Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ότι είναι το χρυσό κλειδί του Τσίπρα; (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, του έχει ρημάξει το κόμμα)! Όσον αναλόγως του το έχει ρημάξει και ο κ. Μητσοτάκης, ακριβώς διότι ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει πολιτικό στίγμα, αλλά απλώς πορεύεται ως άλλος καιροσκόπος ή τυχοδιώκτης, περιμένοντας να τον καλέσει η Ιστορία. Του κ. Μπίστη πιθανόν ή του κ. Λιάκου η ιστορία ή έστω η ιστορία των λαχανικών και του φασίολου, αλλά ώς εκεί.
Κατά τα άλλα ο κ. Στ. Θεοδωράκης επικαλείται μονίμως για τις πράξεις του την Ιστορία και το «εθνικό συφέρον» χωρίς να παραλείπει μέσα σ’ όλα αυτά τα μαγαληγορικά να τονίζει ότι δεν απευθύνεται στο «κομματικό του ακροατήριο»! Προς τι τόση περιφρόνηση προς αυτούς που τον εξέλεξαν; Τι ήταν όλος αυτός ο κόσμος; το όχημα του κ. Θεοδωράκη για να συναντήσει τονΠολάκη; Αλλά αν ο κ. Στ. Θ. δεν απευθύνεται στο κομματικό του ακροατήριο, γιατί να απευθύνεται κι αυτό σε εκείνον; Δεν απευθύνεται πια.
Είναι απορίας άξιον πώς πολιτικοί αρχηγοί (έστω «επικεφαλής») εκλαμβάνουν την κομματική λεηλασία που υφίστανται ως εισιτήριο για την πολιτική τους επιβίωση ή περιπλάνηση.
(Και επιτέλους! Μια και ο κ. Στ. Θ. επικαλείται τόσο συχνά το εθνικό συμφέρον, ας το λέεισυμφέρον και όχι συφέρον – ανυπόφορο ακόμα και στ’ αυτιά σκύλου που του μαθαίνει αρχαία ελληνικά ο Άδωνις).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Τσίπρας πάει καβάλα στ’ άλογο (που το λένε Κούλη). Έχει φάει το κόμμα του κ. Καμμένου, το μισό κόμμα του Σταύρου (το άλλο το ’χει φάει ο κ. Μητσοτάκης), ενώ έχουν και οι δύο από κοινού λεηλατήσει τον κ. Λεβέντη και σπαράσσουν το ΚΙΝΑΛ.
Δείτε την κοινοβουλευτική εικόνα: τα ασθενέστερα απ’ τα μικρά κόμματα καταβροχθίζονται από τους δύο πόλους του δικομματισμού, ο οποίος με τη σειρά του είναι μονοκομματισμός, διότι ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. εις ουδέν διαφέρουν εν σχέσει με την πραγματική πολιτική. Ούτε βεβαίως διαφέρουν πλέον και ιδεολογικώς, καθότι κοινό παρονομαστή έχουν και τα δύο την κυρία Μέρκελή την όποια άλλη προσωποποίηση του νεοφιλελευθερισμού.
Στο μεταξύ ο Τσίπρας ετοιμάζει την επόμενη μετάλλαξή του, ακόμα πιο εθνομηδενιστική, με ακόμα πιο πολλούς Σημιτανθρώπους, σε μια πιο έντονη πορεία προς την ενσωματωμένη σοσιαλδημοκρατία, ώστε μετά την ήττα του στις εκλογές να έχει τη δυνατότητα να παραμείνει στο δικομματικό παιχνίδι.
Αυτό είναι που εξηγεί γιατί παρά τη βέβαιη ήττα του Τσίπρα προστρέχει στην Αυλή του κάθε καρυδιάς καρύδι, κάθε απολειφάδι της πολιτικής ζωής, κάθε σοβαροφανής τίποτας, δημοσιοσχεσίτης και πραματευτής χρεοκοπημένων επί δεκαετίας ιδεών.
Ένα ετερόκλητο μείγμα «μενουμευρώπη» με Φίληδες, νεοφιλελέδων με αριστεριστές, εθνομηδενιστών με παλαιοπασόκους, έρχεται να προστεθεί στον προγενέστερο χυλό που περιέχει προσωπικότητες τύπου Τζάκρη και Σπίρτζη έως δικαιωματιστές τύπου Καρανίκα και λοιπούς κατιμάδες.
Αυτή η παρδαλή στρατιά του Μπρανκαλεόνε, όσον και το καραβάν ασκέρι του Κούλη, δεν χρειάζονται κάθε φορά 151 τυχάρπαστους ψήφους εμπιστοσύνης (!) για να κυβερνούν εναλλάξ, χρειάζονται μία ψήφο εμπιστοσύνης, μια και καλή: της κυρίας Μέρκελ.
Α, ξέχασα! και του κ. Παπαχριστόπουλου. Όστις έχοντας διέλθει όλων σχεδόν των κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΔΗΚΚΙ, ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί την πεμπτουσία του δικομματικού μονοκομματισμού, του πλουραλισμού και του ηθικού πλεονεκτήματος. Ένας καιροσκόπος του κερατά που όμως σηματοδοτεί την κορωνίδα της πολιτικής μόχλευσης στο Προτεκτοράτο της Μέρκελ – στην Αυλή των Θαυμάτων, των διακονιαρέων. Στον βάλτο όπου ο κυρ-Καμμένος αποκαλεί τον κ. Αμυρά «νυφούλα» κι αυτός, αντί να τον βάλει στη θέση του, τον αποκαλεί «ζωντοχήρα». Καλά κρασά. Και στην υγειά μας η φράου Μέρκελ.
Η ναζιστική Γερμανία ισοπέδωσε τη χώρα μας. Το πλήρωσε με αίμα απ’ το σπαθί των Ανταρτών. Το διάδοχο κράτος της ναζιστικής Γερμανίας, η Ομοσπονδιακή Γερμανία, ισοπέδωσε εκ νέου τη χώρα μας. Μόνον που αυτήν τη φόρα οι θεωρούμενοι επίγονοι των Ανταρτών όχι μόνον δεν ύψωσαν το ανάστημά τους, αλλά πληρώνουν με το αίμα μας τα θηρία για να μας πίνουν το αίμα.
Άντε, ζούδια…
*Πηγή: topontiki.gr
