Πού το θυμηθήκαν το Ματζικέρτ οι Τούρκοι; (ίσως να το θυμήθηκαν επειδή το έχουμε ξεχάσει εμείς)…
Βεβαίως, είναι πολιτικώς ορθό να μην υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας οικεία κακά – κάτι τέτοια προκαλούν ρυτίδες. Περισυλλογής και προσπάθειας.
Καλόν όμως είναι, για όσους Έλληνες ενθυμούνται το Ματζικέρτ, να θυμούνται και το Μυριοκέφαλο.
Διότι με την ήττα των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, οι Σελτζούκοι «απλώς» εγκαταστάθηκαν στην Ανατολία, ενώ με τη δεύτερη ήττα των Βυζαντινών, 100 χρόνια αργότερα στο Μυριοκέφαλο, η Ανατολία χάθηκε για τον ελληνισμό ανεπιστρεπτί.
Η Τουρκία σήμερα επιχειρεί «προσάρτηση» των Ιμίων, ενώ οι διεκδικήσεις της για όλο και εσώτερες προς τα δυτικά ελληνικές νησίδες, θέτουν το Αιγαίο σε προοπτική ανάλογη με εκείνη της Ανατολίας τότε, από το Ματζικέρτ στο Μυριοκέφαλο…
Συρία (παντού)
Γύρω στους 700.000 οι νεκροί στη Συρία. Γύρω στα 8 χρόνια ο πόλεμος. Εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι, οι ανάπηροι, οι πρόσφυγες. Όλα αυτά τα προκάλεσε η Δύση. Και περί όλων αυτών καμιά διαμαρτυρία στη Δύση.
Μια ΜΚΟ (της Δύσης), τα «Λευκά Κράνη», ανακοινώνει ότι ο Άσσαντ χτύπησε με χημικά. Πανδυτικός συναγερμός! Χωρίς κανέναν έλεγχο για του λόγου το αληθές (Θεός η ΜΚΟ, Πάπας η ΜΚΟ) αρχίζουν το ταξίδι τους οι πύραυλοι. Τουϊτάροντας! Τουϊτ – τουϊτ, μπούμ !
Πάμε για έναν «προσεκτικό πόλεμο», έναν ακόμη «ανθρωπιστικό πόλεμο», μια ακόμα «εξαγωγή δημοκρατίας». Νοιώθετε ότι ζείτε σ’ ένα δυστοπικό γκροτέσκ; σε ένα λούνα – πάρκ του τρόμου;
Η χειρότερη εκδοχή αυτού του πολέμου, είναι εκείνη που διεξάγεται μέσα στο μυαλό μας. Πλύση εγκεφάλου με τοξικά απόβλητα. Πολλά χρόνια τώρα.
Όσον οι καμποτίνοι νικάνε το μυαλό μας, σκοτώνουν την ψυχή μας.
Στις ταινίες – ζόμπι που βλέπουμε, ταυτιζόμαστε και συμπάσχουμε με τους πρωταγωνιστές, πλην όμως, αλίμονο, τα ζόμπι είμαστε εμείς…
Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 19-4-2018
