Πολύ φοβούμαι ότι η κυβέρνηση με την απαράδεκτη και “επιπόλαιη” συμφωνία, που διαμόρφωσε εν κρυπτώ με την Αίγυπτο για την “τμηματική” οριοθέτηση ΑΟΖ, “παρέδωσε” ουσιαστικά στην βουλιμία τρίτων τα θαλάσσια δικαιώματα της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο πέραν του 28ου Μεσημβρινού, “εγκατέλειψε” στην τύχη της την ΑΟΖ του Καστελόριζου, παραμέρισε σιωπηλά την συνεννόηση με την Κύπρο και την ουσιαστική ανάγκη για θαλάσσια σύνορα με την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ αναγνωρίζοντας μικρότερη επήρεια σε ΑΟΖ ακόμα και για την Κρήτη, ένα νησί μεγαλύτερο της Μάλτας και σχεδόν ίδιας έκτασης με την Κύπρο, έβγαλε η ίδια με τα χέρια της τα μάτια των θαλασσίων δικαιωμάτων της χώρας στο διάσπαρτο με ελληνικά νησιά Αιγαίο.
Είναι τραγικό αλλά οι γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία και τώρα ακόμα περισσότερο η Αίγυπτος, διακρίνοντας τον φόβο και τον πανικό των κυριάρχων κύκλων της Αθήνας απέναντι στη τουρκική επιθετικότητα, έσπευσαν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση και να επιβάλλουν στα “τρομοκρατημένα” ελληνικά κατεστημένα ετεροβαρείς συμφωνίες που καρατομούν νόμιμα θεμελιώδη δικαιώματα της χώρας μας, παρότι επείγοντο και οι ίδιες το ίδιο ή και περισσότερο από την χώρα μας για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις.
Η Αίγυπτος, ειδικότερα, με την συμφωνία που υπέγραψε με την Ελλάδα, φαίνεται ότι αξιοποίησε εξαιρετικά και προς όφελος της την ένταση που η Τουρκία προκαλεί ενάντια στη χώρα μας και τις φοβίες της κυβέρνησης αλλά ταυτόχρονα δεν θέλησε να εμπλακεί σε αυτές καθεαυτές τις “ελληνοτουρκικές αντιθέσεις“, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να βρεθεί το Κάιρο διαθέσιμο σε κάποια στιγμή για συνεργασία με την Άγκυρα για την κατανομή των θαλάσσιων δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της χώρας μας, κάτω φυσικά από ορισμένες προϋποθέσεις και εφόσον του δοθούν τα κατάλληλα ανταλλάγματα.
Αποτελεί “αίνιγμα” γιατί η κυβέρνηση, κινούμενη υπό το κράτος πανικού, βιάστηκε να λάβει εν κρυπτώ αποφάσεις και για τόσο κρίσιμα, πολύπλοκα και λεπτά θέματα όπως αυτά των οριοθετήσεων θαλάσσιων ζωνών και κυρίως ερήμην των πάντων και κυρίως διακεκριμένων αναλυτών και επιστημόνων όλου του φάσματος των απόψεων και αρκέστηκε, ίσως, στη γνώμη συμβούλων και “μανδαρίνων” με απόψεις πολιτικής σκοπιμότητας.
Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να δίνει την εικόνα του αδύναμου κρίκου στην περιοχή και της πλέον επιρρεπούς χώρας σε κάθε μορφής και από οποιαδήποτε πλευρά, πιέσεις.
Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι θεωρούν ότι οι υποχωρήσεις της χώρας μας, ιδιαίτερα στη συμφωνία με την Αίγυπτο, καταπραΰνουν την τουρκική επιθετικότητα. Αντίθετα, μάλλον, ανοίγουν την όρεξη στη Άγκυρα και φέρνουν εγγύτερα συγκρούσεις μαζί της ίσως και ανεπιθύμητες και ετερόκλητες συμμαχίες στην περιοχή, αφού χώρες που θεωρούνται εύκολα διαχειρίσιμες, συνήθως δεν αξίζουν στρατηγικής σχέσης αλλά μόνο πρόσκαιρης εκμετάλλευσης.
Μακάρι να πέφτω έξω στις εκτιμήσεις μου και οι μεγάλες ζημίες από την πρόσφατη συμφωνία με την Αίγυπτο να μην ανοίξουν ορέξεις και να μην γίνουν ανεπίστρεπτες με την εισβολή τρίτων για την αξιοποίηση του “κενού” στην Ανατολική Μεσόγειο και των ελληνικών υποχωρήσεων στα θαλάσσια δικαιώματα των νησιών μας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει, πριν να είναι πολύ αργά για τα εθνικά μας συμφέροντα, να ξεπεζέψει από την αλαζονική ξιπασιά των δημοσκοπήσεων και την αυτοπεποίθηση που της προσφέρουν απλόχερα μέσα ενημέρωσης και να αντιληφθεί, αν και φαίνεται αδύνατον, ότι δεν μπορεί να παίζει πρόσκαιρα εσωτερικά παιχνίδια με τα εθνικά θέματα και δεν μπορεί να συνεχίζει τις οικτρές αυταπάτες της ευρωατλαντικής στήριξης, η οποία αν έχει επιφέρει στο παρελθόν εθνικές περιπέτειες, τώρα είναι βέβαιον ότι τέτοιου είδους αυταπάτες θα προκαλέσουν μεγάλη εθνική συμφορά.
Παναγιώτης Λαφαζάνης