Μια ολιγάριθμοι ομάδα πολιτικών στελεχών συναντήθηκαν στην Ουάσινγκτον και διέταξε τον αδιάκριτο αφανισμό του άμαχου πληθυσμού στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ήταν 6 Αυγούστου του 1945, ώρα 1 και 37΄ όταν τρία αμερικανικά ανιχνευτικά αεροπλάνα τύπου «Β- 29» απογειώθηκαν από το νησί Τανιάν. Μισή ώρα αργότερα, θα ακολουθήσει ένα άλλο βομβαρδιστικό «Β-29» με δωδεκαμελές πλήρωμα και στην πλώρη του με μαύρα γράμματα έγραφε Enola Gay «Ενόλα Γκέι» που ήταν το όνομα της μητέρας του πιλότου Πολ Τίμπες. Μετέφερε μόνο μια βόμβα που δεν περιέχει κοινή εκρηκτική ύλη, αλλά ουράνιο 235. Επρόκειτο για αι βόμβα, που την ονόμασαν αγοράκι και η εντολή ήταν να πέσει πάνω στ πραγματικό στόχο.
Στις 7 και 9΄ από τα ανιχνευτικά «Β-29» ενημερώνονται ότι «ουρανός είναι αίθριος πάνω από την Χιροσίμα» . Στις 8+11΄η πόλη φαινόταν καθαρά απ[ο τα μέλη του πληρώματος του Ενόλα Γκέι. Δυόμισι λεπτά αργότερα, ο κυβερνήτες Τίμπες διατάζει τον σκοπευτή επισμηναγό Τόμας Φίρμπι ν’ αφήσει την βόμβα στο κενό. 8 και 15΄ 17΄΄ αφήνει τη βόμβα, σε 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους αεροπόρου που φοράνε γυαλιά οξυγονοκόλλησης, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό.
Η πρώτη απάντηση της αμερικανικής ηγεσίας ήταν : ότι η ατομική βόμβα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, ώστε να αποφευχθεί μια οδυνηρή, μακροχρόνια εισβολή του αμερικανικού στρατού στην Ιαπωνία.
Δυο Βρετανοί ιστορικοί μετά από έρευνα που έκαναν και η οποία δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό «New Scientist», ανέτρεψε με στοιχεία αυτή την ανακοίνωση της αμερικανικής ηγεσίας, αποκαλύπτοντας ότι: «η απόφαση των ΗΠΑ να ρίξουν ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι.. αποσκοπούσε στο ξεκίνημα του Ψυχρού Πολέμου και όχι για να τερματιστεί ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με την εισβολή στην Ιαπωνία». Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Πυρηνικών Σπουδών Π. Κουζνικ στην Ουάσινγκτον στην έκθεση του γράφει: « Η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν να ανατινάξει τις δυο πόλεις δεν ήταν απλώς έγκλημα πολέμου αλλά ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Ο ιστορικός του πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης ο Σέλντεν μελέτησε τα διπλωματικά αρχεία σε Η.Π.Α, Ιαπωνίας και της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) και ανακάλυψε ότι: «τρεις μέρες πριν την Χιροσίμα ο Τρούμαν συμφώνησε στη διάρκεια μιας συνάντησης, ότι η Ιαπωνία «επιζητούσε την ειρήνη». Οι ανώτεροι στρατηγοί και πολιτικοί σύμβουλοι του είπαν , ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί η ατομική βόμβα.
Ο Ν. Αϊζενχάουερ το 1963 σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Νιουζγουικ» είπε: « Οι Ιάπωνες ήταν έτοιμοι να παραδοθούν και δεν ήταν αναγκαίο να τους χτυπήσουμε, με αυτό το απαίσιο πράγμα», για να συμπλήρωση ο ναύαρχος Ουίλιαμ Λίθι με τα απομνημονεύματα του ότι: « η χρήση αυτού του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν βοήθησε σημαντικά την πολεμική μας προσπάθεια εναντίον της Ιαπωνίας. Οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί και ετοιμάζονταν να παραδοθούν».
Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στην αρχή. Η Ουάσινγκτον αποφάσισε ψυχρά να αφανίσει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών προκειμένου να επιδείξει την τρομοκρατική δύναμη της μέσω του δυναμικού νέου υπερόπλου, υπογραμμίζοντας έτσι την αδίστακτη ετοιμότητα ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει όποτε θέλει.
Αυτές οι τρομοκρατικές πράξεις αποσκοπούσαν στο να προειδοποιήσουν τους ηγέτες του Ανατολικού μπλοκ, ότι τα κράτη τους θα έχουν την ίδια τύχη στην περίπτωση που θα προσπαθούσαν να εμποδίσουν τα σχέδια της Ουάσινγκτον για το όραμα της να γίνει ο «Αμερικανικός Αιώνας» της παγκόσμιας κυριαρχία της.
Μπραβο σας για το αρθρο.Τα χτηνη “στα οποια ανηκωμεν” διεπραξαν το μεγαλυτερο εγκλημα πολεμου στην ιστορια, μονο και μονο για να προειδοποιησουν τον Σταλιν.Και μετα, εκτος απο τους αθωους της Χιροσιμα και του Ναγκασακι, πληρωσε και ο αθωος ελληνικος λαος.