Η επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου Α. Μέρκελ στη χώρα μας έχει συμβολικό χαρακτήρα και γίνεται, προκειμένου να στηρίξει τη Συμφωνία των Πρεσπών και να εξάρει το «εξυγιαντικό» έργο της μνημονιακής Κυβέρνησης Τσίπρα, που κατά τη διάρκεια της θητείας της διακρίθηκε, για ακραία αντιλαϊκή συμπεριφορά, με κορυφαία πράξη την ανατροπή του Δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, που βρίσκεται σε διαδικασία έγκρισης πρώτα από το Κοινοβούλιο της π. Γ.Δ. Μακεδονίας και αμέσως μετά από το Ελληνικό, δεν αποτελεί μια τεχνοκρατική συμφωνία μεταξύ δυο γειτονικών κρατών, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μία σημαντική διακρατική συμφωνία, με αμφίδρομη πολιτική επιρροή στις κυοφορούμενες εξελίξεις στα κεντροδυτικά Βαλκάνια. Η Συμφωνία των Πρεσπών και οι αλλαγές που εκ των πραγμάτων επιφέρει, ξεπερνούν τα όρια των δυο εμπλεκομένων κρατών (Ελλάδα και FYROM ή «Βόρεια Μακεδονία») και διαχέονται με δυναμικό τρόπο στα ασταθή και εκρηκτικά Βαλκάνια.
Η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) υποστηρίζει απροκάλυπτα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, είναι ο βασική αιτία της υποστήριξης της Δύσης στην Συμφωνία των Πρεσπών. Η ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, το συντομότερο και αργότερα στην Ε.Ε., αποτελεί προτεραιότητα για την Δύση, για λόγους γεωπολιτικούς (περιορισμός της πολιτικής επιρροής της Ρωσίας στα Βαλκάνια ) και γεωοικονομίας και ενέργειας (έλεγχος των αγωγών μεταφοράς ενέργειας στην Ευρώπη).
Ωστόσο, η Συμφωνία των Πρεσπών, εντάσσεται, εμμέσως ή αμέσως, στα γεγονότα που θα προκαλέσουν , το πιθανότερο με βίαιο τρόπο, τη νέα Βαλκανική πραγματικότητα ή πιο απλά τον νέο γεωπολιτικό και γεωγραφικό χάρτη (αλλαγή συνόρων) της Βαλκανικής. Διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η Σερβία και η Ρωσία. Μάλιστα η Μόσχα έχει διαμηνύσει ότι θα αντιδράσει έντονα, στην προοπτική ένταξης της FYROM στο ΝΑΤΟ, διότι, όπως υποστηρίζει, απειλούνται ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας. Επισημαίνουμε ότι, στο Κόσσοβο, βρίσκεται η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση που δημιούργησαν οι αμερικανοί μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ ( Camp Bondsteel ), που διαθέτει υπερεξελιγμένα αμερικανικά οπλικά συστήματα , για κάθε μορφή πολέμου, όπως συμβατικού , κυβερνοπολέμου και «άλλα» …
Είναι σε εξέλιξη ο διάλογος μεταξύ Σερβίας και Ε.Ε., για το Κόσσοβο, που θα επιφέρει αναπότρεπτα ντόμινο αλλαγής συνόρων. Οι πρόεδροι της Σερβίας Αλεξάντερ Βούτσιτς και του Κοσόβου-Μετόχια Χασίμ Θάτσι διαπραγματεύονται, υπό την εποπτεία της Ε.Ε., την ανταλλαγή περιοχών. Οι Σέρβοι διεκδικούν την ενσωμάτωση του βόρειου τμήματος του Κοσσόβου (δηλαδή βόρεια του ποταμού Ιμπάρ) και οι Κοσοβάροι τη νότια Σερβία (δηλαδή της κοιλάδας του Πρέσεβο και των βορειότερων πόλεων του Μπουγιάνοβατς και της Μεντβέντα, σερβικές επαρχίες, όπου όμως κυριαρχούν πληθυσμιακά οι αλβανόφωνοι). Και ακόμη, οι Σερβοβόσνιοι απαιτούν την ενσωμάτωσή τους (ανήκουν σήμερα στην Βοσνία – Ερζεγοβίνη), στη Σερβική Δημοκρατία. Βέβαια, ισχύει τυπικά η απόφαση 1244 του ΣΑ/ΟΗΕ του 1999, σύμφωνα με την οποία το Κόσσοβο ως χώρος ανήκει στην Σερβία. Και παρόλα αυτά, το Κόσσοβο, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και της Γερμανίας (αγνόησαν την προειρημένη απόφαση του ΟΗΕ) προχώρησε στην μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του. Ωστόσο, δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος 78 χώρες του ΟΗΕ, μεταξύ αυτών και η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Κύπρος, η Ρουμανία και η Σλοβακία .Κάθε μία για τους δικούς της εθνικούς λόγους (πχ η Ισπανία λόγω Βασκονίας και Καταλονίας).
Η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» έρχεται και πάλι στο προσκήνιο και αναταράσσει τα Βαλκάνια. Ο Αλβανός πρωθυπουργός Ε. Ράμα ανακοίνωσε την κατάργηση των συνόρων Αλβανίας- Κοσσόβου, που αποτελεί και το πρώτο βήμα για την δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας. Θα ακολουθήσουν, σύμφωνα με τα σχέδια των αλβανών εθνικιστών , οι αλβανόφωνες περιοχές της νότιας Σερβίας και οι αλβανόφωνες περιοχές της «Βόρειας Μακεδονίας» ή FYROM, που συνορεύουν με το Κόσσοβο (Τέτοβο). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα στον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό, αναβάθμισε την παρουσία Κοσοβάρων στελεχών σε επίπεδο υπουργών. Επίσης στο νέο κυβερνητικό σχήμα της Αλβανίας, περιλαμβάνονται Υπουργοί, που πρωτοστατούν σε ενέργειες σε βάρος της ελληνικής μειονότητας και ειδικά των ελλήνων της Χειμάρας.
Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις, έχουν αφυπνιστεί εθνικισμοί, αλυτρωτισμοί και μεγαλοϊδεατισμοί , λαών, φυλών και μειονοτήτων της Βαλκανικής, που δυνητικά, θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν το συσσωρευμένο μισαλλόδοξο εκρηκτικό μείγμα.
Το ερώτημα που παραμένει έωλο και θα πρέπει όμως να απαντηθεί, είναι, αν η συμφωνία των Πρεσπών συμβάλει ή όχι, στην αποκατάσταση της σταθερότητας και στην εδραίωση της Ειρήνης στα κεντροδυτικά βαλκάνια. Αν υποδαυλίζει ή όχι, εθνικιστικά και αλυτρωτικά οράματα και μεγαλοϊδεατισμούς, που στοχεύουν στην αλλαγή των εθνικών συνόρων των κρατών της Βαλκανικής. Για παράδειγμα, γιατί η γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας θα είναι Μακεδονική νοτιοσλαβικής προέλευσης (όπως προβλέπεται στην Συμφωνία) και όχι βορειομακεδονική; Από την άλλη πλευρά όμως, ας μην υποτιμούμε το γεγονός ότι επιβάλαμε το «erga omnes», δηλαδή ότι καταφέραμε να επιβάλουμε σε μια άλλη χώρα να αλλάξει την ονομασία της, παρότι ήταν προϊόν υποκλοπής και παραχάραξης της ελληνικός ιστορίας. Ασφαλώς, η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένας συμβιβασμός με θετικά και αρνητικά στοιχεία. Και επισημαίνουμε ότι, εφόσον καταψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, τότε, η γειτονική χώρα θα αποκαλείται διεθνώς, όχι FYROM, αλλά με το νυν συνταγματικό της όνομα δηλαδή, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Επίσης, αποτελεί στοιχείο προβληματισμού, το γεγονός ότι, πρωτοστατούν στην καταψήφιση και απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών , ακραίοι σοβινιστικοί κύκλοι της μισαλλόδοξης Ακροδεξιάς που ψηφοθηρώντας καπηλεύεται την ευαισθησία του Λαού στα Εθνικά και πατριωτικά θέματα. Ασφαλώς και έχει πολλές και σημαντικές αδυναμίες η Συμφωνία των Πρεσπών, υπάρχουν κρίσιμα σημεία που θα πρέπει είτε να διορθωθούν ή να επαλειφθούν, ως «αγκάθια», που εμποδίζουν την ισότιμη συνεργασία και ειρηνική συμβίωση των Κρατών – Λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου , που δεν χρειάζεται την παρουσία ξένων προστατών για να ευημερήσει.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η συνέχεια , δηλαδή τα παραγόμενα γεωπολιτικά και διπλωματικο-στρατιωτικά αποτελέσματα από την Συμφωνία των Πρεσπών, αναμένεται ότι θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, από πολλές απόψεις και με πιθανές τις οδυνηρές εκπλήξεις.
