Εντονότατες ανησυχίες μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ασία αλλά και στην Ευρώπη προκαλεί η εκρηκτική κλιμάκωση της διαλεκτικής των απειλών μεταξύ Ουάσιγκτον και Πιονγκγιάνγκ, στην οποία ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ έχει διακριθεί σε εφιαλτική παραστατικότητα. Τις ανησυχίες συνοδεύει και εντείνει η απορία για την αναντιστοιχία μεταξύ της ιστορικής οξύτητας των προεδρικών αντιδράσεων στην συνέχιση του βόρειο-κορεατικού πυρηνικού/πυραυλικού εξοπλιστικού προγράμματος και των πρακτικών αποδείξεων ικανότητας παρεμπόδισής του -πέραν των συνεχώς νέων κυρώσεων, που επί έξη δεκαετίες αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, ότι στο αποκορύφωμα των υβριστικών διαξιφισμών, κατά την πτήση των κορεατικών πυραύλων υπεράνω του εδάφους της Ιαπωνίας ουδεμία απόπειρα κατάρριψής τους σημειώθηκε, παρά την ύπαρξη πανίσχυρων -όπως λέγεται- αντιπυραυλικών αμερικανικών και συμμαχικών συστημάτων στις βάσεις της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας. Ο Δυτικός Τύπος αντιπαρήλθε αυτό το περίεργο γεγονός με διακριτικότητα. Η ρωσική Πράβδα δημοσίευσε αντιθέτως ενδιαφέρον πληροφοριακό άρθρο της Λιούμπα Στεπουσόβα, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στην ερευνητική γαλλική ιστοσελίδα «Διεθνές Δίκτυο». Και ιδού τι γράφει:
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Δύο βαλλιστικοί πύραυλοι που εκτόξευσε η Πιονγκγιάνγκ διέσχισαν τον εναέριο χώρο της Ιαπωνίας. Γιατί το Τόκιο δεν τους αναχαίτισε; Οι αξιωματούχοι λένε ότι αυτοί οι πύραυλοι δεν είναι επικίνδυνοι, αλλά αυτή η εξήγηση δεν μοιάζει καθόλου πειστική. Η αναχαίτισή τους θα αποτελούσε ένα εντυπωσιακό προπαγανδιστικό όπλο και έναν θαυμάσιο χειρισμό για τον εκφοβισμό του Κιμ Γιονγκ Ουν.
Ελάχιστα πειστικές προφάσεις
Στις 29 Αυγούστου και στις 15 Σεπτεμβρίου, η Πιονγκγιάνγκ προέβη σε δύο εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων Χβασόνγκ-12. Υπερίπταντο της ιαπωνικής επικράτειας και έπεσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων από το ακρωτήριο Έριμο, της ιαπωνικής νήσου Χοκάιντο. Οι αρειμάνιες δηλώσεις του επικεφαλής του Πενταγώνου στρατηγού Τζέιμς Μάτις, που είχε αναγγείλει ότι οι ΗΠΑ θα κατέρριπταν τους βαλλιστικούς πυραύλους της Βορείου Κορέας, ακόμη και αν δεν απειλούσαν το αμερικανικό έδαφος, έμοιαζε να έχουν λησμονηθεί.
Οι Ιάπωνες φαίνονται αναστατωμένοι. Ο Γενικός Γραμματέας του ιαπωνικού υπουργικού συμβουλίου, Γιοσιχίντε Σούγκα, δήλωσε: «Δεν αναχαιτίσαμε, επειδή δεν αναμέναμε κανένα πλήγμα επί του ιαπωνικού εδάφους.» Μόνο πως αυτή η δήλωση μοιάζει με μιαν ελάχιστα πειστική απόπειρα να δικαιολογήσει την αδράνεια αντίδρασης. Το σύστημα συναγερμού σήμανε για τον πληθυσμό και ο κόσμος έτρεξε στα υπόγεια και στα καταφύγια. Οι πολίτες δεν θ’ αρχίσουν να θέτουν ερωτήματα στην κυβέρνηση μετά από δυο-τρεις συναγερμούς αυτού του είδους;
Γιατί κανείς δεν αναχαιτίζει τους βόρειο-κορεατικούς πυραύλους;
Δυτικοί εμπειρογνώμονες επιχείρησαν να εξηγήσουν τι συμβαίνει. Ο Joe Cirincione, ειδικός στα πυρηνικά όπλα, δήλωσε στο «Defense One» ότι ιπτάμενος πάνω από την Ιαπωνία, ο πύραυλος διασχίζει το διάστημα σε ύψος 770 χιλιομέτρων. Το αντιπυραυλικό σύστημα Patriot–PAK3, που είναι εγκατεστημένο στη νήσο Χοκάιντο είναι σχεδιασμένο για να καταστρέφει μόνο βλήματα στην φάση της πτώσης τους στον στόχο. Ο εμπειρογνώμονας υποθέτει πως θα μπορούσαν να επιχειρήσουν να εξουδετερώσουν τους βόρειο-κορεατικούς πυραύλους την στιγμή της εκτόξευσης, αλλά θα έπρεπε να προσφύγουν στα συστήματα Aegis, που φέρουν τα πολεμικά πλοία, αλλά και αυτά από πολύ κοντά στις βόρειο-κορεατικές ακτές. Και ακόμη σ’ αυτήν την περίπτωση οι αντιπύραυλοι δεν θα είχαν παρά ένα λεπτό ή δύο για να πετύχουν στην αποστολή τους.
Ο Lance Gatling, εμπειρογνώμων οπλισμών του Nexial Research στο Τόκιο συμμερίζεται την ίδια άποψη. Ο πύραυλος υπερίπτατο της Ιαπωνίας σε μεγάλο ύψος και με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Στο ύψος των 550 περίπου χιλιομέτρων υπεράνω του Χοκάιντο, ο πύραυλος ήταν ίσα-ίσα στο βεληνεκές των ιαπωνικών αντιπυραύλων SM3. Όσο για το σύστημα Aegis, είπε ένας ειδικός στην Ντόιτσε Βέλλε, θα έπρεπε να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος την ακριβή στιγμή για να μπορέσει να στοχεύσει τον βόρειο-κορεατικό πύραυλο.
Το ηπειρωτικό έδαφος των ΗΠΑ προστατεύεται από το σύστημα Midcourse Defence βασισμένο στο έδαφος. Αυτό το σύστημα είναι σε θέση να πλήξει τους πυραύλους στο διάστημα, αλλά δεν πέτυχε παρά τους μισούς στόχους στις δοκιμές του. Υπάρχει τέλος και η εξήγηση ότι το διάστημα δεν ανήκει σε καμιά χώρα.
Όσο και αν η εκτόξευση πυραύλου υπεράνω του εδάφους μιας άλλης χώρας αποτελεί μιαν παράνομη και εχθρική ενέργεια, οι συνέπειες μιας αποτυχημένης απόπειρας αναχαίτισής του θα ήταν βαρύτατες, κρίνει ο Gatling. Το Τόκιο έχει δαπανήσει πολύ σημαντικά ποσά για την ανάπτυξη του αντιπυραυλικού του συστήματος. Οι Ιάπωνες δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση ν’ αντιμετωπίσουν τώρα μια τέτοια αποτυχία, επειδή οι Βορειοκορεάτες θα πίστευαν ακόμη περισσότερο στο άτρωτο των πυραύλων τους.
Οι Ρώσοι εμπειρογνώμονες λένε τα εξής: Εάν οι Αμερικανοί εκτόξευαν τους αντιπυραύλους Aegis για να καταστρέψουν τους βόρειο-κορεατικούς πυραύλους κατά την εκτόξευση, οι πύραυλοι θα κατευθύνονταν προς το ρωσικό έδαφος και θα έπρεπε να πληγούν πάνω από τα ρωσικά χωρικά ύδατα.
« Αυτή η άποψη δεν είναι καθόλου επαγγελματική» δήλωσε στην Πράβδα Ρωσίας ο Κονσταντίν Σιβκόφ, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Πυραύλων και Πυροβολικού. Η γενική γραμμή πτήσεως του αντιπυραύλου θα απομακρυνόταν αντίθετα από το ρωσικό έδαφος αφού θ’ ακολουθούσε την κατεύθυνση του πυραύλου, εξήγησε.
Κατά τον Σιβκόφ, « Η ταχύτητα του αντιπυραύλου Aegis Standard-3 κυμαίνεται περί τα τέσσερα χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Μετά την εκτόξευση, ο βόρειο-κορεατικός πύραυλος αναπτύσσει αυτήν την ταχύτητα σε μερικά δευτερόλεπτα. Οι βόρειο-κορεατικοί πύραυλοι εκτοξεύονται από το κεντρικό τμήμα της χερσονήσου. Έτσι το σύστημα Aegis θα πρέπει να ανιχνεύσει την εκτόξευση και στην συνέχεια να ακολουθήσει τους πυραύλους. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να έχει τοποθετηθεί το σύστημα Aegis το πολύ σε απόσταση 50 ως 100 χιλιομέτρων από τον στόχο.»
Όπως βλέπουμε, ο Κιμ Γιονγκ Ουν δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο εξαπολύοντας τους πυραύλους του. Θα συνεχίσει να το κάνει μέχρις ότου κάποιος είτε εξαπολύσει ένα προληπτικό πλήγμα εναντίον του, είτε καθίσει μαζί του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όπως οι Βορειοκορεάτες είναι σε θέση πλήρους διεθνούς απομόνωσης εδώ και δεκαετίες, οι οικονομικές κυρώσεις δεν πρόκειται να βοηθήσουν – είναι συνηθισμένοι.
*Πηγή: Pravda.Ru. Lyuba Stepushova
