Η ευκολία με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας (συχνά και οι συν αυτώ) στοχοποιεί τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους αρχίζει να (μου) προκαλεί απορίες.
Δεν ξέρω εάν είναι συγκροτημένη και μελετημένη τακτική, ώστε να αποδομήσει την κριτική προς την διακυβέρνησή του – κάτι που έχει μία λογική, λάθος, αλλά λογική – ή είναι ένα λανθάνον κόμπλεξ και απλώς επίδειξη εξυπνακισμού, του τύπου λέμε και καμιά ατάκα να γελάσουμε όλοι μαζί και να περάσει η ώρα ευχάριστα.
Το έχει κάνει πολλές φορές ο Αλέξης Τσίπρας – τον οποίο σημειωτέον «αγάπησαν» και τον πρόβαλαν τα μέσα ενημέρωσης από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, το 2006, για να μην πούμε από νωρίτερα, με τις καταλήψεις επί Αρσένη. Τότε τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν «κακά» και «ύπουλα» προφανώς. Ο κ. Τσίπρας ήταν ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό και δημιούργημα των μέσων ενημέρωσης.
Το έκανε και χθες, που πήγε μετά από καιρό στο Μάτι, για να δει πώς πάνε οι δράσεις στήριξης των πυρόπληκτων και αποκατάστασης της περιοχής, μετά τη φονική πυρκαγιά του καλοκαιριού.
«Ήρθαμε σήμερα που απεργούν οι δημοσιογράφοι για να μην λέτε ότι η επίσκεψή μας έχει να κάνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Τα κανάλια είναι ‘‘κλειστά’’, η συζήτηση ‘‘ανοιχτή’’» είπε με μία περίεργη ελαφρότητα ο κ. Τσίπρας.
Κατ’ αρχάς και τις άλλες δύο φορές, που πήγε ο πρωθυπουργός στο Μάτι έκανε ό,τι μπορούσε να μην έχει τα μέσα ενημέρωσης στα πόδια του. Την πρώτη μάλιστα πήγε στο Μάτι, αλλά ήταν σαν να μην πήγε: Χωρίς να ειδοποιήσει κανένα μέσο ενημέρωσης, έκανε μία μικρή βόλτα μόνο συνοδεία στενών συνεργατών του (και της προσωπικής του ασφάλειας εννοείται) και είδε μόνο έναν (αριθμός: 1) κάτοικο!
Τη δεύτερη φορά που πήγε, τον ακολούθησε μία κάμερα, αλλά και πάλι φρόντισε να είναι έτσι τα πράγματα, που να κυκλοφορεί σε «προστατευμένο» περιβάλλον και πάντως χωρίς την παρουσία πολλών δημοσιογράφων, μην τυχόν και γίνει καμιά γκάφα.
Άρα, δεν χρειάζεται να κάνουν απεργία οι δημοσιογράφοι για να απαλλαγεί από την «ενοχλητική» παρουσία τους. Ξέρει να τους αποκλείει από τις δημόσιες – κατά τα άλλα – εμφανίσεις του και τις ημέρες που εργάζονται κανονικά.
Δεν το κάνει μόνο με το Μάτι ο Αλέξης Τσίπρας με το επικοινωνιακό του επιτελείο. Ούτε προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις μόνο όταν έχουμε να κάνει με τόσο «δύσκολα» θέματα για την κυβέρνηση, όπως η φονική πυρκαγιά στην ανατολική Αττική.
Τα βάζει με τα μέσα ενημέρωσης αδιακρίτως, με κάθε ευκαιρία. Προσοχή: δεν μιλάμε για τις επιθέσεις σε επιχειρηματικά εκδοτικά συμφέροντα. Ούτε για δηλώσεις και παρεμβάσεις, που σχετίζονται με την υγιή επιχειρηματικότητα, ακόμη και στον τύπο και με την τήρηση τη νομιμότητας κλπ.
Μιλάμε για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και λειτουργήματος. Μιλάμε για την αναγνώριση του ρόλου της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης, που πρέπει να έχουν οι πολίτες.
Η προτροπή του παλαιότερα προς τους πολίτες να μην διαβάζουν εφημερίδες – αν και επιχείρησε να ανασκευάσει στη συνέχεια τη σχετική δήλωσή του, εμφανίζοντάς την ως έναν ατυχή αστεϊσμό – είναι ενδεικτική, σε συνδυασμό με μία μόνιμη τάση υποβάθμισης και απαξίωσης των μέσων ενημέρωσης, μίας νοοτροπίας, που δεν τιμά ούτε τον ίδιο, ούτε την παράταξη που εκπροσωπεί και φυσικά ούτε την αριστερά, με την οποία έχει όλο και λιγότερη σχέση.
Αν προσθέσει κανείς και το πώς αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους και κυρίως τους πρώην συντρόφους του της Λαϊκής Ενότητας, που τους τρέχει η ασφάλεια (!!!) με απίστευτες κατηγορίες, τότε μάλλον προδίδεται η μετάλλαξη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ σε μία αυταρχική καθεστωτική δύναμη.
