς, 36 η Ιταλία και 36,5 η Γερμανία (χιλ. $ σε ΜΑΔ). Το 2015 η Ιταλία είχε 33,7 και η Γερμανία 44,2.
Τρίτον: Λέει ο ΣΕΒ: Η αλλαγή νομίσματος θα επιφέρει αναδιανομή εισοδήματος από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους.
Εδώ πραγματικά είναι να γελάς, όταν ο ΣΕΒ ανησυχεί για τους φτωχούς έλληνες. Αν ανησυχούν, ας δώσουν κάποια παροχή ή αύξηση στους πιο φτωχούς εργαζόμενους. Λένε το τετριμμένο, οι φτωχοί θα πληρώνουν σε δραχμές τα δάνειά τους, που θα γίνουν βέβαια δραχμές, ενώ οι πλούσιοι θα φέρουν ευρώ από το εξωτερικό και έτσι θα κερδίσουν. Νομίζουν, ότι η Ελλάδα είναι η Ελβετία που πάνε για σκι. Ξεχνούν ότι οι έλληνες χάνουν τα σπίτια τους από κατασχέσεις, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι με δημόσιες τράπεζες θα μπορούν να δοθούν ευνοϊκές λύσεις στα δάνεια και στα χρέη των φτωχών και χρεοκοπημένων ελλήνων. Επίσης η είσοδος ελληνικών κεφαλαίων από το εξωτερικό θα βοηθήσει σημαντικά την οικονομία. Είναι άλλωστε και ένα από τα εύστοχα επιχειρήματα του συντηρητικού γερμανού οικονομολόγου ΖΙΝ, που υποστηρίζει και αυτός την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι με μια ριζοσπαστική, ή απλώς φιλολαϊκή κυβέρνηση, που θα ελέγχει την κίνηση κεφαλαίων, θα μπορούν αυτά τα χρήματα μπαίνοντας στην χώρα, να φορολογηθούν με ένα λογικό (όχι κατασχετικό) ποσοστό, ώστε να χρηματοδοτήσουν το κοινωνικό κράτος. Αλλά αυτοί πιστεύουν μόνο στις Ουγκάντες της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού και φαίνεται είναι δύσκολο να κάνουν τέτοιες σκέψεις περί φραγμών και ελέγχων στις κινήσεις κεφαλαίων.
Ο προϋπολογισμός θα πάψει να είναι πλεονασματικός και ο κερδισμένος δημοσιονομικός χώρος, με μέτριες εκτιμήσεις θα είναι της τάξης του 6% του ΑΕΠ. Η αύξηση του ΑΕΠ που θα προκύψει μόνο από την στροφή της δημοσιονομικής πολιτικής, θα είναι μεγαλύτερη. Θα μπορέσουν οι φτωχοί να συνέλθουν. Μαζί με τα έσοδα την ανάκαμψης που θα έρθει από την λελογισμένη αναστροφή αυτής της πολιτικής της λιτότητας, θα γίνει σημαντική και στοχευόμενη αναδιανομή του εισοδήματος. Ο ελληνικός λαός και οι φτωχοί θα αναπνεύσουν.
Τέλος κάνουν πως δεν γνωρίζουν ότι σε συνθήκες αποπληθωρισμού που ζούμε σήμερα, οι οφειλέτες είναι οι χαμένοι και οι πιστωτές (συνήθως οι τράπεζες, οι κερδισμένοι).
Τέταρτον: Λέει ο ΣΕΒ: ότι το χρέος θα είναι πάντα απαιτητό σε ευρώ, και η Ελλάδα θα φύγει από την διεθνή νομιμότητα (και) με εμπορικές συνέπειες.
Εδώ το ίδιο το Δ.Ν.Τ στην πραγματικότητα ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα χρειάζεται βαθιά διαγραφή χρέους. Ο Σόιμπλε μας πετάει κατάμουτρα, ότι μόνο έξω από το ευρώ γίνεται αναδιάρθρωση χρέους, ενώ ο ΖΙΝ μιλάει για βαθιά διαγραφή και δραχμοποίηση.
Η Ελλάδα είναι σε ουσιαστική χρεοκοπία. Δεν πρόκειται για δεκαετίες να βγει στις αγορές αν ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, ενώ η λιτότητα -λόγω συμμετοχής στην ζώνη του ευρώ και στους κανόνες της- θα είναι αιώνια, θα κατασπαράξει γενιές λόγω υπέρογκου χρέους. Με τα σημερινά δεδομένα, μόνο για τόκους, η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει 15-20 δις ευρώ ετησίως, από το 2021-2022 κλπ. Μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν την πραγματικότητα, που είναι πολύ, πολύ, κοντά σε ασύντακτη χρεοκοπία και απροετοίμαστη έξοδο από την Ζ.Ε..
Σε τελική ανάλυση, ποιος πήγε καλύτερα; η Ελλάδα που ζει μια νέα οικονομική δικτατορία εφτά χρόνια τώρα (που δεν φαίνεται να φεύγει όπως έπεσε η στρατιωτική των συνταγματαρχών), ή αυτές οι χώρες που πήγαν ενάντια στη «διεθνή» νομιμότητα του Δ.Ν.Τ. , η Ρωσία το 1998, η Αργεντινή το 2002, η Ισλανδία το 2008-2010, που ζει μια απίθανη οικονομική άνοιξη και δεκάδες άλλες χώρες που κήρυξαν χρεοστάσιο και διαπραγματεύτηκαν με όρους κυρίαρχου κράτους;
Μόνο οι εγκέφαλοι του ΣΕΒ, θεωρούν το χρεοστάσιο με την συνεπακόλουθη ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, ως διεθνές έγκλημα. Πουθενά μεταπολεμικά σε μια κρατική χρεοκοπία που είναι κανόνας της ζωής, δεν υπήρξαν (και δεν θα υπάρξουν) εμπορικές κυρώσεις, παρά μόνο στα μυαλά του ΣΕΒ. Βλέπετε την Ισλανδία, την Αργεντινή, την Ρωσία, κλπ να είχαν ή να έχουν εμπορικά προβλήματα λόγω του χρεοστασίου τους;
Πέμπτον: Λέει ο ΣΕΒ: Θα εγκαταλείψουμε όχι μόνο το ευρώ αλλά και την Ε.Ε., και θα απολέσουμε τα οφέλη που απορρέουν από την συμμετοχή μας σε αυτό το μεγαλύτερο εμπορικό κλαμπ του κόσμου.
Για να αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. , Θα πρέπει με δικιά μας πρωτοβουλία να ενεργοποιήσουμε το άρθρο 50 . Το ελληνικό ως κυρίαρχο κράτος θα το κάνει την κατάλληλη στιγμή, όποτε αυτό θεωρεί ότι έχει προετοιμαστεί, όταν το συμφέρει και αφού το ζητάει ο ελληνικός λαός. Η Ε.Ε., μπορεί μόνο να περικόψει μεταβιβάσεις και να μας αποβάλει από τα όργανα για να μην έχουμε βέτο και αυτά στην χειρότερη των περιπτώσεων, αν τα πράγματα έρθουν σε απόλυτο αδιέξοδο.
Κερδίζει τίποτε η Ελλάδα και ο Νότος από την εμπορική πολιτική της ένωσης; Η μήπως η εμπορική πολιτική της ένωσης είναι όχι μόνο κατασκευασμένη για να προστατεύει τα προϊόντα του Βορρά, αλλά και μέσα από τις κανονιστικές διατάξεις και ρυθμίσεις της κοινής αγοράς, την ΚΑΠ, κ.α., μας επιτρέπουν να παράγουμε μόνο ότι δεν θέλει να παράγει ο Βορράς, ή να εισάγει από τρίτες χώρες;
Οι καθαρές μεταβιβάσεις που παίρνει η Ελλάδα από την Ε.Ε. είναι πλέον πενιχρές. Αν αποδεχτούμε το χρέος, τότε, θα είμαστε εμείς που θα πληρώνουμε την Ε.Ε. μέσω τοκοχρεολυσίων. Οι ροές κεφαλαίων (που κάποτε παίρναμε ως αδύναμη οικονομία μέσου του αναιμικού προϋπολογισμού της Ε.Ε.), θα πάρουν αντίστροφη πορεία για δεκαετίες, τώρα, από την Ελλάδα προς την τρόικα και το Βερολίνο. Η Ελλάδα για χρόνια θα πληρώνει τεράστια ποσά και θα αιμορραγεί. Ακόμη και αν το χρεοστάσιο σήμαινε άμεση αποδέσμευση από την Ε.Ε (όπως ισχυρίζονται με μεταφυσικά επιχειρήματα, οι παπατζήδες του ΣΕΒ) είναι κάτι που μεσοχρόνια-μακροχρόνια μας συμφέρει.
Εκτον: Λέει ο ΣΕΒ: η Ελλάδα είναι εξαρτημένη οικονομικά χώρα που στηρίζεται στις υπηρεσίες, η αναιμική βιομηχανία έχει αιτία την λανθασμένη εντύπωση!!!! για την ελληνική οικονομία, μια έξοδος θα περιορίσει τα έσοδα από τουρισμό κλπ
Η Ελλάδα έχει εμπορικό έλλειμμα και ισχυρή εξάρτηση από τις εισαγωγές λόγω συμμετοχής της στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ. Τα αίτια του εμπορικού ελλείμματος είναι η υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία. Η εσωτερική υποτίμηση αφού διέλυσε την χώρα, απέτυχε παταγωδώς. Η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία της χώρας (βλ: Τράπεζα της Ελλάδας) σε όρους τιμών καταναλωτή, είναι σημαντικά ακόμη αυξημένη σε σχέση με το 2001 και το μεγαλύτερο τμήμα, της όποιας διόρθωσής της, οφείλεται περισσότερο στην πτώση του ευρώ, παρά στην ασκούμενη πολιτική. Πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την είσοδο στην ΟΝΕ η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία της χώρας ήταν ήδη, 30% υπερτιμημένη όπως αποδεικνύει το τότε έλλειμμα του Ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (7,61%).
Oσον αφορά ιδίως τον τουρισμό, μια πραγματική υποτίμηση θα δώσει ώθηση σε αυτόν τον τομέα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από μεγάλη ευαισθησία των καταναλωτών ως προς τις τιμές αυξάνοντας σημαντικά τα έσοδα από ξένο συνάλλαγμα.
Στην γεωργία, η οποία έχει και μικρές εισροές από το εξωτερικό το ισοζύγιο θα γυρίσει αυτόματα σε θετικό. Όσο για τις μεταφορές και την ναυτιλία, μάλλον δεν επηρεάζονται αρνητικά από μια έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Κατά την διάρκεια της πρώτης εικοσαετίας από την είσοδο στην τότε ΕΟΚ χάθηκαν 500.000 θέσεις εργασίας στην μεταποίηση και στην γεωργία και αυτό δεν ήταν θέμα οικονομικής εντύπωσης!!!! για την βιομηχανία ή την γεωργία, αλλά συνέπεια της Τελωνειακής Ένωσης, της Κοινής Αγοράς, και της άρσης του προστατευτισμού. Σήμερα 37 χρόνια μετά την ένταξη, η Ελλάδα έχει λιγότερους απασχολούμενους από ότι το 1981. Και από αυτούς ένα μεγάλο κομμάτι δουλεύει σε χειρότερες ή άθλιες συνθήκες εργασίας, σε μη σταθερή, ελαστική και υποαπασχολούμενη και υποαμειβόμενη εργασία. Έχουμε μετατραπεί στο εργασιακό Άουσβιτς της Ε.Ε. Οι νέοι και οι επιστήμονες την εγκαταλείπουν, η χώρα γερνάει και πεθαίνει.
Η Ελλάδα φυσικά χρειάζεται διαρθρωτικές πολιτικές στην βιομηχανία και στην γεωργία, όμως αυτές δεν είναι εφικτές μέσα στο πλαίσιο των μνημονίων και κυρίως εντός των ευρωπαϊκών συντεταγμένων. Για να φτιάξουμε βιομηχανία το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εγκαταλείψουμε το ευρώ και αργότερα να ανακτήσουμε μέσα προστατευτισμού και την βιομηχανική πολιτική. Βέβαια η διόρθωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας, η υποκατάσταση εισαγωγών και η μετατόπιση της ζήτησης προς εγχώρια αγαθά, που φέρνει μια πραγματική υποτίμηση, καθώς και η δημοσιονομική επέκταση θα βοηθήσει την μεταποίηση να ανακάμψει, αλλά είναι πολιτικές που από μόνες τους που δεν αρκούν, για να δημιουργήσουμε ισχυρό βιομηχανικό τομέα, και μια δομική μεταβολή της οικονομίας για αυτό χρειάζονται και οι κλαδικές-διαρθρωτικές πολιτικές-προστατευτικές πολιτικές.
Έβδομον: το πιο κύριο, και τελευταίο: Θέλετε δημοκρατία κύριοι του ΣΕΒ;
O J. STIGKLITZ3 τονίζει και το εξής: «Υπάρχουν βέβαια πολιτικές διαστάσεις τις οποίες παραβλέπουν οι οικονομικοί υπολογισμοί. Και αυτές οι πολιτικές διαστάσεις είναι πολύπλευρες. Το διαζύγιο θα αποκαθιστούσε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού που έχει τύχει άθλιας μεταχείρισης από την Γερμανία, και την τρόικα, θα αποκαθιστούσε τη δημοκρατία. Η αποδοχή των απαιτήσεων της τρόικας από πλευράς Τσίπρα παρά το γεγονός ότι το 62% του ελληνικού λαού είχε ταχθεί εναντίον του προγράμματος λιτότητας στο δημοψήφισμα, διέλυσε κάθε αμφιβολία ως προς το αν η Ελλάδα έχει απολέσει την οικονομική της κυριαρχία».
Στο ελληνικό σχολείο, κύριοι του ΣΕΒ, μας δίδαξαν και μάλιστα σωστά, ότι ο αγώνας για δημοκρατία, εθνική και λαϊκή κυριαρχία, είναι υπεράνω όλων. Ακόμη λοιπόν και αν έπρεπε να πάρουμε τα όπλα, για να λευτερωθούμε και όχι απλώς, ήσυχα-ήσυχα να γυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα, όπως τώρα, θα τα παίρναμε. Αυτή είναι η ιστορία μας. Τώρα απλώς χρειάζεται να σπάσουμε συλλογικά τον «φόβο» που σπέρνουν στην κοινωνία το κόμμα, οι μανιακοί και τα συμφέροντα του ευρώ, μέσω Μ.Μ.Ε., ΣΕΒ, και κάθε καρυδιάς καρύδι.
* Ο Καματερός το 1977 μοίραζε νερό με υδροφόρες στις γειτονιές λέγοντας ότι θεραπεύει τον καρκίνο.
2: JOSEPF E. STIGLITZ «Ευρώ, πως ένα κοινό νόμισμα απειλεί το μέλλον της ευρωζώνης», εκδ. Παπαδόπουλος, σελ:286-287
3. Οπ.π. : 2
Σε ένα ταϊμινγκ, που οι κύριοι ελεγκτές του χρέους προσφέρονται να το μειώσουν εις βάθος σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, η θέση του ΣΕΒ είναι λογικά παντελώς ανερμάτιστη… σαν να ζούν στον κόσμο τους, τον μικρό κόσμο τον μέγα, των κατά προτεραιότητα κατανομών εσπα.
Η θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας είναι έννοια τελείως διάφορος από αυτήν του διεθνή καταμερισμού κεφαλαίου-τεχνολογιών, αλλά για κάποιους που έμαθαν κρατικοδίαιτα και τραπεζοβίωτα, φυσικό είναι να τα βλέπουν όλα από την δική τους γωνία εξόχως “ανανταγωνιστικά”, δηλ… η παλιά καλή δοκιμασμένη πρακτική “κομμουνιστική χρηματοδότηση-καπιταλιστική κάρπωση”.
Η αλλαγή του νομίσματος (πληθωρισμός στην ουσία) σημαίνει πως κάποιοι που έχουν μείνει στον άσσο θα έχουν μερικούς… άσσους στην τσέπη για να τα βγάλουν πέρα, ας πρόσεχαν οι διαχειριστές να μην γίνουν οι… ανάσσωτοι πλειοψηφία (το παλαιό 1/3 που έγινε τώρα 2/3).
Ως προς το τέταρτο καλό είναι να μην πολυαναφέρεται, επειδή ξυπνά συνειρμούς… δια την δόσιν λόγου περί του πως κάτι που δεν ήταν απαιτητό σε ευρώ μετετράπη εις “τοιούτον”.
Το “μεγαλύτερο κλαμπ του κόσμου” αφορά κέρδη χρηματοπιστωτικά των πληροφορημένων, κέρδη επιχειρηματικά βασισμένα σε φθηνή εισαγόμενη εργασία και fast track no limits χαλιά, φορολογικά παραδείσια πτερόεντα, και έναν τρόπο ζωής για πολίτες που θεωρούνται πλέμπα, καθιστάμενοι έτσι από αυτόν απορροφητήρες πάσης φύσεως βλακείας από τα πλήρως ελεγχόμενα μμε. Όσο για το “βέτο” ήταν πάντοτε μια πρόφασις εν αμαρτία… πόσω μάλλον τώρα.
Ας μην ομιλούν δε για τον τουρισμό των all inclusive κερδοφόρων “νησίδων” ξένης επικράτειας, των άνευ καμποτάζ ανυπάρκτων αποδόσεων (ας τις υπολογίσουν) και της ισοπέδωσης με τους φόρους της μόνης (δυστυχώς) λαικής δραστηριότητας υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Κάποτε γράφτηκε από τον μέγα “φύλαρχο” ένα βιβλίο, “η δημοκρατία στο απόσπασμα”, έπρεπε να προβλεφθεί και σενάριο για μετά από μισό αιώνα με έναν νέον τίτλο: ” η δημοκρατία στο λευκό κελί των μμε”.
Τέλος τέτοιες αντιλήψεις του ΣΕΒ αναδύουν μια… ζέση, όχι προς πραγματική παραγωγή ανταγωνιστικών αγαθών, αλλά προς την πάση θυσία είσπραξη από το εσωτερικό ευρωσυναλλάγματος, και είναι βέβαιο (φυσικά!) πως οι πραγματικά εξωστρεφείς δυνάμεις σε αυτόν τον χώρο είναι μια ελάχιστη μειονότητα άνευ δικαιωμάτων έκφρασης.