Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει την κοινοβουλευτική της δραστηριότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και άρχισε να αναπαράγει στις κοινοβουλευτικές και νομοθετικές λειτουργίες της Βουλής όλα τα αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά αίσχη των προηγούμενων κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία κατάγγελνε ως αντιπολίτευση.
Ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης με εντολή προφανώς του Κυρ. Μητσοτάκη κατέθεσε στη Βουλή, αφού είχε περαιωθεί η συζήτηση επί του κύριου νομοσχεδίου και η Βουλή έκλεινε για το καλοκαίρι, προς ψήφιση δύο τροπολογίες εκ των οποίων η μία, απολύτως και επί της ουσίας απαράδεκτη, αφορούσε κρίσιμα θέματα του πυρήνα των εργασιακών σχέσεων, ενώ τις δύο αυτές τροπολογίες συνόδευε και η αποδοχή από την κυβέρνηση δύο άλλων αεροπλανικών και πελατειακών τροπολογιών που είχαν καταθέσει δύο βουλευτές της Ν.Δ!!!
Τέτοιου είδους μεθοδεύσεις καταλύουν κάθε ίχνος από τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα, ακυρώνουν και καταργούν την Βουλή, που την μετατρέπουν σε απλό γραφείο πρωτοκόλλησης νομοθετημάτων, ενώ εξευτελίζουν ό,τι έχει απομείνει από τη δημοκρατία σε αυτήν την χώρα. Μπορεί οι πολίτες να μην μπορούν να παρακολουθήσουν και ίσως να κατανοήσουν τη σημασία όλων των παραπάνω και να εκλαμβάνουν όλα αυτά, ως δευτερεύουσας αξίας διαδικαστικά θέματα.
Δεν υπάρχει, όμως, μεγαλύτερο λάθος από τέτοιου είδους αντιλήψεις, που μετατρέπουν τελικά το πολίτευμα σε κυβερνητική, ανεξέλεγκτη και αδιαφανή δικτατορία του εκάστοτε πρωθυπουργού και μίας χούφτας υπουργών, οι οποίοι τελικά εκλαμβάνουν την “εκλογή” τους, ως εξουσιοδότηση να πράττουν ότι εκείνοι επιθυμούν πολύ περισσότερο, αν ταυτόχρονα ελέγχουν, όπως γίνεται συνήθως, και τα μέσα ενημέρωσης ή έχουν εξασφαλίσει την ανοχή τους, είτε την “εντός ορίων” κριτική τους.
Δυστυχώς η Βουλή και το αντιπροσωπευτικό σύστημα, ιδιαίτερα στα μνημονιακά χρόνια της νεοαποικιοποίησης της χώρας, έχουν γίνει κουρελόχαρτα και το φύλο συκής, για να εξουσιάζουν στυγερά και απροκάλυπτα οι κυριάρχοι της ψευδο-“παγκοσμιοποίησης“, ο ολοκληρωτισμός των Βρυξελλών, το χρηματιστικό κεφάλαιο, οι διαπλεκόμενες εγχώριες ολιγαρχίες και οι εγχώριοι πολιτικοί τους υπάλληλοι, όπως ήταν οι πρωθυπουργοί της χώρας από την δεκαετία του ’90 και ιδιαίτερα από το 2001 που η χώρα μπήκε στο ευρώ και μετέπειτα που βρέθηκε κάτω από την μπότα των μνημονίων.
Αυτόν τον δρόμο που ακολούθησαν, ανεξάρτητα τι έλεγαν ως αντιπολίτευση, ο ΓΑΠ, ο Παπαδήμας, οι Σαμαράς–Βενιζέλος, ο Αλ. Τσίπρας, θα συνεχίσει και θα κλιμακώσει, ήδη το πράττει, ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Το “έγκλημα” είναι ότι όλοι αυτοί ανήλθαν στην πρωθυπουργία και στην εξουσία με τη συναίνεση και την ψήφο του ελληνικού λαού.
Και ακόμα χειρότερα όσοι έχουν αντιπαλέψει με συνέπεια και όχι στα λόγια, αλλά με πράξεις και προσωπικές θυσίες, αυτόν τον καταστροφικό, ολιγαρχικό ολοκληρωτισμό, έχουν εισπράξει από τους πολίτες όχι την επιβράβευση, αλλά την πολιτική εξουθένωση τους και το πολιτικό περιθώριο.
Ως πότε; Έχει ο καιρός γυρίσματα;
Ν.Ζ
