Ζούμε σε μια χώρα που κυβέρνηση και πολιτικό κατεστημένο είτε «καίει» με πολιτικούς εμπρησμούς τα σπίτια είτε τα αρπάζει με πλειστηριασμούς που μεταβιβάζουν κοψοχρονιά τα σπίτια αλλά και τα ακίνητα εν γένει στις τράπεζες.
Τις προηγούμενες μέρες και σήμερα, ο Παν. Λαφαζάνης, η ΛΑ.Ε και το κίνημα με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις τους και ενέργειες ζήτησαν επιτακτικά, μπροστά στην πύρινη καταστροφή, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί τουλάχιστον για ένα μεγάλο διάστημα, στο πλαίσιο της γενικής ακύρωσής τους για την προστασία της πρώτης κατοικίας και των λαϊκών περιουσιών.
Χρειάστηκαν αυτές οι πιέσεις και η εξαγγελία κοινωνικής διαμαρτυρίας για να αποφασίσουν σήμερα Υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομίας, τράπεζες και συμβολαιογράφοι την αναστολή πλειστηριασμών.
Μόνο που η απόφαση αυτή αφορά την αναστολή των πλειστηριασμών μέχρι την Παρασκευή (27/7), πράγμα που συνιστά κοροϊδία, ενώ και η αναστολή αυτή αφορά μόνο την Αττική, λες και το πένθος, η οργή και η κατακραυγή δεν αφορά όλη την Ελλάδα. Πρακτικά, βεβαίως, μετά την αναστολή αυτή, λόγω των διακοπών του Αυγούστου, οι πλειστηριασμοί θα ξεκινήσουν από τον Σεπτέμβρη, εάν κι εφόσον πολιτικές εξελίξεις και κοινωνικές αντιδράσεις δεν τους ματαιώσουν.
Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι έστω με έναν ευθύ τρόπο έγινε σύνδεση των σπιτιών που καίγονται και της πύρινης καταστροφής, με τους πλειστηριασμούς και την αναστολή τους, είναι ένα γεγονός που επιβεβαιώνει ότι επισήμως οι αρχές αποδέχονται κάτι που μέχρι τώρα δεν ήθελαν να ομολογήσουν, ότι οι πλειστηριασμοί συνιστούν μια ανθρωπιστική καταστροφή και μάλιστα συνειδητή, με βαθιές πολιτικές και κερδοσκοπικές σκοπιμότητες.
Το αίτημα της διακοπής και του σταματήματος των πλειστηριασμών μικρομεσαίων περιουσιακών στοιχείων, έτσι κι αλλιώς δίκαιο, αποκτά, μετά από μια τέτοια εξέλιξη, μιας άλλης μορφής δικαίωση.
Κ.Τ