Ο κοροναϊός σάρωσε τα πάντα, ακόμη και τις θυσίες ανθρώπων για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι δημοκρατικές χώρες δεν πρέπει να κλείνουν τα μάτια σ’ αυτό που γίνεται από το καθεστώς Ερντογάν.
Κάθε μέρα ανακοινώνεται ο αριθμός των θυμάτων από τον κοροναϊό σε όλο τον κόσμο. 60 χιλιάδες, 62 χιλιάδες κι ένας, και δύο και πενήντα.
Από προχθές, όμως, υπάρχει ένα ακόμη «θύμα» της πανδημίας που δεν πρόκειται να μπει σ’ αυτή τη λίστα γιατί δεν πέθανε από κοροναϊό, αλλά αυτός ο αόρατος εχθρός «έσβησε» τη φωνή της.
Ο λόγος για την τραγουδίστρια από την Τουρκία, Helin Bölek, η οποία μόλις στα 28 της χρόνια πέθανε έπειτα από 288 ημέρες απεργίας πείνας.
Ένα νεαρό, ταλαντούχο κορίτσι από τη γειτονική μας χώρα που ήθελε να τραγουδάει ελεύθερα, που διώχθηκε αυτή και το συγκρότημά της από το καθεστώς Ερντογάν και που επέλεξε αυτή την ακραία μορφή αντίδρασης και αντίστασης απέναντι στο βαθύ κράτος του Σουλτάνου.
Αν ο πλανήτης δεν ζούσε τον εφιάλτη του κοροναϊού, η Bölek θα ήταν σήμερα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης σε ένα φασιστικό καθεστώς το οποίο, με τη δημοκρατική ομπρέλα των εκλογών που κερδίζει συχνά – πυκνά ο Ερντογάν, παίρνει επίσημα θέση ανάμεσα στα πολιτισμένα κράτη.
Η τραγουδίστρια των Grup Yorum, αυτό η μικρή στο δέμας αλλά μεγάλη στην καρδιά κοπέλα, θα έπρεπε σήμερα να είναι πρώτο θέμα σε όλα τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και όχι μόνο.
Το Bella Ciao, από το Grup Yorum τον Αύγουστο του 2012
Η θυσία της θα έπρεπε να ακουστεί στα πέρατα της οικουμένης, όχι απλά σαν μια ακόμη «χαμένη υπόθεση», αλλά ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς του Ερντογάν.
Ας ρίξει κάποιος μια ματιά στις συναυλίες της, ας ακούσει να τραγουδάει το Bella Ciao και τη νεολαία της Τουρκίας να την ακούει με πάθος και θα καταλάβει γιατί η Άγκυρα απαγόρευσε στο συγκρότημα να εμφανίζεται και γιατί συλλαμβάνει τους πάντες.
Η κρατική καταστολή, η φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, η ακραία αντιδημοκρατική συμπεριφορά του καθεστώτος της Τουρκίας σε όποιον δεν είναι μαζί του, πήρε μορφή στο πρόσωπο και τον αγώνα της Bölek.
Όμως, το θανατικό από τον κοροναϊό σε όλο τον κόσμο «έσβησε» τη φωνή της, η είδηση του θανάτου της στις 3 Απριλίου πέρασε στα ψιλά και ο Σουλτάνος δεν πληγώθηκε όσο θα έπρεπε.
Αλλά η δημοκρατική Ευρώπη δεν πρέπει να το αφήσει έτσι. Δεν πρέπει να επιτρέψει να πάει χαμένη η θυσία της 28χρονης.
Δεν μπορεί να κλείνουν τα μάτια στο βαθύ σκοτάδι που έχει επιβάλλει ο Ερντογάν στη χώρα του.
Ειδικά τώρα που ο Σουλτάνος είναι ένας από τους τρεις ηγέτες (μαζί με Τζόνσον και Τραμπ) που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν ότι αδράνησαν και δεν επέβαλαν μέτρα κατά της πανδημίας με αποτέλεσμα να μετρούν εκατοντάδες ή χιλιάδες νεκρούς.
Δεν μπορεί η Ευρώπη να εκβιάζεται πάντα από τον Ερντογάν. Και δεν μπορεί να παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα, να φυλακίζονται πολιτικοί αντίπαλοι, να φιμώνεται κάθε αντίθετη φωνή, να απειλούνται όσοι ασκούν κριτική στο καθεστώς και κανείς να μην αντιδρά.
Δεν μπορεί ο Ερντογάν και το φασιστικό σύστημα που έχει στήσει να εκβιάσει την Ευρώπη με τους πρόσφυγες και όλοι να κλείνουν τα μάτια.
Δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται χιλιάδες ταλαιπωρημένοι άνθρωποι ως πιόνια στα γεωπολιτικά παιχνίδια της Αγκύρας και να μην υπάρχουν κινήσεις αντίδρασης.
Δεν μπορεί να απειλούνται με πόλεμο χώρες μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και να μην τολμά κανείς να καταδικάσει τους πολεμοχαρείς της Τουρκίας.
Και δεν μπορεί να πεθαίνει από απεργία πείνας ένα 28χρονο κορίτσι επειδή τόλμησε να εκφραστεί καλλιτεχνικά και ο υπόλοιπος δημοκρατικός κόσμος να μην αντιδρά, να μην διαμαρτύρεται.
Η θυσία της Bölek δεν πρέπει να χαθεί μέσα στη λαίλαπα του κοροναϊού. Πέθανε για την ελευθερία.
Καμιά φωνή αντίστασης σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα και διαδικασίες δεν πρέπει να χάνεται.
Ίσως κάπου εκεί ψηλά ο κυρ Μανώλης Γλέζος, αυτή η επική μορφή της ελληνικής αντίστασης στο ναζισμό και σε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό, να άνοιξε την πόρτα στη Bölek.
Και να πίνουν έναν… τούρκικο καφέ μαζί τραγουδώντας «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ».
Όμως, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, όσο θα γεννιούνται Γλέζοι και Bölek.
