Η παραίτηση του Ν. Κοτζιά μόνο έκπληξη δεν ήταν.
Ο Ν. Κοτζιάς, επειδή προσωποποιεί ιδιαίτερα τις πολιτικές επιλογές και τις αρμοδιότητες του, μπορεί να θίχτηκε και να θίχτηκε υπέρμετρα, γιατί ο Παν. Καμμένος μπήκε κάπως στα χωράφια του, προτείνοντας σχέδιο Β στην Ουάσιγκτον απέναντι στην Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία πρόωρα ενταφίασε.
Όσο, όμως, και αν αισθάνθηκε ο Ν. Κοτζιάς προσωπικά μειωμένος από τους χειρισμούς του Παν. Καμμένου αλλά και την στάση του Αλ. Τσίπρα και τα λεγόμενα του Τζανακόπουλου, δεν θα έφτανε ποτέ στο σημείο να παραιτηθεί, πολύ περισσότερο, όταν, μάλλον, καταλάβαινε ότι η παραίτηση του θα γινόταν, σχεδόν, ασμένως, αν όχι και με ανακούφιση, δεκτή από τον Τσίπρα, ο οποίος για πολλούς λόγους θα τον ξεφορτωνόταν , αφού ο ίδιος ο Τσίπρας, εδώ και καιρό, τον θεωρεί ως υπέρμετρα “εγωιστή”, “αλαζόνα” και αρκετά δύσκολο για συνεργασία.
Ο Ν. Κοτζιάς παραιτήθηκε πρώτα απ’ όλα και κυρίως για πολιτικούς λόγους.
Γιατί βλέπει μπροστά του την τραγική αποτυχία, το ναυάγιο και το φιάσκο σε αυτό που θεωρούσε ως μείζον πολιτικό του καύχημα: Την Συμφωνία των Πρεσπών.
Η Συμφωνία αυτή δεν κινδυνεύει μόνο να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων τις επόμενες μέρες αλλά και να θεωρηθεί ως μνημείο αποτυχημένων και «αφελών» χειρισμών από ερασιτέχνες υπαλλήλους στην Αθήνα και τα Σκόπια, οι οποίοι παρασύρθηκαν από την «επιπολαιότητα» και την «ιμπεριαλιστική λαιμαργία» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, των Βρυξελλών και της Γερμανίας, με όλους τους τελευταίους να υφίστανται μια πανωλεθρία από τους λαούς χωρών που θεωρούσαν ως δυο άβουλα προτεκτοράτα τους.
Ο Ν. Κοτζιάς, μάλλον, θεώρησε ότι με την άτακτη και θορυβώδη φυγή του από την κυβέρνηση θα μπορούσε, ίσως, να κρύψει το διαφαινόμενο βατερλό και, ίσως, με λίγη τύχη και να «ηρωοποιηθεί».
Το επόμενο διάστημα θα δείξει τι κατάφερε.
Το βέβαιον είναι ότι, έτσι ή αλλιώς, η κυβέρνηση σε πλήρη ανυποληψία, αν δεν πνέει τα λοίσθια, μετράει τον τελικό χρόνο για να κόψει το νήμα της ζωής της.
Κ.Τ.
