Ήταν άγρια μεσάνυχτα , το ξημέρωμα θαρρώ πως δεν θα αργούσε . Το μικρό φορτηγάκι η κλούβα της ασφάλειας διέσχιζε τον έρημο δρόμο , τα μπατζούργια ήταν ερμητικά κλειστά , κυριαρχούσε βουβή ηρεμία , μόνο κανένα φως από τις κολόνες της ΔΕΗ ,έπεφτε και φώτιζε κάποιες σκοτεινές γωνίες του δρόμου .Με τις αδέσποτες γάτες σκύλους, και ποντίκια να διασχίζουν κάθετα τους ημι σκοτεινούς δρόμους. Η βουή του αυτοκινήτου τάραζε την περίεργη σιωπή της νύχτας . Στο τέλος της λεωφόρου μόνο το πολυόροφο μεγάλο κτίριο με την μεγάλη σιδερόφραχτη πόρτα ,είχε ανάμενα τα φώτα , εκεί όπου το φορτηγάκι της ασφαλείας θα σταματούσε, όπως και έγινε.
Ένας αξιωματικός με αγέρωχο ύφος εξουσίας κατέβηκε από το όχημα , κτύπησε το κουδούνι , άνοιξε η σιδερόφραχτη πόρτα και εισήλθε εντός του κτιρίου , ανέβηκε κάμποσα σκαλιά , και βρέθηκε μπροστά στον αξιωματικό υπηρεσίας .
Θέλω να δω τον διοικητή σου είπε με κοφτή φωνή.
Αυτός τον οδήγησε στον πάνω όροφο που ήταν το γραφείο του διοικητή.
Ο αξιωματικός με το αγέρωχο ύφος εξουσίας εισερχόμενος χαιρέτησε τον διοικητή.
Επιτέλους ήρθατε ,ανταπάντησε ο διοικητής , εδώ οι κύριοι είχαν μεγάλη ανησυχία για το εάν θα ερχόσασταν γρήγορα , και έδειξε κάποιους κυρίους που κάθονταν δίπλα του.
Συγγνώμη κύριοι , είπε ο αξιωματικός με το αγέρωχο ύφος εξουσίας , αλλά όπως καταλαβαίνεται ,ο γίγαντας έπρεπε να φοβηθεί , να αποβλακωθεί , και να αποκοιμηθεί ,έτσι ώστε για να γίνει σωστά η δουλειά.
Οκ , οκ ,οκ , καταλαβαίνουμε απάντησαν οι τρεις κύριοι με νευρικότητα.
Να σας συστήσω , ανταπάντησε ο διοικητής , οι κύριοι , είναι οι συμβουλάτορες μας , από τους εταίρους μας , και κοιτώντας από τα αριστερά προς τα δεξιά συνέχισε, από δω ο εξ Γερμανίας , ήταν ένας λεπτός καχεκτικός τύπος , που συνειρμικά νόμιζες ότι προερχόταν από το ξανθό γένος που είχε δημιουργήσει στο μυαλό του ο γερμανός Αδόλφος Χίτλερ , από δω ο γενικός τραπεζίτης της ομοσπονδίας , ήταν ένας χονδρός , καραφλός με στρογγυλό πρόσωπο και γαμψή μύτη , και από δω ο εξ Αμερικής , ένας ψηλός λιμοκοντόρος , που κάπνιζε πούρο και συχνά πυκνά έλεγε Ο.Κ
Εντάξει κύριοι ας προχωρήσουμε ,είπε ο διοικητής μετά τις συστάσεις , και περπατώντας προς την εξώπορτα του δωματίου , τον ακολούθησε και ο αξιωματικός με το αγέρωχο ύφος εξουσίας . Αφού πέρασαν τον διάδρομο άρχισαν να κατεβαίνουν τις σκάλες που οδηγούσαν προς το υπόγειο του κτιρίου , εκεί όπου βρίσκονταν τα κελιά.
Φτάνοντας , με μια κίνηση του χεριού του , ο διοικητής έδωσε εντολή στον φρουρό να ανοίξει το πιο μεγάλο κελί , η πόρτα άνοιξε και από μέσα ξεπρόβαλαν τρεις γυναικείες φιγούρες , τρεις γυναίκες ,που λες πως εάν η υγρασία δεν επιδρούσε τόσα χρόνια πάνω στα πρόσωπα τους και τα σώματα τους θα έλεγες ότι θα ήταν πανέμορφες .
‘’Λοιπόν κυρίες μου ήρθε η ώρα είπε ο διοικητής ‘’ .
Η πιο μεγάλη γυναίκα σηκώθηκε πρώτη και τους κοίταξε χωρίς φόβο αλλά με οίκτο σαν να τους έδινε το ελαφρυντικό ότι δεν έχουν επίγνωση το τι πάνε να κάνουν.
Αυτή την γυναίκα την αποκαλούσαν με το όνομα Πατρίδα , και όπως έλεγε η ίδια είχε δύο κόρες , που δυστυχώς τώρα και οι δύο βρίσκονταν μαζί της, την μεν πρώτη την λέγανε Ελευθερία την δε δεύτερη Ανεξαρτησία.
Εμπρός βγείτε είπε με δυνατή φωνή ο διοικητής πρέπει να βιαστούμε πριν ανατείλει ο ήλιος ,δεν πρέπει αυτή την φορά να αναβάλουμε ξανά την δουλειά, έχουμε υπογράψει συμβόλαια με τους συμβουλάτορες μας .
Εκείνη την στιγμή το εσωτερικό τηλέφωνο κτυπά και ο αξιωματικός υπηρεσίας ενημέρωσε τον διοικητή ότι έπρεπε να ανέβει κατεπειγόντως στο γραφείο του γιατί έχει έρθει ένα επείγον τηλεγράφημα .
Ο διοικητής πήρε το τηλεγράφημα στα χέρια του και άρχισε να διαβάζει , το τηλεγράφημα που έγραφε : Οτι είχε αρχίσει δειλά – δειλά ο ήλιος να ανατέλλει ,και ότι ο γίγαντας είχε αρχίσει να ξυπνά.
Τότε κρύος ιδρώτας άρχισε να τρέχει από τα πρόσωπα του διοικητή και των συμβουλατόρων , η αγέρωχη εξουσία τους είχε χαθεί , η ταραχή και ο πανικός τους ήταν μεγάλος , βλέπετε η δουλειά είχε ακόμα μια φορά αναβληθεί.
Πράγματι ο γίγαντας είχε αρχίσει να ξυπνά …