Ρεζίλι έγινε στην κυριολεξία ο πρωθυπουργός της χώρας κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ και τη συνάντηση με τον υπόδικο πρωθυπουργό του τελευταίου, Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Δεν φτάνει που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και συνολικά όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν δώσει σταδιακά γη και ύδωρ στα γεράκια του Ισραήλ αλλά και έφαγε για άλλη μια φορά πόρτα στο αίτημα του για στοιχειώδη αλληλεγγύη τουλάχιστον απέναντι στην Τουρκία.
Ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης καυτηρίασε, ενώπιον του Μπεντζαμίνν Νετανιάχου, την επιθετικότητα της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ στη δική του ομιλία όχι μόνο παρέμεινε παγερά αδιάφορος απέναντι στην έκκληση Μητσοτάκη αλλά και απέφυγε εντελώς να αναφερθεί στην Τουρκία, λες και η χώρα αυτή είναι ανύπαρκτη στη περιοχή.
Η Ελλάδα για άλλη μια φορά εκτίθεται βαρύτατα, υποστηρίζοντας μια κατοχική και επεκτατική δύναμη στην περιοχή μας, όπως το Ισραήλ, η οποία κλιμακώνει την βάρβαρη εποικιστική πολιτική της στα παλαιστινιακά εδάφη, καταπατώντας βάναυσα κάθε ίχνος διεθνούς νομιμότητας και αποφάσεων του ΟΗΕ.
Και ενώ τα γεράκια του Ισραήλ κρατάνε επίμονα αυτή τη στάση Πόντιου Πιλάτου σε βάρος της χώρας μας και ταυτόχρονα επιχειρούν στο παρασκήνιο ανοίγματα στην τουρκική πλευρά, η Ελλάδα, με επισκέψεις και δουλοπρεπείς κινήσεις σαν και αυτή του κ. Μητσοτάκη στο Ισραήλ, επιμένει να δίνει στρατηγικό βάθος στην κατοχική στρατηγική του, να προσφέρει τη χώρα μας ως στρατιωτικό οικόπεδο στις ασκήσεις του και να υποβοηθά την κατασκευή ενός αγωγού (Eastmed), που εξυπηρετεί αποκλειστικά το Ισραήλ και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό αντάλλαγμα, όχι φυσικά ότι αν υπήρχε ένα τέτοιο αντάλλαγμα, θα δικαιολογούσε μια ελληνική στάση κάλυψης της ισραηλινής βαρβαρότητας, ελληνική στάση που έχει καταντήσει να μην αναγνωρίζει ακόμα πλήρως και επισήμως το κράτος της Παλαιστίνης, παρά το επίσημο ψήφισμα-απόφαση της ελληνικής Bουλής.
Δυστυχώς η ελληνική εξωτερική πολιτική, το μόνο που δεν εξυπηρετεί είναι τα ελληνικά συμφέροντα. Aντίθετα, είναι μια εξωτερική πολιτική που αγγίζει τα όρια της “εθνικής προδοσίας”.
K.M
Υ.Γ: Έχουμε την περιέργεια να δούμε αν ακουστεί μέχρι το τέλος των ελληνοισραηλινών συζητήσεων το όνομα της Τουρκίας από το στόμα του Μπεντζαμίν Νετανιάχου.