Όπως και ο Οδυσσέας, ο περιώνυμος ομηρικός ήρωας, ο Γλέζος περνά το όριο της ζωής και του θανάτου και συναντά τις ψυχές των τεθνεώτων
Στήσανε πανηγύρι
Στης ιστορίας τον αυλόγυρο
στήσανε πανηγύρι με λαούτα και βιολιά
οι θυατέρες των ονείρων και των οραμάτων,
όλοι οι σμιλευτές της ουτοπίας.
Κάλεσαν όλους τους χορευτές
να χορέψουν τον άγιο χορό της θυσίας
και να καλέσουν να τον σύρει
το δεκατετράχρονο παλληκαρόπουλο.
Όπως ακριβώς φάνταξε μέσα στο σκότος,
όταν σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του
για να μην αστοχήσει ο θάνατος
και χάσουν το δρόμο της ιχνηλασίας προς το δίκηο
όλα τα νειάτα που τον αναζητούν
μ’ ολάνοιχτα τα πανιά των αισθήσεών τους.
Μανώλης Γλέζος, «Νέκυιαι Ωδαί» (εκδόσεις «Σοφία», 2013)
Γραμμένο στις Φυλακές Αβέρωφ το 1949, το ποίημα αυτό του Μανώλη Γλέζου είναι αφιερωμένο σε ένα δεκατετράχρονο παλικάρι, τον Ανδρέα Λυκουρίνο, που έμελλε να εκτελεστεί μαζί με εκατοντάδες άλλους πατριώτες στην Καισαριανή πριν από 76 χρόνια, στις 5 Σεπτεμβρίου 1944.
Η ποιητική συλλογή «Νέκυιαι Ωδαί», εμπνευσμένη από τη «Νέκυια» ραψωδία της ομηρικής «Οδύσσειας», περιλαμβάνει 89 ποιήματα αφιερωμένα σε νεκρούς συντρόφους και συναγωνιστές του Γλέζου, όλα τους γεννήματα οδυνηρών αλλά και ηρωικών προσωπικών ιστοριών.
Όπως και ο Οδυσσέας, ο περιώνυμος ομηρικός ήρωας, ο Γλέζος περνά το όριο της ζωής και του θανάτου και συναντά τις ψυχές των τεθνεώτων.
Ένα συναισθηματικά φορτισμένο ταξίδι στον κόσμο των νεκρών, ένας προσωπικός φόρος τιμής σε αυτούς που χάθηκαν για απαράγραπτα δικαιώματα, αξίες και ιδανικά.
Ο αείμνηστος Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 στ’ Απέραθου (Απείρανθο) της Νάξου και απεβίωσε στις 30 Μαρτίου 2020 στην Αθήνα.