Οι ακροκεντρώοι καταδικάζουν εύκολα τους άλλους και το ίδιο εύκολα θεωρούν ότι στους ίδιους τα πάντα επιτρέπονται. Για αυτό, στηλιτεύοντας τους διχαστικούς τόνους, ετοιμάζουν ένα νέο διχασμό!
Επειδή οι κραυγές στις μέρες μας περισσεύουν, ακόμα και από αυτούς που παριστάνουν τους πάντα μετρημένους, και επειδή λέγονται πολλά, σοβαρά και ασόβαρα, και επειδή στο όνομα αποφυγής ενός εμφύλιου στο F/B και γενικότερα τα social media, κοντεύουμε να αρχίσουμε έναν κανονικό, αφήνοντας μάλιστα στην άκρη τα όποια πραγματικά διακυβεύματα και αντικαθιστώντας τα από επικοινωνιακές στρακατρούκες, πρέπει να αρχίσουμε να το παίρνουμε αλλιώς.
Εγώ λόγου χάριν, για να κάνω την αρχή, δεν νιώθω να έχω πολλά κοινά με τους μενουμευρωπαίους και δεν καταλαβαίνω όλες αυτές τις “αναζητήσεις του κεντρώου χώρου” που ξαφνικά ξέχασαν τα ποτάμια, τις λίμνες και τους βάλτους και, όλο και πιο φανερά πλέον, ψάχνουν καμιά δεξιά καρεκλίτσα.
Επιπροσθέτως, βρίσκω αφόρητα ενοχλητικούς όλους αυτούς που μέρα παρά μέρα ξιφουλκούν κατά του λαϊκισμού με έναν εντυπωσιακά λαϊκίστικο λόγο, εάν βέβαια δεν έχουμε ξεχάσει ό,τι γνωρίζαμε και λαϊκισμός είναι αυτό που επιχειρείται να πλασαριστεί σαν λαϊκό χωρίς να είναι. Όπως βρίσκω, επίσης, αφόρητα ενοχλητικούς όλους αυτούς που ζήτησαν σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους να υπερψηφιστεί ο αντιρατσιστικός νόμος, αλλά τώρα που υπάρχει δεν θέλουν να εφαρμόζεται σε αυτούς αλλά μόνο στους… άλλους.
Παρ’ όλα αυτά όμως, και παρά την απέχθειά μου στις μέσες αγοραίες λύσεις, νιώθω αρκετά ώριμος πλέον για να δεχτώ ότι η μόνη ρητορική που αποδίδει είναι αυτή του Γρηγόρη Ψαριανού. Γιατί μόνο αυτός, και η μικρή ομάδα των συνοδοιπόρων του με την μεγάλη προβολή στα ΜΜΕ, μπορεί να δηλώνουν ότι αντιτίθενται στις “ρητορικές του μίσους” και ταυτοχρόνως να ισχυρίζονται ότι “Τσίπρας,Παππάς,Καμμένος και λοιποί καπεταναίοι καταδικαζουν την τρομοκρατική επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο! Μαλιστα. Αυτοί. ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ”.
Γιατί μπορεί στο συγκεκριμένο tweet του βουλευτή το μίσος να ξεχειλίζει, υπερβαίνοντας τα όρια που θέτει ο περιορισμένος αριθμός χαρακτήρων, αλλά αυτό το μίσος, επειδή εκπορεύεται από τον συγκεκριμένο βουλευτή και από το ευάριθμο παρεάκι του, οφείλουμε εντέλει να το δεχτούμε ως δημιουργικό και σωτήριο για την χώρα.
Αντιθέτως, από τις παρόμοιες διατυπώσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας λαϊκός άνθρωπος, στηλιτεύοντας έναν υπουργό Οικονομικών, έναν τραπεζίτη, τα μνημόνια ή την λιτότητα, τίποτε ποτέ δεν μπορεί να είναι χρήσιμο και ωφέλιμο, γιατί δεν είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τον βουλευτή, τους φίλους του και τις απόψεις τους. Οπότε, οι αντίστοιχες ακριβώς διατυπώσεις θεωρούνται απαράδεκτες και ρίχνονται στο πυρ το εξώτερον που στήνουν τα Δελτία των οκτώ.
Επειδή λοιπόν ο βουλευτής, οι φίλοι του, τα εξαπτέρυγα και τα παγαλάκια τους, έχουν άλλα δικαιώματα από τους απλούς ανθρώπους, μπορούν να καταδικάζουν όποιον δεν συμφωνεί ή πολύ περισσότερο διαφωνεί μαζί τους, ενώ ταυτοχρόνως οι ίδιοι μπορούν να κάνουν αυτό που καταδικάζουν!
Μπορεί, για παράδειγμα, ο Γρηγόρης Ψαριανός να δηλώνει δημοσίως, και όχι μέσω F/B αλλά από τις στήλες της 1ης σε κυκλοφορία κυριακάτικης εφημερίδας, ότι “οι Ερυθρές ταξιαρχίες και η 17Ν είχαν την αποδοχή του κόσμου όταν εκτελούσαν αποδεδειγμένα καθοίκια” και ότι είναι “υπέρ της τρομοκρατίας του Κολοκοτρώνη, του Ροβεσπιέρου, του Σπάρτακου και μακάρι να αυξηθεί η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων αυτού του τύπου, δηλαδή των επαναστατικών κινημάτων για να το κάνουμε πενηνταράκια”, αυτό δηλαδή που κατά τους φίλους του κ. Ψαριανού απαγορεύεται να κάνει ένας απλός άνθρωπος, επειδή ακριβώς είναι ο Βασίλης από την Λίμνη στα Λιόσια και όχι ο κ. Ψαριανός από το Ποτάμι στη Σεβαστουπόλεως.
Αλλά αυτή ακριβώς η “μικρή” διαφορά είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ότι ο ένας έχει αρχίσει να τα παίζει από τις υποχρεώσεις και τα απαγορεύεται και ο άλλος απλώς παίζει, βγάζοντας λόγους για δικαιώματα που αφορούν μόνο τον ίδιο και τους ομοίους του. Αυτή η “δημοκρατία των ημετέρων” όμως, είναι μάλλον ελλειμματική, ελαττωματική και… περίεργη.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος του NEWS 247
Επιπροσθέτως, βρίσκω αφόρητα ενοχλητικούς όλους αυτούς που μέρα παρά μέρα ξιφουλκούν κατά του λαϊκισμού με έναν εντυπωσιακά λαϊκίστικο λόγο, εάν βέβαια δεν έχουμε ξεχάσει ό,τι γνωρίζαμε και λαϊκισμός είναι αυτό που επιχειρείται να πλασαριστεί σαν λαϊκό χωρίς να είναι. Όπως βρίσκω, επίσης, αφόρητα ενοχλητικούς όλους αυτούς που ζήτησαν σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους να υπερψηφιστεί ο αντιρατσιστικός νόμος, αλλά τώρα που υπάρχει δεν θέλουν να εφαρμόζεται σε αυτούς αλλά μόνο στους… άλλους.
Παρ’ όλα αυτά όμως, και παρά την απέχθειά μου στις μέσες αγοραίες λύσεις, νιώθω αρκετά ώριμος πλέον για να δεχτώ ότι η μόνη ρητορική που αποδίδει είναι αυτή του Γρηγόρη Ψαριανού. Γιατί μόνο αυτός, και η μικρή ομάδα των συνοδοιπόρων του με την μεγάλη προβολή στα ΜΜΕ, μπορεί να δηλώνουν ότι αντιτίθενται στις “ρητορικές του μίσους” και ταυτοχρόνως να ισχυρίζονται ότι “Τσίπρας,Παππάς,Καμμένος και λοιποί καπεταναίοι καταδικαζουν την τρομοκρατική επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο! Μαλιστα. Αυτοί. ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ”.
Γιατί μπορεί στο συγκεκριμένο tweet του βουλευτή το μίσος να ξεχειλίζει, υπερβαίνοντας τα όρια που θέτει ο περιορισμένος αριθμός χαρακτήρων, αλλά αυτό το μίσος, επειδή εκπορεύεται από τον συγκεκριμένο βουλευτή και από το ευάριθμο παρεάκι του, οφείλουμε εντέλει να το δεχτούμε ως δημιουργικό και σωτήριο για την χώρα.
Αντιθέτως, από τις παρόμοιες διατυπώσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας λαϊκός άνθρωπος, στηλιτεύοντας έναν υπουργό Οικονομικών, έναν τραπεζίτη, τα μνημόνια ή την λιτότητα, τίποτε ποτέ δεν μπορεί να είναι χρήσιμο και ωφέλιμο, γιατί δεν είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τον βουλευτή, τους φίλους του και τις απόψεις τους. Οπότε, οι αντίστοιχες ακριβώς διατυπώσεις θεωρούνται απαράδεκτες και ρίχνονται στο πυρ το εξώτερον που στήνουν τα Δελτία των οκτώ.
Επειδή λοιπόν ο βουλευτής, οι φίλοι του, τα εξαπτέρυγα και τα παγαλάκια τους, έχουν άλλα δικαιώματα από τους απλούς ανθρώπους, μπορούν να καταδικάζουν όποιον δεν συμφωνεί ή πολύ περισσότερο διαφωνεί μαζί τους, ενώ ταυτοχρόνως οι ίδιοι μπορούν να κάνουν αυτό που καταδικάζουν!
Μπορεί, για παράδειγμα, ο Γρηγόρης Ψαριανός να δηλώνει δημοσίως, και όχι μέσω F/B αλλά από τις στήλες της 1ης σε κυκλοφορία κυριακάτικης εφημερίδας, ότι “οι Ερυθρές ταξιαρχίες και η 17Ν είχαν την αποδοχή του κόσμου όταν εκτελούσαν αποδεδειγμένα καθοίκια” και ότι είναι “υπέρ της τρομοκρατίας του Κολοκοτρώνη, του Ροβεσπιέρου, του Σπάρτακου και μακάρι να αυξηθεί η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων αυτού του τύπου, δηλαδή των επαναστατικών κινημάτων για να το κάνουμε πενηνταράκια”, αυτό δηλαδή που κατά τους φίλους του κ. Ψαριανού απαγορεύεται να κάνει ένας απλός άνθρωπος, επειδή ακριβώς είναι ο Βασίλης από την Λίμνη στα Λιόσια και όχι ο κ. Ψαριανός από το Ποτάμι στη Σεβαστουπόλεως.
Αλλά αυτή ακριβώς η “μικρή” διαφορά είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ότι ο ένας έχει αρχίσει να τα παίζει από τις υποχρεώσεις και τα απαγορεύεται και ο άλλος απλώς παίζει, βγάζοντας λόγους για δικαιώματα που αφορούν μόνο τον ίδιο και τους ομοίους του. Αυτή η “δημοκρατία των ημετέρων” όμως, είναι μάλλον ελλειμματική, ελαττωματική και… περίεργη.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος του NEWS 247
Πέραν από τα όσα λέει ο Ψαριανός καί άλλοι σαν αυτόν και πέρα από το να κρίνουν με δύο μέτρα και δύο σταθμά,είναι θλιβερή και πανάθλοια μαζί η άντίληψη που θέλει τους ανθρώπους σκυλιά χωρίς άποψη και βούληση,έτοιμα να υπακούσουν στο όποιο παράγγελμα μιας “ρητορικής μίσους”, που στην πραγματικότητα είναι απλά η έκφραση της σκέψης και των συνσισθημάτων κάποιων συνανθρώπων.Οι ανόητοι πάνε με τα χέρια να συγκρατήσουνε το ποτάμι.Με μια τέτοια φασιστικού τύπου φήμωση όχι μόνο δεν εμποδίζονται,αλλά φουντώνουν η οργή και το μίσος ενάντια στην τυραννία.Γιατί άλλη είναι η αιτία που τα προκαλεί και όχι η ελευθερια της άποψης και της έκφρασης.