Η Μέρκελ και πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, έσπευσε από την Κωνσταντινούπολη να αδειάσει στην πράξη την τοποθέτηση της επιστημονικής επιτροπής της γερμανικής Βουλής, την οποία υιοθέτησε και το Γερμανικό ΥΠΕΞ, που καταδίκαζε ως παράνομο το Τουρκολυβικό μνημόνιο.
Συγκεκριμένα, η Μέρκελ έμεινε σιωπηρή όταν ο Ερντογάν, με προκλητικό τρόπο και κατά πλήρη και κατάφωρη παραβίαση των αποφάσεων της Διάσκεψης του Βερολίνου, δήλωσε ενώπιον της κατά τη συνέντευξη τύπου που δώσανε ότι δεν θα εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση τον Σάρατζ και το καθεστώς του και ότι το στρατιωτικό προσωπικό της Τουρκίας, του οποίου αναγνώρισε την αποστολή στην Τρίπολη, θα συνεχίσει να εκπαιδεύει τις στρατιωτικές δυνάμεις του Σάρατζ. Κι’ όμως στη Διάσκεψη του Βερολίνου αποφασίστηκε η απαγόρευση της παρέμβασης τρίτων στη Λιβύη και η αποστολή στρατευμάτων τρίτων χωρών, μαζί με την αποχώρηση όσων υπάρχουν ήδη.
Η Μέρκελ το μόνο που βρήκε να ψελλίσει ως απάντηση στον Ερντογάν είναι ότι “η εύθραυστη κατάπαυση πυρός στη Λιβύη πρέπει να μετατραπεί σε σταθερή“, κάτι που κάθε άλλο ενοχλεί τον Ερντογάν, αφού η ενδεχόμενη εκεχειρία είναι θείο δώρο στον Σάρατζ για να συγκρατήσει την προέλαση των αντιπάλων του και την κατάληψη της Τρίπολης.
Είναι φανερό ότι η Γερμανία έχει φαινομενικά δύο πολιτικές γραμμές η μια της γερμανικής Βουλής που κρατάει τα προσχήματα και η άλλη, η επίσημη, της Μέρκελ που χαίρεται με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες που της δίνει δώρο ο Ερντογάν ενώ σφυρίζει αδιάφορα και κλείνει το μάτι στον Πρόεδρο της Τουρκίας ότι έχει το πράσινο φως για τις έκνομες κινήσεις του.
Η Μέρκελ, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να μην απαντά ούτε στην τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο Ερντογάν ο οποίος προεξόφλησε ότι αν δεν στηριχθεί ο Σάρατζ “το χάος που κυριαρχεί στη Λιβύη κινδυνεύει να έχει συνέπειες σε ολόκληρη τη Μεσόγειο – πρέπει να επιταχύνουμε την επίλυση, εάν δεν θέλουμε να σηκώσουν κεφάλι τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως το Ισλαμικό κράτος και η Αλ Καίντα“.
Φυσικά ούτε στη συγκεκριμένη περίπτωση η Μέρκελ δεν απάντησε στην κινδυνολογία και κατάπιε το γεγονός ότι είναι ακριβώς ο Ερντογάν που ενισχύει ακραίες ισλαμικές οργανώσεις και προωθεί επεκτατικές πολιτικές και την αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει σχεδόν τίποτα για την ασφάλεια της από τη γερμανική Ευρώπη ούτε φυσικά από μια Γαλλία η οποία διαφοροποιείται χωρίς ουσία, περισσότερο για να κάνει το κομμάτι της και να είναι στο προσκήνιο στην Ε.Ε παρά να έχει σχετική, έστω, αποτελεσματικότητα για την στήριξη της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή μας.
Άρης Δημητρίου