Η αλήθεια είναι ότι το κλάμα λυτρώνει! Κάνεις την αμαρτία σου, ρίχνεις ένα κλάμα και ανακουφίζεσαι. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ! απελευθερώνει (σε ευχαριστώ, ω ελευθερία) τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, βάζει
τα κλάματα η κοινοβουλευτική ομάδα κι όλα εξιλεώνονται. Θυμίζει πλέον αυτό το κόμμα με το κλαψιάρικο ηθικό πλεονέκτημα τον πατροκτόνον εκείνον που κλαιγότανε στους δικαστές ότι είναι πια ορφανός.
Μεγάλη αξία το κλάμα! Είναι σαν την εξομολόγηση. Πας στον παπά, του ομολογείς ότι άρπαξες τρεις κατσίκες απ’ τον γείτονα – ευρύχωρος ο παπάς σε συγχωρεί (δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς), σε επιτιμά με δυο-τρία πατερημά, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Καταργούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τις απεργίες, σπαράζουν στο κλάμα γι’ αυτή την κατάντια και ύστερα την κάνουν γαργάρα με ένα σκοτς στα μπαράκια κι ένα-δυο δάκρυα στα παγάκια. Είναι μεγάλο «διακύβευμα» (και «αφήγημα») ο πόνος, σύντροφοι. Το έλεγε κι ο Σοπενχάουερ: «ο άνθρωπος ζει για να πονάει». Και έκτοτε κλαίνε οι ιτιές. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η ευαισθησία. (Ήτις εξασφάλισε το ακαταδίωκτο στους Φράγκους του ΤΑΙΠΕΔ κι όσους άλλους ξεπουλάνε δημόσια περιουσία)…
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;». Διότι με τόσο κλάμα που ρίχνουν οι Συριζαίοι, παιδί μου, κάτι το ωραίον θα χτίζεται στη χώρα, όπως αυτά τα τέσσερα (κι ένα, πέντε) καζίνα. Καζίνα πρώτη
φορά αριστερά – πλην όμως έχουσι γνώσιν οι φύλακες! Σου λέει ο κ. Τσακαλώτος: λες να πάνε οι τρίτεκνοι και οι πολύτεκνοι να φάνε τα επιδόματα των παιδιών τους στις ρουλέτες και τους κουλοχέρηδες; Μείωσέ τα στο μισό, να χάσουν λίγα, να μην έχουμε δράματα.
Εξακόσιες σελίδες το πολυνομοσχέδιο («σαρανταποδαρούσα», όπως θα έλεγε και ο Ευκλείδης) συν 935 σελίδες οι υποσημειώσεις και οι παραπομπές, απ’ έξω και ανακατωτά τα διάβασαν και τα έμαθαν όλα αυτά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – όλα με τη Μέθοδο άνευ Διδασκάλου, Χρυσοχοΐδη (κάτι σαν τη μέθοδο Μπράιγ για τους ευσυγκίνητους). Εξακόσιες
σελίδες που περιέχουν μέσα τέρατα, ιγκουάνες, χαμαιλέοντες, αλιγάτορες – όλα αμάσητα τα κατάπιαν οι ευσυγκίνητοι της έυφορης κοιλάδας, ένθα φύονται καρέκλες και μπεζαχτάς παχύς! Όλα αμάσητα, συνοδευμένα με ένα δάκρυ να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Κι ολίγον «μασάζ»
καθώς ονομάζονται από τα κομματικά επιτελεία οι μαλάξεις βουλευτικών εγκεφάλων ώστε, όστις εξ αυτών συλλογάται, ελεύθερα να συλλογάται! Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει, άρπα τη απ’ τον λαιμό και πέρνα την μαχαίρι. Αστέρι μου πεντάστερο και πουλητάρι πρώτο.
Αλλά, αν στην επικράτεια αντιλαλεί ο γόος και ο σπαραγμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για όσα ψηφίζουν, υπάρχει και η όαση, ο χλοερός τόπος, ο αναψυκτήριος, εκεί όπου μπορούμε να καταφεύγουμε όλοι οι πικραμένοι. Πρόκειται για την εκπομπή της μαντάμ Σουσού στην ΕΡΤ! Εκεί όλα βαίνουν κατ’ ευχήν, μέλι ρέει και γάλα (σε χαμηλές τιμές), ουρί του παραδείσου φτιάχνουν τα πολυνομοσχέδια και τα πουλάκια κελαηδούν, όπως η κυρία Αχτσιόγλου, όταν εξηγεί στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ότι το μέλλον δεν θα ’ρθει από μοναχό του νέτο σκέτο, θα πρέπει να βάλουμε ένα χεράκι κι εμείς!… Τρέλα…
***
Τρέλα και γλίτσα, κυρίες και κύριοι – κρίμα για την Αριστερά που σε μια ιστορική στιγμή εκπροσωπήθηκε από μια παιδαριώδη κλίκα. Αλλά κυρίως κρίμα για τους πολίτες, Έλληνες και Ευρωπαίους, να θανατωθούν οι τύχες τους από μια νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη μιας δράκας τυχοδιωκτών…
*Πηγή: topontiki.gr
