Μετά την εξαγγελία της εφαρμογής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και έκτοτε, κατά την διάρκεια των έξι μηνών, προφυλακίσθηκαν 41.326 άτομα και 121 δημοσιογράφοι, απολύθηκαν πάνω από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, έκλεισαν 155 μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βομβάρδισαν και συνεχίζουν να βομβαρδίζουν τα βουνά και τις περιοχές του Κουρδιστάν.
Στις 7 Νοέμβρη 2016 δολοφονήθηκαν 11 αντάρτες του DHKC (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο) κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών όλης της περιοχής, και έγινε χρήση χημικών. Ως σήμερα δεν έχουν παραδώσει τις σορούς των ανταρτών στους γονείς τους. Γι’ αυτό ένας 70χρονος πατέρας ξεκίνησε αγώνα για το ανθρώπινο δικαίωμά του να ενταφιάσει τη σορό του παιδιού του. Τον προσήγαγαν και συνεχώς τον απειλούν. Παρ’ όλες τις προσπάθειές του δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, γι’ αυτό ξεκίνησε κι αυτός στις 23 Φλεβάρη απεργία πείνας. Σήμερα, μετά από 74 ημέρες, συνεχίζει τον αγώνα του, ανακοινώνοντας ότι «Όποιο κι αν είναι το κόστος, θα συνεχίσω. Θέλω να έχει ο γιος μου ένα τάφο που να μπορώ να επισκέπτομαι. Ακόμα και αν έχει μείνει μόνο ένα κόκκαλο, το θέλω.».
Στην πορεία της απεργίας πείνας ταυτοποιήθηκαν οι σοροί δύο ανταρτών, ως αποτέλεσμα αυτού του αγώνα.
Η NURİYE GÜLMEN, καθηγήτρια Πανεπιστημίου είναι η πρώτη που αντιστάθηκε στην Άγκυρα κατά των απολύσεων. Τις πρώτες μέρες προέβησαν σε συλλήψεις της καθημερινά, αλλά εκείνη συνέχισε την αντίστασή της με αιτήματα: «Θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω. Όχι στα μέτρα έκτακτης ανάγκης». Με την αποφασιστικότητα και την αγωνιστικότητά της κατάφερε να απλωθεί η φωνή της σε όλη την χώρα. Πέρασαν εξί μήνες από τότε. Τώρα η NURİYE GÜLMEN και ο δάσκαλος SEMİH ÖZAKÇA συνεχίζουν την απεργία πείνας που είχαν ξεκινήσει στις 11 Μαρτίου. Ήδη διανύουν την 62η ημέρα της απεργίας πείνας και έχουν γίνει σύμβολα της αντίστασης των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων κατά της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Επίσης, μετά απ’ αυτούς, ξεκίνησαν αντίσταση και οι δημόσιοι υπάλληλοι στις πόλεις: Κωνσταντινούπολη, DÜZCE, MALATYA, AYDIN, Αλικαρνασσό, παίρνοντας δύναμη απ’ την αντίσταση της Άγκυρας. Τώρα στηρίζουν τον αγώνα τους απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, εργάτες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, βουλευτές …..
Το βασικό στοιχείο της αντίστασης αυτής, που ξεκίνησε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και τρομοκρατίας, είναι η αποφασιστικότητα. Παρ’ όλο που συνεχίζονταν οι απειλές, οι συνεχείς προσαγωγές και οι πιθανότητες προφυλακίσεων ήταν πολύ αυξημένες. Στην αρχή δεν ήταν πολλοί, αλλά αυτοί με το θάρρος τους δυνάμωσαν και των άλλων την αγωνιστικότητα. Αυτοί που αντιστέκονται είναι επίσης και μέλη της KESK (Συνομοσπονδία των Συνδικάτων Δημοσίων Υπαλλήλων), που αν και έχει πάνω από 200.000 μέλη, δεν επέλεξε το δρόμο του αγώνα. Σε όσους δε τα έθεταν ως θέματα προς συζήτηση υπεδείκνυε τον δρόμο της απραξίας, ως μοναδικής επιλογής για τις ανυπέρβλητες, κατά την άποψή τους, καταστάσεις, υποδαυλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το φόβο τους.
Αλλά ακόμη και στην πόλη Μαλάτια οι δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα σε 93 μέρες, προσήχθησαν 87 φορές. Χωρίς θυσίες τίποτα δεν γίνεται. Μετά απ’ όλες αυτές τις αντιστάσεις, έσπασε και το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Θα οργανωθούμε στις λαϊκές, εργατικές, φοιτητικές, καλλιτεχνικές κλπ συνελεύσεις και θα δυναμώσουμε τον αγώνα.
ΚΑΛΟΥΜΕ
ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ (Βασ. Γεωργίου Β’ 8 & Ρηγίλλης)
12 ΜΑΪΟΥ -ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 μ.μ
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ!
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ!
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ!
Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ!
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
