Με μια απολύτως άδικη και πλήρως αδικαιολόγητη διαδικασία εξπρές, η κυβέρνηση καταλύει το “αυτοδιοίκητο” του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), προκειμένου να το θέσει υπό τον πλήρη κομματικό της έλεγχο, για την άσκηση πελατειακών πολιτικών και την εκχώρηση δραστηριοτήτων σε ημέτερα ιδιωτικά εργολαβικά χέρια.
Το πρόσχημα της απόπειρας του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία πράγματι προωθούσε, για να ελέγξει τη Διοίκηση του ΚΕΘΕΑ, δεν ευσταθεί, διότι η απάντηση σ’ αυτό δεν μπορεί να είναι ο κυβερνητικός νεοδημοκρατικός έλεγχος της Διοίκησης με σκοτεινές αδιαφανείς διαδικασίες.
Παραθέτουμε την εξαιρετικά διαφωτιστική σχετική ανακοίνωση των εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ:
«Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, αλλάζει εκ θεμελίων η οργάνωση και η διοίκηση του ΚΕΘΕΑ με την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του Οργανισμού, αντικαθιστώντας το εκλεγμένο και άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο με ένα διορισμένο και έμμισθο!
Η αναγκαιότητα της ακραίας μορφής θεσμικής λειτουργίας μέσω πράξης νομοθετικού περιεχομένου, αιτιολογείται από την «εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη για τη θέσπιση κανόνων χρηστής διαχείρισης και διοίκησης…». Ουδέν ψευδέστερο για έναν Οργανισμό, ο οποίος άλλωστε βρίσκεται υπό την εποπτεία του κράτους και του υπουργείου Υγείας και στη Διοίκηση του οποίου τα δύο μέλη ήδη διορίζονται από την κυβέρνηση.
Το ΚΕΘΕΑ, στην 37χρονη ιστορία του δεν έχει προκαλέσει ποτέ οικονομικό σκάνδαλο, δεν είχε ποτέ ανοίγματα στον προϋπολογισμό του, ούτε “έπαιξε” ποτέ στα πρωτοσέλιδα ως κακή είδηση. Ποτέ. Αντιθέτως, είναι ο μόνος οργανισμός της χώρας με διεθνή εμβέλεια και κύρος, με αποκορύφωμα την επιλογή του ως συμβούλου του ΟΗΕ για ζητήματα απεξάρτησης.
Παρόλα αυτά είχε επιχειρηθεί ξανά στο παρελθόν τροποποίηση στον τρόπο συγκρότησης και αρμοδιοτήτων του ΔΣ του Οργανισμού και του τρόπου διοίκησής του. Γιατί τότε λοιπόν επανέρχεται σήμερα μια άλλη κυβέρνηση όχι μόνο να ξαναβάλει τέτοια ζητήματα αλλά και να τα επιβάλει με τέτοιο υποτιμητικό τρόπο ;
Η κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει στην ελληνική κοινωνία ποια είναι ακριβώς η μεγάλη και επείγουσα ανάγκη, που επιβάλει την αλλαγή του τρόπου διοίκησης ενός δημόσιου Οργανισμού με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και όχι με την κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία. Αλλιώς μένει έκθετη.
Η ίδρυση του ΚΕΘΕΑ αποτέλεσε την απαρχή της ιστορίας της απεξάρτησης στη χώρα, έδωσε διέξοδο σε συνανθρώπους μας που θεωρούνταν “τελειωμένοι”, επανεντάσσοντάς τους στην κοινωνία. Άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία ενός πλέγματος υπηρεσιών που καλύπτει σήμερα – έστω και ανεπαρκώς, μιας και χρειάζονται πολλά να γίνουν – χιλιάδες κόσμου που εγκλωβίζεται στην εξάρτηση. Ο Υπουργός Υγείας έχει, νομίζουμε, την ηθική υποχρέωση να εξηγήσει γιατί επιλέγει να “εκτελέσει” με τόση σπουδή κι αυταρχισμό μια τέτοια προσπάθεια.
Κυρίως έχει να εξηγήσει, στους εργαζόμενους που έβαλαν πλάτη για να παραμείνουν ζωντανοί οι Οργανισμοί απεξάρτησης και να παρέχουν υπηρεσίες επιπέδου τα τελευταία δέκα χρόνια στο χώρο των εξαρτήσεων, αν η πολιτεία στήριξε τα προγράμματα, έκανε του σχεδιασμούς σε εθνικό επίπεδο, συντόνισε ή δεν συντόνισε τη δράση τους.
Το θεσμικό πλαίσιο αυτοδιοίκησης του ΚΕΘΕΑ, σύμφωνα με το οποίο το Διοικητικό του Συμβούλιο εκλέγεται από μια ευρύτατη Γενική Συνέλευση, συμβάλλει στη διασφάλιση των ανθρωπιστικών χαρακτηριστικών στη λειτουργία του Οργανισμού και στη σύνδεση και αλληλεπίδρασή του με την κοινωνία. Κυρίως σηματοδοτεί και όλο το μοντέλο της θεραπευτικής πρότασης του ΚΕΘΕΑ.
Αυτά όμως δεν είναι κανονικά πράγματα για να συμβαίνουν σε μιαν Ευρωπαϊκή χώρα.
Δεν είναι εχέγγυο χρηστής διαχείρισης ένα διοικητικό συμβούλιο που, παρότι διαχρονικά συγκεντρώνει εξαίρετες προσωπικότητες, όχι μόνον εκλέγεται αλλά δεν αμείβεται κιόλας! Η κανονικότητα επιτάσσει οι οργανισμοί να διοικούνται από ένα διορισμένο διοικητικό συμβούλιο από τον εκάστοτε Υπουργό, ο οποίος θα μπορεί να αντικαθιστά κατά ο δοκούν τα μέλη του και να καθορίζει την αμοιβή τους, χωρίς πρόβλεψη οποιασδήποτε διαδικασίας ελέγχου ή προκήρυξης. Αναρωτιόμαστε αν τα παραπάνω θεωρούνται από την κυβέρνηση εχέγγυα χρηστής διαχείρισης. Γιατί από τον κοινωνία μάλλον δεν θεωρούνται.
Φοβόμαστε ότι όλα αυτά δεν αποτελούν παρά ένα πρώτο επεισόδιο στην προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν θεραπείας της εξάρτησης, με απώτερο στόχο την είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον χώρο της δημόσιας υγείας. Μόνο που εδώ δεν παίζονται δρόμοι και δημόσια έργα, αλλά ζωές ανθρώπων.
Οι εργαζόμενοι στο ΚΕΘΕΑ δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε με όλους τους τρόπους για την απόσυρση ή την ακύρωση μιας πράξης που είναι συκοφαντική, αντισυνταγματική, βάζει σε κίνδυνο την πορεία χιλιάδων εξυπηρετούμενων και ανοίγει το δρόμο για τη διάλυση της απεξάρτησης, πασχίζοντας ταυτόχρονα να απαντήσουμε στα προβλήματα που ήδη έχουμε ανοιχτά για τη λειτουργία του οργανισμού. Και σ’ αυτόν τον αγώνα καλούμε τον κάθε πολίτη να αγωνιστεί μαζί μας».