Ο γραμματέας του ΜΕΤΑ, Γιώργος Χαρίσης, δήλωσε τα εξής, σχετικά με την απεργία στις 30 Μάη και τη θέση του ΜΕΤΑ:
Η Γενική Πανεργατική Απεργία που έχει προκηρυχθεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, για τις 30 Μάη 2018, στο πλαίσιο της «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης» που έχει εξαγγείλει η λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» αποτελούν, όπως τονίζεται σε ανακοίνωση της παράταξής μας «…την “κορυφή του παγόβουνου” και τη μοιραία κατάληξη ενός συνδικαλισμού, που βλέπει τους εργοδότες ως κοινωνικούς εταίρους και τη μορφή πάλης της απεργίας σαν ξεπερασμένη…».
Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση πλήρους υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στην εργοδοσία και υιοθέτησης της στρατηγικής του κεφαλαίου ως αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας ενσωμάτωσης, ταξικής συνεργασίας και εκφυλισμού.
Μιας ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που όλα τα προηγούμενα χρόνια έβλεπε τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες ως κοινωνικούς εταίρους και όχι ως ταξικούς αντιπάλους και που στην πρώτη περίοδο των μνημονίων ακολούθησε μια τακτική εκτόνωσης και όχι οργάνωσης των αγώνων, με κορυφαία στιγμή το ανοιχτό πέρασμα στο στρατόπεδο των ταξικών και πολιτικών μας αντιπάλωνκαι τη στοίχισή τους με τις δυνάμεις του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015.
Μιας γραφειοκρατικής ηγεσίας που έφτασε σήμερα να θεωρεί την απεργία ξεπερασμένη και τις αντιδράσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας «…ως λαϊκισμό και πόλωση που στερούν κάθε προοπτική για τις υγιείς και παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις…»!
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η απάντηση των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να είναι το δίλημμα «Απεργούμε – Δεν απεργούμε», αλλά η οργάνωση της συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία, η αποκάλυψη του εργοδοτικού ρόλου της εργατικής γραφειοκρατίας, η καταγγελία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και η προβολή των εργατικών αιτημάτων.
Στις 30 Μάη, εμείς απεργούμε για αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα, στις συντάξεις και στα κοινωνικά επιδόματα. Απεργούμε για τη μείωση του χρόνου εργασίας και την επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. Παλεύουμε για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, του επιδόματος ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού και την καταβολή του σε όλους τους άνεργους και για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, παλεύουμε για ΣΣΕ παντού και για την πλήρη εφαρμογή τους.
Στις 30 Μάη, παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή εργασία, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που επιτρέπουν στην εργοδοσία από τη μια να απολύει, να εκβιάζει και να μην καταβάλει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους και από την άλλη η ίδια να συνεχίζει την τρυφηλή της ζωή και να αβγαταίνει τα κέρδη της. Διεκδικούμε την κάλυψη όλων των πάγιων και διαρκών αναγκών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με σχέσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της ελαστικής, της εκ περιτροπής και της ενοικιαζόμενης εργασίας. Παλεύουμε για την άμεση μετατροπή όλων αυτών των συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Στις 30 Μάη, απεργούμε αντιδρώντας στις ιδιωτικοποιήσεις και για την επανάκτηση όλων των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Απεργούμε ενάντια στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Ενέργειας, του Νερού και των Συγκοινωνιών. Παλεύουμε ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του εκπλειστηριασμού της εργατικής και λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. Βροντοφωνάζουμε «Κανένα σπίτι στα χέρια του κράτους και των τραπεζών».
Ενώνουμε τη φωνή μας στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή μας και συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάργηση των μνημονίων και της μνημονιακής επιτροπείας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από το Κεφάλαιο, τις Κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Οι απόψεις που ακούγονται για μη συμμετοχή στην απεργία, και που θέλουν μάλιστα να εμφανίζονται σαν ταξικές και ριζοσπαστικές, είναι βαθιά λανθασμένες, δεν έρχονται σε επαφή με τη σημερινή κατάσταση της Εργατικής Τάξης και του κινήματος και εκφράζουν μια μικροαστική ανυπομονησία και έναν βολονταρισμό που συμπυκνώνεται στο ότι απλά θέλουν να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα.
Αυτό που παίρνει όμως επείγοντα χαρακτήρα σήμερα είναι ότι όλες οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις πρέπει να «διαβάσουν» τη νέα πραγματικότητα και να παλέψουν για την αναζωογόνηση των συνδικάτων και τη δημοκρατική τους λειτουργία, για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου ταξικού πόλου, χωρίς ηγεμονισμούς και παραταξιακές-κομματικές περιχαρακώσεις και σκοπιμότητες, που από τα κάτω θα συντονίσουν τη δράση τους και θα συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και στην απαλλαγή του από μια ηγεσία που δεν εκπροσωπεί την Εργατική Τάξη.
Εμείς ως ΜΕΤΑ καλούμε όλα τα ταξικά συνδικάτα να πάρουν πρωτοβουλίες και να εξαγγείλουν άμεσα τη δικιά τους ενωτική συγκέντρωση και πορεία, σε χώρο που θα αποφασίσουν αυτά (π.χ., στο Πολυτεχνείο-Μουσείο), κόντρα στην «Κοινωνική Συμμαχία» και στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Αθήνα 20 Μάη 2018
*Πηγή: ergasianet.gr