Και των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων || Απόφαση της εκτελεστικής επιτροπής του ΜΕΤΑ, Ιούλης 2018
Η Εκτελεστική Επιτροπή του ΜΕΤΑ, σε συνεδρίασή της την Τετάρτη 18 Ιούλη 2018, συζήτησε τις εξελίξεις σχετικά με τα εργασιακά, την προετοιμασία των δυνάμεών του για τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη ΔΕΘ και την παρέμβαση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, στην επόμενη περίοδο που θα έχει προεκλογικό χαρακτήρα.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παραπλανήσει τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό για το δήθεν τέλος των μνημονίων. Οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις ήδη συναγωνίζονται για το ποια θα διαχειριστεί καλλίτερα την ίδια πολιτική, όταν είναι γνωστό σε όλους ότι τα μνημονιακά δεσμά, η πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατεδάφισης των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και του εκπλειστηριασμού της εργατικής και λαϊκής περιουσίας θα συνεχιστούν για τα επόμενα σαράντα και πλέον χρόνια, αν ο λαός και η εργατική τάξη στη χώρας μας δεν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Α. Πιο συγκεκριμένα εκτιμήθηκε ότι η κυβέρνηση «πλέκει» το δικό της success story και ήδη μιλά για αύξηση του κατώτατου μισθού, επαναφορά των ΣΣΕ, μη περικοπή των συντάξεων και καταβολή κοινωνικού επιδόματος στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, ως τα πρώτα συνοδευτικά μέτρα της «εξόδου» από τα μνημόνια, νομίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα κοροϊδέψει τους εργαζόμενους.
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα;
1. Ο κατώτατος μισθός, ο οποίος με την ΠΥΣ 6/28-2-2012, μειώθηκε στα 586€ για τους εργαζόμενους πάνω από 25 ετών και στα 511€ για τους κάτω από 25, παραμένει καθηλωμένος από τότε, όταν σε όλες της χώρες της ΕΕ υπήρξε αύξησή του. Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι ήδη από το 2ο μνημόνιο το 2012 υπάρχει δέσμευση ώστε ο κατώτατος μισθός να συγκλίνει με τις ανταγωνιστικές χώρες, δηλ τις βαλκανικές.
Η κυβέρνηση σήμερα δεν αναφέρει λέξη για την κατάργηση της ΠΥΣ και του άρθρου 103, παρ. 2 του ν.4172/2013, για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€ και για τη διαμόρφωσή του στη συνέχεια μέσω της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της ΕΓΣΣΕ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 4 της ΠΥΣ αναφέρεται ότι: «Από 14−2−2012 και μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του 10%, αναστέλλεται η ισχύς διατάξεων νόμων, κανονιστικών πράξεων, Συλλογικών Συμβάσεων ή Διαιτητικών Αποφάσεων, οι οποίες προβλέπουν αυξήσεις μισθών ή ημερομισθίων…». Τα επίσημα όμως ποσοστά ανεργίας σήμερα κυμαίνονται στο 22%.
Επίσης με το άρθρο 103, παρ. 2 του ν.4172/2013 ο κατώτατος μισθός δεν θα «…ρυθμίζεται από συλλογική σύμβαση εργασίας…» και ότι «…Η νέα διαδικασία – μηχανισμός διαμόρφωσης νομοθετικώς καθορισμένου νόμιμου κατώτατου μισθού […] τίθεται σε ισχύ μετά τα προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, δηλαδή όχι πριν από την 1.1.2017…», καθώς και ότι «…το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών…».
Με βάση τα παραπάνω, «…εντός του τελευταίου δεκαπενθημέρου του μηνός Ιουνίου κάθε έτους ο Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας εισηγείται στο Υπουργικό Συμβούλιο, τον κατώτατο μισθό υπαλλήλων και το κατώτατο ημερομίσθιο των εργατοτεχνιτών, λαμβάνοντας υπόψη το Πόρισμα Διαβούλευσης, όπως αυτό υποβλήθηκε και συντάχθηκε κατά την ανωτέρω διαδικασία…».
Η κυβέρνηση, η οποία δεν μιλά για την κατάργηση του μνημονιακού θεσμικού πλαισίου διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού, δεν έκανε τίποτα το 2017 και το 2018 και φαίνεται να θέλει να παρουσιάσει ενδεχόμενη προεκλογική αύξησή του, ως σημείο «εξόδου» από τα μνημόνια και όχι ως εφαρμογή του αντεργατικού θεσμικού πλαισίου που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Εντωμεταξύ καμιά συζήτηση δεν γίνεται για την απαράδεκτη και ρατσιστική διάκριση μεταξύ εργαζομένων κάτω και πάνω από 25 χρονών.
2. Η «επαναφορά» των ΣΣΕ χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ενός θετικού επικοινωνιακού κλίματος, κενού περιεχομένου, αφού οι τεκτονικές αλλαγές που υπέστη το σύστημα με μια καταιγίδα ειδικών παρεμβάσεων που, σε συνδυασμό με την αποδιάρθρωση σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων κατά τις μνημονιακές περιόδους, έχει συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου εργασιακού τοπίου με έμφαση στην επισφαλή και φθηνή εργασία. Η κατάσταση αυτή οδήγησε σήμερα στη σύγκλιση του συνόλου των μισθών με τα μνημονιακά κατώτατα όρια.
Το πρόβλημα λοιπόν αυτό, για την επεκτασιμότητα δηλ των κλαδικών ΣΣΕ, δεν λύνεται με μια εγκύκλιοτης Υπουργού Εργασίας, αλλά με νομοθετική παρέμβαση που να καταργεί το σύνολο των μνημονιακών μέτρων. Επίσης με την εγκύκλιο αυτή δεν αναφέρεται τίποτα για τις ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ, ενώ και η επέκτασή τους ή όχι επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των εργοδοτών, μιας και «…σε περίπτωση μη υποβολής από την εργοδοτική οργάνωση του μητρώου μελών της και της συνακόλουθης αδυναμίας τήρησης της προβλεπόμενης διαδικασίας, η επέκταση της συλλογικής σύμβασης δεν είναι δυνατή…».
Δεν γίνεται επίσης καμιά αναφορά στις Ενώσεις Προσώπων που τις δόθηκαν οι δυνατότητες υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων, παρακάμπτοντας τα κλαδικά τους συνδικάτα και υποκαθιστώντας τα από όργανα ευάλωτα στην εργοδοσία.
Τέλος επισημαίνεται το γεγονός της αποδυνάμωσης του ΟΜΕΔ και του κινδύνου κατάργησης της μονομερούς προσφυγής, κάτι που είναι διαρκής απαίτηση των δανειστών και του ΣΕΒ και μπορεί να ισχύει μεν σήμερα μετά την απόφαση του ΣτΕ, όμως η διατήρησή της είναι επισφαλής.
Η κατάσταση όμως γίνεται πιο ανησυχητική σχετικά με την επαναφορά των ΣΣΕ, του κατώτατου μισθού, αλλά και της διεύρυνσης των ομαδικών απολύσεων και της ανταπεργίας (Lockout), μετά και την πρόσφατη παρέμβαση του ΔΝΤ, κάτι που υπό τις παρούσες συνθήκες οδηγεί σε βεβαιότητα, αφού τόσο η σημερινή κυβέρνηση, όσο και το συνόλο των αστικών πολιτικών δυνάμεων του τόπου έχουν συνδέσει την τύχη και την επιβίωσή τους με την πρόσδεσή τους στην επιτροπεία των δανειστών και του κεφαλαίου.
3. Το θέμα της κατάργησης ή όχι της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις που θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις έως και 18% από της 1-1-2019, έχει μπει στην προεκλογική φαρέτρα και η ενδεχόμενη αναστολή της, με την ανοχή της τρόικας, θα χρησιμοποιηθεί για τις προεκλογικές ανάγκες του κυβερνώντος κόμματος, για να επανέλθει αργότερα, αφού ήδη με εγκύκλιο του Υπουργείο Οικονομικών τα ποσά της μείωσης συμπεριλαμβάνονται για την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2019.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η συζήτηση αφορά όσους έχουν πάρει τη σύνταξη πριν από το Μάη του 2016 και όχι για τους συνταξιούχους από τότε έως σήμερα που ο υπολογισμός τους γίνεται με τις σοβαρές μειώσεις που έχει επιφέρει ο νόμος Κατρούγκαλου.
Το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών και των συνταξιούχων σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποδεχτεί τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί στην κοινωνική ασφάλιση, με συντάξεις που έχουν μετατραπεί σε προνοιακά επιδόματα.
Οι συνταξιούχοι οφείλουν να παλέψουν για την επαναφορά των κατακτήσεών τους και για ένα δημόσιο, κοινωνικό και αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που θα βασίζεται σε καθορισμένες εισφορές και παροχές και στην αλληλεγγύη των γενεών.
Β. Οι κινητοποιήσεις με αφορμή τη ΔΕΘ
Φέτος η διαδήλωση των συνδικάτων και των άλλων κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων θα γίνει στις 8 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη. Στην Εκτελεστική Επιτροπή, αναπτύχθηκε προβληματισμός για την ανάγκη να πάρουν έναν διαφορετικό, πιο ουσιαστικό χαρακτήρα, αυτές οι κινητοποιήσεις, να στηρίζονται κυρίως από το λαό της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής και να μην έχουν απλά έναν επετειακό χαρακτήρα. Να συνδυάζονται με κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα που θα προβάλλουν τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων απέναντι στις εξαγγελίες της κυβέρνησης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων για την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα ακολουθεί την επόμενη χρονιά.
Φέτος οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν επιπρόσθετα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, όπως τονίστηκε και παραπάνω, μιας και θα βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, σε ένα κλίμα έντονης «παροχολογίας» και δήθεν «εξόδου» από τα μνημόνια, αλλά και επικίνδυνων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, μετά και την πλήρη ευθυγράμμιση της χώρας μας με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Στο πλαίσιο επίσης της παρουσίας συνδικαλιστικών στελεχών και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, την Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη, ώρα 7μμ, σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση – συζήτηση του ΜΕΤΑ με θέμα: ««Έξοδος» από τα μνημόνια – Από τη δουλειά στη δουλεία!» με κεντρικό ομιλητή τον ερευνητή του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Αποστόλη Καψάλη.
Η ΕΕ του ΜΕΤΑ επίσης συζήτησε την κατάσταση που διαμορφώνεται στους χώρους της Εστίασης, του Τουρισμού και των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, όπου υπάρχει εντατικοποίηση και απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και διαμονής, παραβίαση ακόμα και της υπάρχουσας κολοβής εργατικής νομοθεσίας, των ωραρίων και των ΣΣΕ και θα προσπαθήσει να παρέμβει ιδιαίτερα στα νησιά και τις τουριστικές περιοχές.
Τέλος προσδιόρισε την επόμενη σύγκληση του Γενικού Συμβουλίου για το 3ο δεκαήμερο τουΣεπτέμβρη, όπου θα συζητηθούν οι πολιτικές εξελίξεις και η παρέμβαση των δυνάμεών του στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργασιακούς χώρους για την προσεχή περίοδο που θα είναι κρίσιμη μιας και έτσι κι αλλιώς θα είναι προεκλογική, καθώς και οργανωτικά ζητήματα με στόχο την οργάνωση της παρέμβασής του σε κρίσιμους χώρους της νεολαίας και της επισφαλούς εργασίας.